واردات و صادرات کالا یکی از فعالیت های اقتصادی پربازده محسوب می شود که پیچیدگی های خاص خود را دارد. برای عملکرد موفق در این زمینه، باید با اصطلاحات و واژه های تخصصی آن آشنا شوید. یکی از این اصطلاحات، انوانتر است. ما در ادامه مطلب قصد داریم به تعریف این واژه بپردازیم و نکات مهمی را در این زمینه بیان کنیم. پس تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

ترخیص کالا در ایران

ترخیص کالا در ایران یکی از مهمترین مراحل صادرات و واردات کالا بوده که پیچ و خم های زیادی دارد؛ اما برای جلوگیری از قاچاق و ورود کالاهای غیر استاندارد، بسیار کارآمد است. ترخیص کالا مراحل مختلفی دارد که شامل آماده سازی و ارائه اسناد و مدارک مورد نیاز، پرداخت مالیات و تعرفه های گمرکی، سود بازرگانی و غیره است. برای اینکه بتوانید به طور موفقیت آمیز این مراحل را پشت سر گذاشته و به سرعت کالای خود را به دست بیاورید، بهتر است با نکات و اصطلاحات فنی در این زمینه آشنایی داشته باشید.

 ترخیص کالای وارد شده نیاز به مجوز های مختلف از سازمان های زیادی از قبیل سازمان بهداشت، استاندارد، وزارت بهداشت و غیره دارد. همچنین برای ترخیص کالا از گمرک باید مدارکی مانند فاکتور خرید و غیره را ارائه داد. بعد از اخذ مجوز ها و ارائه آن ها، به همراه مدارک مورد نیاز می توان کالای مورد نظر خود را از گمرک ترخیص کنید. البته در این بین باید هزینه هایی مانند هزینه حمل و نقل، انبارداری و غیره را نیز پرداخت کنید. معمولا صاحبان کالا تمامی این مراحل را به افراد متخصص و باتجربه در این زمینه واگذار می کنند که به این افراد ترخیص کار گمرک گفته می شود.

انوانتر چیست؟

انوانتر یکی کلمه فرانسوی بوده و در اصطلاح گمرکی به معنای صورت برداری از کالا در انبار های ذخیره سازی و نگهداری گمرک است. انوانتر در فرایند واردات و صادرات کالا جزء یکی از مراحل ترخیص کالا به شمار می آید. در این مرحله از ترخیص کالا از گمرک، صاحب کالا اجازه دارد به بررسی کالای خود بپردازد. در واقع انوانتر این امکان را به صاحب محموله می دهد که مهر و موم و پلمپ محموله خود را باز کرده و به بررسی محتویات بسته ها بپردازد.

اعمال انوانتر شرایط مخصوص به خود را دارد. از مهمترین شروط اجرای انوانتر، رضایت و اجازه اداره گمرک و حضور مامور گمرک است؛ در غیر ایون صورت قابلیت اجرا نخواهد داشت. این قانون در سراسر کشور و در تمام ادارات گمرک قابلیت اجرا دارد. برای این کار، صاحب کالا ابتدا باید درخواست خود را به صورت کتبی به اداره گمرک تقدیم کرده و بعد از صادر شدن اجازه، اقدام به این کار کند.

نکته مهم این است که صاحب کالا باید هر کاری که قصد انجام آن را دارد، از قبیل خشک کردن، وزن کردن، تغییر لفاف و غیره را به صورت دقیق و جزئی در درخواست کتبی خود مطرح کند. مامور گمرک نیز قبل از انجام و شروع انوانتر باید تمامی مشخصات ظاهری بسته بندی را بررسی و قید کند. در پایان یک نسخه از تمامی آنچه توسط مامور گمرک ثبت شد، باید در اختیار انبار قرار داده شود.

کاربرد انوانتر در ترخیص کالا

همانطور که متوجه شدید، انوانتر یکی از مراحل اساسی برای ترخیص کالا بوده و تقریبا شبیه به پکینگ لیست است. این مرحله به صاحب محموله این امکان را می دهد که به بررسی و ارزیابی محموله وارداتی یا صادراتی خود بپردازد. به طور کلی، طبق قانون 99 گمرک، شخص که مالکیت کالا و محموله را دارد، می تواند در هر مرحله از ترخیص کالا به بازرسی محموله خود پرداخته و اقداماتی مانند جابجایی، وزن کردن کالا ها و غیره را انجام دهد.

البته لازم به ذکر است تمامی این اقدامات در حضور مامور گمرک انجام می شود. هر گونه اقدامی که صاحب کالا انجام می دهد، باید توسط مامور گمرک ثبت شده و مورد تایید هر دو طرف قرار بگیرند. همچنین مامور باید دقت داشته باشد، صاحب کالا حق انجام کارهایی را دارد، که درخواست آن را به صورت کتبی ارائه داده است. برای استفاده از امکان انوانتر، نیاز به درخواست کتبی صاحب کالا و ارائه اسناد و مدارک کتبی به اداره گمرک است.

در صورت اجرای انوانتر هیچگونه مسئولیتی به گردن اداره گمرک نخواهد بود. مامور گمرک قبل از باز کردن محموله توسط صاحب کالا، آن را به دقت بررسی می کند و سپس در اختیار صاحب کالا قرار می دهد. بعد از این مرحله هرگونه صدمه و خسارت به کالا بر عهده صاحب کالا خواهد بود و گمرک معاف از هرگونه تعهد مالی است.

مزیت های مدیریتی انوانتر

انواتر و اجرای آن به عنوان یک حق قانونی برای صاحب کالا، می تواند مزیت های مدیریتی زیادی به همراه داشته باشد. از جمله مهمترین مزیت این فرایند، کاهش تلفات کالا ها است. کالاهای مختلفی در انبار گمرک ذخیره می شوند که هر کدام از آن ها در معرض خطرات مختلفی از قبلی جابجایی نادرست، حوادث حمل و نقل، مکان نادرست ذخیره سازی و غیره قرار دارند. در مواجهه با این عوامل خطر ساز، ممکن است برخی کالا ها آسیب دیده و حتی گم شوند.

انجام مرحله انوانتر توسط صاحبان کالا و شناسایی کالا توسط خود آن ها، می تواند مانع از این تلفات و آسیب ها شود. از طرفی انوانتر می تواند موجب مدیریت منابع اقتصادی نیز شود. ذخیره سازی کالا های آسیب دیده و از بین رفته در گمرک می تواند هزینه های نگهداری را از بین ببرد. انوانتر که به معنای بازدید و بررسی کالا قبل از اظهار کالا است، این امکان را ایجاد می کند که تعیین تعرفه، شمارش کالا و غیره به درستی و به دقت انجام شود. در ادامه به توضیح برخی از نتایج انوانتر خواهیم پرداخت.

مطمئن شدن از سلامت کالا

مهمترین مزیت اجرای انوانتر، اطمینان از سلامت کالا ها است. همانطور که می دانید در حمل و نقل کالا ها ممکن است اتفاقات زیادی رخ داده و موجب آسیب رسیدن به محموله ها شود. با بررسی و کنترل کالا ها در انبار قبل از ترخیص کالا می توان از سلامت کامل آن ها اطمینان پیدا کرد.

انطباق کالا با سفارش و قرارداد

در روند واردات و صادرات کالا به دلیل حجم زیاد ممکن است خطاهایی رخ دهد. برای اطمینان بیشتر از درست بودن تعداد و خصوصیات کالا با موارد سفارش داده شده، بهتر است یکبار دیگر محموله قبل از ترخیص توسط صاحب کالا یا نماینده قانونی او مورد بررسی قرار بگیرد.

تخمین هزینه های گمرکی

با استفاده از حق انوانتر صاحب کالا یا نماینده قانونی او می تواند به تخمین و تعیین هزینه های گمرکی پرداخته تا از پرداخت هزینه های اضافی جلوگیری شود.

انتخاب روش اظهار

همانطور که می دانید، انتخاب روش درست و صحیح برای اظهار کالا باید بر حسب مقدار، نوع و ارزش کالا تعیین شود. چنانچه در انتخاب روش اظهار اشتباهی رخ دهد، ممکن است ترخیص کالا به تاخیر افتاده و یا به طور کلی ممنوع شود. بنابراین با استفاده از حق انوانتر صاحب کالا می تواند به بررسی دوباره محموله پرداخته و روش درستی را برای اظهار انتخاب کند.

افزایش سرعت و کارآمدی ترخیص

یکی دیگر از پیامد های مثبت انوانتر، بالا بردن سرعت ترخیص کالا است. با استفاده از این روش می توان از بروز اشتباهاتی که موجب اتلاف انرژی، پول و زمان افراد می شود، جلوگیری کرد.

با وجود قوانین متعدد در زمینه ورود و خروج کالاها از گمرک، هنوز هم برخی افراد به طرق مختلف اقدام به قاچاق کالا به کشور می کنند. این مسئله باعث شده است که بسیاری از خریداران هنگام خرید از بازار نگران باشند که ممکن است کالای خریداری شده قاچاق باشد. نگرانی در مورد تشخیص کالای قاچاق به ویژه در مورد کالاهای بادوام مانند لوازم دیجیتال بیشتر است.

در این راستا، نهادهای مسئول در حوزه واردات، مانند گمرک، با ارائه قوانین و مقررات مربوطه، روش هایی را برای تشخیص کالاهای تقلبی به مصرف کنندگان معرفی می کنند تا بتوانند از قانونی بودن و اصالت کالاها اطمینان حاصل کنند. در این مقاله قصد داریم به بررسی روش های تشخیص کالاهای قاچاق بپردازیم، پس تا پایان با ما همراه باشید.

انواع کالای قاچاق

قانون به دسته بندی های مختلفی برای انواع کالاهای قاچاق پرداخته است که به شرح زیر است:

• انسان: در قوانین بین المللی، قاچاق انسان به دو صورت تعریف می شود: یکی انتقال غیرقانونی انسان ها برای بهره برداری مالی و دیگری انتقال آنها به طور اجباری برای بردگی و استثمار.
• فلزات گرانبها: واردات و صادرات فلزات گرانبهایی مانند طلا، نقره و پلاتین تنها با ارائه رسید از بانک مرکزی و طبق مقررات پول و اعتبار مجاز است.
• فرآورده های نفتی: سالانه مقدار زیادی از سوخت و محصولات نفتی از کشور خارج می شود که دلیل آن تفاوت قیمت های بین المللی این محصولات است.
• اتومبیل: هر خودرویی که بدون مشخصات مورد تایید راهنمایی و رانندگی به کشور وارد شود، به عنوان کالای قاچاق محسوب می شود.
• چای و محصولات کشاورزی: ورود چای تنها در صورتی مجاز است که با چای داخلی مخلوط شده و سپس به فروش برسد.
• دخانیات: کمبود تولید داخلی توتون، تنباکو و سیگار موجب قاچاق این محصولات به کشور شده است.
• ارز: این دسته شامل پول های نقد معتبر و ابزارهای پرداخت خارجی است که به طور غیرقانونی منتقل می شوند.
• سلاح و مهمات: به دلیل تهدیدات امنیتی، ورود سلاح و مهمات به کشور ممنوع است.
• ابزارآلات ماهواره ای: محصولاتی نظیر رسیور، ال ان بی، آنتن و دیگر تجهیزات مشابه به عنوان کالای قاچاق شناخته می شوند.
• فرآورده های چوبی: چوب و زغال به دست آمده از درختان بدون مجوز حمل، کالای قاچاق محسوب می شوند.
• فرآورده های دریایی: انتقال منابع آبزی تنها با مجوز شیلات یا به منظور تحقیق مجاز است.
• برخی حیوانات: قاچاق حیوانات وحشی، نادر و پرندگان شکاری به کشور غیرقانونی است.
• دارو: واردات و صادرات دارو تنها با مجوز وزارت بهداشت امکان پذیر است.
• آثار فرهنگی و تاریخی: معاملات و جا به جایی اشیای تاریخی با ارزش ملی ممنوع است.
• مشروبات الکلی: نگهداری و معامله مشروبات الکلی جرم تلقی می شود.

راه های صحیح و حرفه ای برای تشخیص کالای قاچاق

تشخیص کالای قاچاق امری ضروری است، زیرا بسیاری از کالاهایی که به بازار عرضه می شوند ممکن است برخلاف قوانین گمرکی و به طور غیرقانونی وارد کشور شده باشند. برای شناسایی چنین کالاهایی روش های مختلفی وجود دارد که به کمک آن ها می توانید از قانونی یا غیرقانونی بودن کالاها مطلع شوید.

یکی از روش های ابتدایی و ساده برای بررسی اصالت کالا، استفاده از کد دستوری #7777*4* است. با شماره گیری این کد و انتخاب گزینه های مربوط به سامانه جامع گارانتی و استعلام گارانتی، می توانید با وارد کردن شماره رهگیری کالا، از اصالت آن مطلع شوید. شماره رهگیری، کدی منحصر به فرد است که بر روی بسته بندی هر محصول درج شده و برای مثال، در مورد تلفن همراه، باید کد IMEI دستگاه را وارد کنید.

روش دیگر برای تشخیص کالاهای قاچاق، استفاده از نرم افزار سامانه جامع تجارت است. این نرم افزار در بازارهای اپلیکیشن مختلف در دسترس است و به منظور یکپارچه سازی خدمات تجاری و تسهیل دسترسی به اطلاعات مرتبط با قوانین و مقررات گمرکی طراحی شده است.

همچنین، سامانه جامع گارانتی نیز یکی دیگر از ابزارهای موثر برای بررسی اصالت کالاهای تقلبی است. با مراجعه به سامانه جامع گارانتی و ورود به بخش استعلام اصالت گارانتی، می توانید با وارد کردن شماره رهگیری کالا، اطلاعات مربوط به اصل بودن یا قاچاق بودن آن را مشاهده کنید.

همچنین برای اطلاع از لیست کالاهای ممنوعه وارداتی و پیشگیری از خرید کالاهای قاچاق، می توانید به منابع رسمی گمرکی و سایت های مربوطه مراجعه کنید. این لیست به طور مرتب به روزرسانی می شود و شامل کالاهایی است که واردات آن ها به دلیل مسائل مختلف، از جمله امنیتی و بهداشتی، ممنوع است.

امکان پیگیری کالاهای بدون کد رهگیری

در حالی که برخی کالاها با کد رهگیری به راحتی قابل پیگیری و شناسایی قاچاق هستند، 38 گروه کالا وجود دارند که هنوز کد رهگیری ندارند. با این حال، تشخیص کالای قاچاق این دسته از کالاها نیز از طریق روش های دیگری ممکن است. بر اساس قوانین و مقررات گمرکی، این کالاها دارای اسناد خرید و فروش هستند که در سامانه جامع تجارت ثبت شده اند.

یکی از روش های دیگر برای تشخیص کالای قاچاق، بررسی اسناد تجاری مرتبط با محصول است. با استفاده از این اسناد می توان فهمید که آیا کالا در انبارها احتکار شده است یا اسناد آن به درستی در سامانه ثبت نشده است. همچنین، اگر کالا به افراد غیرمجاز فروخته شده باشد، این موضوع نیز قابل پیگیری است.

تفاوت اصلی میان استفاده از کد رهگیری و بررسی اسناد تجاری در این است که در روش کد رهگیری، علاوه بر پیگیری اطلاعات پایه، امکان مشاهده تاریخ تولید و تغییرات قیمتی کالا وجود دارد. به عنوان مثال، می توان پیگیری کرد که چرا کالایی که شش ماه پیش تولید شده، قیمت جدیدی دارد. کد رهگیری امکانات بیشتری برای شناسایی و پیگیری کالا فراهم می کند و فرآیند تشخیص قاچاق را بسیار ساده تر می سازد.

تولیدکنندگان و شرکت های تجاری نیز به طور گسترده ای از سیستم رهگیری برای کالای تولیدی خود استقبال می کنند و این سیستم را به عنوان بخشی از رعایت قوانین و مقررات گمرکی می پذیرند. در این چهارچوب، شاخص شفافیت نیز محاسبه می شود که بر اساس میزان خرید و فروش کالا تعیین می شود. افرادی که دارای شاخص شفافیت پایین هستند، نمی توانند کالاهای جدید خریداری کنند.

شناسه کالا چیست؟

شناسه کالا که به آن کد کالا یا بارکد نیز گفته می شود، به عنوان شناسنامه ای برای هر محصول عمل می کند و نقش مهمی در تشخیص کالای قاچاق و تفکیک آن از غیرقاچاق دارد. این شناسه به تمامی کالاها اختصاص می یابد و دریافت آن برای تمامی محصولات الزامی است. فرآیند دریافت شناسه کالا از طریق ثبت نام در سامانه جامع تجارت ایران انجام می شود و پس از ورود به بخش مربوطه در این سامانه، شناسه کالا صادر می گردد. سامانه جامع تجارت به همین منظور طراحی شده است تا تاجران و بازرگانان بتوانند به راحتی و بدون پیچیدگی، شناسه کالای مورد نظر خود را دریافت کنند.

تفاوت میان کد رهگیری و شناسه کالا

شناسه کالا یک کد منحصر به فرد است که به هر محصول اختصاص داده می شود و برای شناسایی آن در سیستم های مختلف به کار می رود. این شناسه به هر کالا به طور مستقل داده می شود، اما در برخی موارد، علاوه بر شناسه کالا، نیاز است که یک شمارنده نیز برای آن تعیین شود که به این شمارنده کد رهگیری گفته می شود. کد رهگیری در فرآیند تشخیص کالای قاچاق اهمیت ویژه ای دارد و برای پیگیری کالاهایی که از نظر ایمنی و قیمت بسیار مهم هستند، استفاده می شود.

اما به طور مثال کالاهایی که در مقادیر و انواع مختلف تولید می شوند، مانند شکلات و دستمال کاغذی، نیازی به کد رهگیری ندارند و روش های دیگری برای پیگیری آن ها استفاده می شود. به طور کلی، کد رهگیری بیشتر برای کالاهای بادوام و با ارزش بالا، مانند خودرو، قطعات یدکی، سیگار و سخت افزار موبایل که احتمال قاچاق آن ها بیشتر است و از نظر ایمنی نیز اهمیت دارند، به کار می رود.

پس از صدور شناسه برای یک کالا، تولیدکنندگان و واردکنندگان می توانند در سامانه شناسه کالا، شناسه خاصی برای برند خود دریافت کنند. قوانین و مقررات گمرکی تاکید ویژه ای بر کد رهگیری دارند تا اطمینان حاصل شود که کالاهای وارداتی و صادراتی به درستی پیگیری شده و قاچاق نمی شوند.

در نتیجه، در حالی که شناسه کالا به طور خاص به هر نوع کالا تعلق دارد، کد رهگیری به عنوان یک شمارنده اضافی برای پیگیری و کنترل کالاهای مهم و گران بها به کار می رود. تولیدکنندگان و واردکنندگان باید با این سیستم هماهنگ شده و برای کالاهای جدید مانند سیگار و سخت افزار موبایل که به تازگی به این سیستم افزوده شده اند، اقدام کنند.

آیا شناسه و کد رهگیری برای تمام کالاها الزامی است؟

شناسه کالا برای تقریبا تمام محصولات الزامی است، اما کد رهگیری برای تمامی کالاها به طور قطعی ضروری نیست. به طور کلی، دریافت شناسه کالا برای محصولاتی همچون مواد شیمیایی، محصولات معدنی، فولاد، پتروشیمی، قطعات خودرو، MDF، نخ، الیاف و منسوجات، تلفن همراه، برخی لوازم خانگی، محصولات سلولزی، مصالح ساختمانی خاص، شکر، ماکارونی، قند، روغن های خام و نباتی، کره نباتی، شیر، گوشت مرغ، حبوبات، چای، لاستیک، گوشت قرمز، پودر لباسشویی، لوازم آرایشی و بهداشتی، و روغن موتور الزامی است. بنابراین، تاجران و بازرگانان برای واردات یا صادرات این دسته از کالاها باید شناسه و کد رهگیری مربوطه را دریافت کنند.

سخن آخر

شناسایی کالای قاچاق اهمیت زیادی در بازار و گمرکات دارد، به ویژه برای کالاهای بادوام و با ارزش. با وجود قوانین متعدد، برخی کالاها ممکن است به طور غیرقانونی وارد کشور شوند. برای جلوگیری از خرید کالاهای قاچاق، استفاده از روش های مختلف شناسایی از جمله کدهای رهگیری و شناسه کالا ضروری است. در حالی که شناسه کالا برای اکثر محصولات الزامی است، کد رهگیری برای همه کالاها لازم نیست و بیشتر برای کالاهای با ارزش و حساس به کار می رود. استفاده از سامانه های آنلاین و مشاوره با کارشناسان متخصص می تواند در این زمینه بسیار مفید باشد.

کالاهای بسیار زیادی در دنیا وجود دارند که تولید آن در هر کشوری میسر نخواهد بود و بسیاری از کشورها مجبور به واردات آن ها هستند. دولت مبدا برای صادر کردن و دولت مقصد برای وارد کردن این کالاها مبلغی را به عنوان مالیات بر ارزش افزوده در نظر گرفته است. در واقع این مالیات یکی از مهمترین درآمدهای دولتی به حساب می آید و عدم پرداخت آن امکان پذیر نخواهد بود. در این مطلب قصد داریم در مورد مالیات صادرات و واردات صحبت کنیم و بگوییم که این مالیات بر چه اساسی و به چه شکلی محاسبه می شود،پس با ما همراه باشید.

مالیات بر واردات کالاها چیست؟

مالیات واردات، مالیاتی است که واردکنندگان کالاها موظف هستند آن را پرداخت کنند. این مالیات در واقع یکی از مالیات های ارزش افزوده است که جز اصلی منابع و درآمدهای دولت محسوب می شود. در واقع به طور کلی مالیات هایی که افراد به دولت می پردازند، دو نوع هستند. یکی مالیات مستقیم که به طور مستقیم از درآمد و دارایی های افراد گرفته می شود. دیگری مالیات ارزش افزوده که غیر مستقیم هستند و روی قیمت کالاها و خدمات افزوده می شود.

درصد مالیات واردات از طرف دولت تعیین می شود. هدف اصلی اعمال این مالیات روی کالاهای وارداتی این بوده که بیشتر از تولیدات داخلی حمایت شود و وابستگی به کالاهای وارداتی هم در کشور کاهش یابد. چون این مالیات روی کالاهای وارداتی اعمال می شود، قیمت کالاهای خارجی افزایش پیدا می کند در نتیجه برای تولیدات داخلی رقابت بیشتری ایجاد می شود و تولید کنندگان داخلی می توانند محصولات خود را در داخل کشور بیشتر بفروشند.

برخی از کشورها هم به دلایل مسائل امنیتی، صنعتی و همچنین اقتصادی، مالیات واردات را فقط برای کالاهای خاصی اعمال می کنند. در برخی موارد کشورهایی که خیلی اهمیتی به تولیدات داخلی نمی دهند و وابسته به واردات هستند، برای کاهش هزینه ها و همچنین افزایش رقابت میان تولیدکنندگان، درصد مالیات را کاهش می دهند و حتی در مواردی آن را به صفر می رساند.

نحوه محاسبه مالیات بر واردات

حال که متوجه شدید مالیات واردات چیست و روی چه کالاهایی اعمال می شود، وقت آن رسیده نحوه محاسبه این مالیات را برای شما توضیح دهیم. عوامل مختلفی بر محاسبه مالیات بر واردات تاثیر گذار است که برای تعیین میزان این مالیات، باید ابتدا ارزش گمرکی کالا تعیین شود. کالاهایی که از کشورهای دیگر به ایران وارد می شوند، همگی بیمه شده اند.

هزینه بیمه هم باید با ارزش گمرکی کالا جمع بسته شود و سپس این عدد را باید در حقوق گمرکی ای ک در سال 1396 تصویب شده است یعنی همان 9 درصد، ضرب شود. البته چون مالیات واردات جز مالیات های غیر مستقیم محسوب می شود، باید در 9 درصد ضرب شود. این در حالی است که برای مالیات های مستقیم حقوق کل در 4 درصد ضرب می شوند.

مالیات بر صادرات چیست؟

اما در مورد مالیات صادرات باید بگوییم که این مالیات مبلغی است که در ازای درآمد حاصل از صادرات به عنوان عوارض و مالیات از سوی دولت دریافت می شود. همان طور که می دانید فقط شرکت ها، سازمان ها و افرادی که دارای کارت های بازرگانی هستند می توانند کالاهای خود را از ایران به کشورهای دیگر صادر کنند. اگر در زمینه صادرات فعالیت دارید، باید توجه داشته باشید که مالیات باید در زمان مشخص خود و طبق مقداری که تعیین شده ابتدا پرداخت شود.

عدم پرداخت مالیات می تواند در نهایت منتهی به پرداخت جریمه مالیاتی و محروم شدن از صادرات کالاها شود. طبق قانون 141 مالیات های مستقیم، کالاهایی که بدون این که تغییری در ماهیت آن ها ایجاد شود، از ایران به سایر کشورها صادر می شوند و هیچ مالیاتی روی آن ها اعمال نخواهد شد.

نحوه محاسبه مالیات صادرات

حالا سوال اینجا است که مالیات صادرات چگونه محاسبه می شود. با توجه به قانون ممکن است درصد و میزان مالیات بر صادرات متفاوت باشد. صادر کننده موظف است که مالیات حاصل از محل درآمد خود را به موقع و به میزان تعیین شده از سوی دولت پرداخت کند. تنها کالاهای صادراتی ای معاف از مالیات هستند که تمام مراحل صادرات کالا به صورت قانونی انجام شده باشد و همچنین دارای پروانه گمرک و یا برگه خروج کالا باشد. نحوه محاسبه مالیات صادرات به دو شکل انجام می شود که در ادامه آن ها را برای شما توضیح خواهیم داد:

مالیات صادرات شخص حقیقی

طبق قانون ماده 131 مالیات های مستقیم، اگر اشخاص حقیقی بخواهند مالیات بر صادرات پرداخت کنند، باید به صورت زیر عمل کنند:

• افرادی که درآمد آن ها سالیانه تا سه میلیون تومان است باید 15 درصد آن را مالیات دهند.
• اگر درآمد حاصل از صادرات به 10 میلیون تومان برسد باید 20 درصد مالیات دهند.
• اگر درآمد تا 25 میلیون تومان برسد، مالیات صادرات به 25 درصد افزایش پیدا خواهد کرد.
• درآمد بالای صد میلیون تومان هم باید تا 30 درصد و بیشتر از صد میلیون تومان هم باید 35 درصد مالیات صادرات پرداخت کنند.

مالیات صادرات اشخاص حقوقی

اشخاص حقوقی لازم نیست طبق درآمدهایشان مالیات را پرداخت کنند. اشخاص حقوقی در کل باید به میزان 25 درصد از درآمد حاصل از صادرات کالاها را به صورت سالیانه به عنوان مالیات صادرات به حساب سازمان امور مالیاتی ایران پرداخت کنند.

کدام کالاهای وارداتی و صادراتی معاف از مالیات هستند؟

همان طور که احتمالا می دانید همه کالاهای وارداتی و صادراتی مشمول مالیات نمی شوند و بعضی از آن ها معاف از پرداخت مالیات واردات و صادرات هستند. در ادامه این کالاها را برای شما فهرست می کنیم:

کالاهای وارداتی معاف از مالیات

• مواد اولیه ای که برای چاپ و انتشارات، تولیدات فرش دستباف، تجهیزات ناوبری و تجهیزات امنیتی و دامی به کار می روند.
• انواع کالاهای دارویی مانند انواع واکسن ها، لوازم و تجهیزات توانبخشی و درمانی. البته این در صورتی است که نمونه های ملی آن هنوز در ایران تولید نشده باشد و وزارت بهداشت هم این موضوع را تایید کند. در صورتی که نمونه ملی آن وجود داشته باشد، باید مالیات 3 درصدی برای واردات آن ها پرداخت شود.
• کالاهایی که تحت عنوان کالاهای اهدایی برای نهادهای غیر دولتی، وزارت خانه ها و سازمان های دولتی وارد می شوند. تایید اهدایی بودن این کالاها هم باید توسط مراجع ذی صلاح به تایید برسد.

کالاهای صادراتی معاف از مالیات

• تمام اموال غیر منقول در کشور
• تمام محصولات کشاورزی و دامی فرآوری نشده و بدون تغییر ماهیت
• محصولات دامی و طیور زنده، زنبور عسل، آبزیان و نوغان
• کالاهای اهدایی بلاعوض به وزارتخانه ها، موسسه ای دولتی، نهاد های غیر دولتی
• انواع محصولات کود دهی، سم و نهال
• انواع دارو، خدمات درمانی، خدمات حمایتی و توان بخشی
• انواع تجهیزات نظامی، انتظامی و امنیتی که توسط وزارت دفاع کشور پیشنهاد می شود.
• خدمات اعتبار بانک ها، موسسه ها و تعاونی های اعتباری، صندوق های قرض الحسنه مجاز
• انواع خدمات آموزشی و پژوهشی در صورتی که وزارت خانه علوم تحقیقات و فناوری پیشنهاد کرده باشد.