امروزه، به دلیل شرایط ویژه اقتصادی و امکانات و تسهیلات مختلف در مناطق آزاد، بسیاری از تجار و بازرگانان اقدام به کسب و کار و تجارت در این مناطق می کنند. از آن جایی که قوانین موجود در مناطق آزاد، با قوانین سایر مناطق کشور متفاوت است، لازم است افراد قبل از هر گونه تصمیم گیری، اطلاعات خود را در زمینه کسب و کار و واردات و صادرات کالا در این مناطق بالا برده و قوانین حاکم بر آن را بدانند. در این مطلب، شما را با چگونگی صادرات و واردات در مناطق آزاد، مزایای این کار و بسیاری موارد دیگر آشنا می کنیم.

منطقه آزاد چیست؟

همان طور که گفته شد، منطقه آزاد بخشی از سرزمین های اصلی هر کشور است که از نظر قوانین تجاری، با سایر نقاط کشور متفاوت بوده و محدوده قلمروی آن، شامل نواحی بندرگاهی می شود. مواردی مانند، معافی های گمرکی و عدم وجود قوانین سخت گیرانه، موجب شده واردات و صادرات کالا در این مناطق، بسیار افزایش یابد. لازم است بدانید، در مناطق آزاد، تولید و پردازش کالا ممنوع بوده و تنها برای صادرات و واردات کالا از این مناطق استفاده می شود. مناطق آزاد دارای امکانات مختلفی برای انجام امور تجاری و اقتصادی هستند، که شامل موارد زیر می باشد:

• وجود اسکله های مناسب برای بارگیری کشتی های بزرگ
• وجود راه آهن و جاده های استاندارد
• وجود ترمینال و فرودگاه های مناسب
• نیروی انسانی
• وجود انبار های مجهز به سیستم حمل و نقل آسان
• انواع خدمات رفاهی مانند بیمارستان و فروشگاه های بزرگ

مزایای تجارت در مناطق آزاد

یکی از موارد مهم در زمینه انجام امور تجاری و اقتصادی در منطقه آزاد، دقت در مزایای تجارت در این مناطق است. بنابراین لازم است قبل از انجام هرگونه فعالیت اقتصادی در این مناطق، ابتدا به شکل همه جانبه ای این مسئله را بررسی کرده و در کنار تمامی مزایا و امتیازات موجود در مناطق آزاد، مشکلات احتمالی را نیز در نظر بگیرید. در ادامه، به برخی از مزایای فعالیت در مناطق آزاد اشاره می کنیم:

• اصلی ترین و مهم ترین مزیت کسب و کار و فعالیت اقتصادی در منطقه آزاد، معاف شدن از قوانین گمرکی است. تمامی شرکت های تجاری ثبت شده در این مناطق، به مدت 20 سال از پرداخت مالیات معاف هستند.
• تردد و اقامت اتباع خارجی در مناطق آزاد بسیار آسان انجام می شود.
• تمامی سرمایه گذاران می توانند، به آسانی ارز و سرمایه خود را به خارج از مرز های کشور یا سایر مناطق آزاد منتقل کنند.
• کاریابی و اشتغال نیروی کار ایرانی و خارجی در مناطق آزاد، مشمول مقرراتی ساده خواهد شد.
• در مناطق آزاد افراد می توانند، شرکت تجاری خود را با 100 درصد مالکیت خارجی ثبت نمایند.
• تعرفه های خدمات و حمل و نقل در فرودگاه های واقع در مناطق آزاد، بسیار پایین است.

تفاوت منطقه آزاد با منطقه ویژه اقتصادی

منطقه ویژه اقتصادی نیز مشابه منطقه آزاد، اهدافی مانند رشد صنعت، افزایش صادرات، کسب درآمد ارزی، بهبود وضع اشتغال، کاهش تورم و جذب سرمایه های خارجی و غیره را در دستور کار خود دارد. با این حال، میزان پایبندی به این اهداف، در مناطق آزاد با مناطق اقتصادی کمی متفاوت است. به همین دلیل، انجام فعالیت های اقتصادی و سرمایه گذاری، در مناطق آزاد رواج بیشتری دارد. اصلی ترین و مهم ترین تفاوت های این دو منطقه شامل موارد زیر است:

• عوارض گمرکی و سهم دولت در واردات و صادرات، در مناطق آزاد کاملا بخشیده شده ولی در مناطق اقتصادی، میزان کاهش عوارض گمرکات ایران و سایر هزینه ها، قطعی نبوده و دارای شرایط مختلفی می باشد.
• در مناطق اقتصادی فقط اتباع خارجی قادر به کسب درآمد از طریق خرده فروشی هستند، در حالی که در مناطق آزاد، هم اتباع خارجی و هم افراد داخلی می توانند خرده فروشی انجام دهند.
• بر اساس قوانین موجود در کشور، افراد خارجی نیازمند ویزا برای ورود به مناطق ویژه اقتصادی هستند. در حالی که شرط دریافت ویزا برای اتباع خارجی در منطقه آزاد، تابع قوانین مرزی است.
• موارد معافیت های مالی در مناطق آزاد بیشتر بوده ولی در مناطق اقتصادی، تخفیفات مالیاتی تنها شامل اموال سرمایه گذاران می شود.

معرفی مناطق آزاد در ایران

در حال حاضر، چندین منطقه آزاد در ایران تعیین شده است و دولت، با ارائه لایحه ای، در جهت افزایش تعداد این مناطق تلاش دارد. این مناطق، شامل 8 منطقه مختلف در سراسر کشور است که اهداف تمامی آن ها، تسریع در انجام امور زیربنایی، عمران و آبادی، رشد و توسعه اقتصادی، سرمایه گذاری و افزایش میزان درآمد عمومی، ایجاد اشتغال مولد، تولید و صادرات کالا های صنعتی و وارداتی و غیره می باشد. در ادامه، این مناطق هشتگانه را معرفی می کنیم:

منطقه آزاد کیش

یکی از معروف ترین مناطق آزاد ایران، جزیره زیبای کیش است که از دیرباز، مکانی برای فعالیت ها و مراودات تجاری میان ایران، هند و سایر کشور ها بوده است. به طور مثال، صید مروارید در این جزیره رواج فراوانی داشته و اغلب تجارت انجام شده در آن نیز، مربوط به حوزه مروارید بوده است. هر چند امروزه، تجارت در منطقه آزاد کیش در بسیاری از زمینه های مختلف دیگر مانند پوشاک، مواد غذایی، صنایع برقی و الکترونیکی، مواد شیمیایی و غیره نیز رایج بوده و بسیاری از برند های معتبر و لوکس نیز، نمایندگی های متعددی در این جزیره دارند.

منطقه آزاد قصر شیرین

شهرستان قصر شیرین، در غرب استان کرمانشاه واقع شده و مرکز تجاری مرزی با کشور عراق است. وجود دو مرز پرویز خان در اقلیم کردستان و مرز خسروی در اقلیم عربی، موجب شده است نیمی از صادرات کالا ها و محصولات ایرانی به عراق، از قصر شیرین عبور کرده و در نتیجه این شهر، یکی از مناطق آزاد مهم محسوب شود.

منطقه آزاد قشم

منطقه آزاد قشم نیز، یکی دیگر از مناطق آزاد هشتگانه کشور بوده که در مدخل خلیج فارس و دریای عمان واقع شده است. این جزیره، بزرگ ترین جزیره خلیج فارس است که در موازات ساحل ایران قرار گرفته و از طریق تنگه کلارنس، از خاک ایران جدا شده است. بندر قشم در شرق جزیره قرار دارد که بیشترین میزان از بازدید کنندگان را در خود جای داده است. جزیره قشم، از دیرباز به عنوان یک مرکز تجاری بین آسیای غربی، جزیره عربستان و سواحل شرقی آفریقا بوده و امروزه نیز، با توسعه راه های ارتباطی با آسیا، دارای اهمیت ویژه ای گردیده است.

منطقه آزاد چابهار

چابهار، شهری بندری در جنوب شرقی کشور و در استان سیستان و بلوچستان است که ایران را از طریق بندر چابهار، به دریای عمان که مهم ترین راه آبی جهان است، متصل می کند. این بندر، به دلیل اتصال با بسیاری از بنادر بزرگ و کوچک جهان، دارای اهمیت اقتصادی می باشد. برخی از فعالیت های تجاری ویژه و خاص در منطقه آزاد چابهار، شامل ترانزیت کالا، تجارت منطقه ای، بارانداز کالا ها و مواد اولیه، ایجاد صنایع تبدیلی و تولیدی، عرضه سوخت و ایجاد صنایع وابسته به نفت و غیره می باشد.

منطقه آزاد انزلی

از آن جایی که بسیاری از کشور های حاشیه دریای خزر، با فروپاشی شوروی سابق دارای اهمیت فراوانی برای فعالیت های اقتصادی شدند، وجود یک منطقه آزاد برای ایجاد ارتباط با این کشور ها، که دارای ظرفیت بالایی برای صادرات و واردات هستند، بسیار مهم و ضروری بوده است. منطقه آزاد انزلی، یکی از این مناطق آزاد مهم است که در برقراری ارتباط تجاری و اقتصادی با کشور های حاشیه دریای خزر، نقش بسزایی داشته و دارد.

منطقه آزاد ارس

ارس، به دلیل دارا بودن موقعیتی ممتاز و داشتن امکاناتی مانند دسترسی به بازار های بین المللی سرمایه، توسعه ترانزیت و صادرات مجدد، توانایی های بالای صادراتی، فراهم سازی زیرساخت های توسعه بازرگانی و غیره، توانسته زمینه ساز ایجاد تعامل با بسیاری از کشور های جهان باشد.

منطقه آزاد اروند

این منطقه نیز، یکی دیگر از مناطق آزاد ایران بوده که در شمال غربی خلیج فارس واقع شده است. اروند، دارای مرز مشترک میان ایران و کویت است و با داشتن ظرفیت های مختلفی مانند حمل و نقل جاده ای، ریلی، دریایی و هوایی، دارای اهمیت فراوانی می باشد.

منطقه آزاد ماکو

ماکو در شمال غربی ایران واقع شده و با ترکیه و آذربایجان در ارتباط است. اهمیت این منطقه، به دلیل جذب گردشگران خارجی به داخل ایران بوده و از این نظر، منطقه ای بسیار موثر و استراتژیک است.

چگونگی واردات و صادرات در مناطق آزاد

به طور کلی، تمامی فعالیت های اقتصادی در مناطق آزاد، از قبیل صادرات و واردات کالا و محصولات، با شرایط خاصی انجام می شود که در ادامه، به برخی از آن ها اشاره می کنیم:

• تمامی مبادلات بازرگانی مناطق آزاد با خارج از کشور یا مناطق آزاد دیگر، مشمول مقررات صادرات و واردات و امور گمرکی مناطق آزاد شده که در چارچوب قانون چگونگی اداره مناطق آزاد اجرا خواهد شد.
• ترتیب ورود کالا به مناطق آزاد، از طریق ضوابط تعیین شده و توسط سازمان منطقه آزاد بوده و با کمترین میزان تشریفات انجام خواهد شد.
• ورود کالا برای نگهداری، توزیع، صادرات مجدد، کران بری و ترانزیت خارجی، در انبار های تحت پوشش سازمان مناطق آزاد و برای مهلت مشخص شده صورت می گیرد.
• صادرات کالای ساخته شده در منطقه آزاد، اعم از محصولاتی که مواد اولیه آن ها در داخل یا خارج از کشور تامین شده باشد، به خارج از کشور یا سایر مناطق آزاد مجاز است.
• واردات کالا های تولید یا پردازش شده در مناطق آزاد اقتصادی در داخل کشور، معادل درصد مجاز ورود کالا بوده که توسط کمیسیون ارزش افزوده بر اساس مجموع ارزش افزوده و مواد به کار رفته با قیمت کل کالای تولیدی مشخص می شود.
• واردات تمامی تجهیزات و ماشین آلات خط تولید به منطقه آزاد، بدون پرداخت تعرفه های گمرکی صورت می گیرد.
• برگشت کالا های وارداتی به خارج یا برگشت از سایر نقاط کشور به داخل کشور، مجاز بوده و با دستور سازمان مناطق آزاد صورت می گیرد.

در صنعت حمل و نقل و جابجایی بار از شهری به شهری دیگر یا کشوری به کشور دیگر یک سری قوانین و ضوابط مشخص وجود دارد که شرکت ‌های حمل و نقل باید با تمامی این قوانین آشنا بوده و به طور کامل آن ها را رعایت کنند. یکی از اصطلاحات رایجی که به احتمال زیاد آن را به وفور خواهید شنید، قاعده سی آی اف CIF است. CIF که خلاصه شده عبارت Cost Insurance Freight است که به تمام هزینه ‌های مربوط به حمل و نقل و هزینه بیمه نامه بار اشاره دارد. اما دقیقاً موارد استفاده از CIF و اهمیت استفاده از آن در چیست؟ در ادامه با ما همراه باشید تا شرایط استفاده از CIF در صنعت حمل و نقل را مورد بررسی قرار دهیم.

CIF به چه معناست؟

صنعت حمل و نقل یکی از پایه‌ های اقتصادی کشورهای بزرگ و پیشرفته به شمار می ‌رود. کشورهای صنعتی توسعه یافته یا در حال توسعه با انجام معاملات تجاری و فرایند واردات و صادرات رونق زیادی به بازار خود می ‌بخشند. حمل و نقل کالا از کشوری به کشور دیگر به روش ‌های مختلفی انجام می شود که از جمله این روش ‌ها می ‌توانیم به حمل و نقل جاده ای، دریایی، هوایی، ریلی و اینکوترمز CIF اشاره کنیم.
قطعاً در پروسه حمل و نقل بار از مبدا به مقصد هزینه ‌های زیادی به بار می آید. شرکت ‌های فروشنده و خریدار با توجه به معاملاتی که با یکدیگر انجام داده ‌اند تعیین می‌کنند که کدام یک از آن ها موظف به پرداخت این هزینه‌ ها خواهد بود. CIF تعیین می‌کند که در هر معامله تجاری کدام یک از طرفین قرارداد می بایست متحمل پرداخت هزینه ‌ها شود.

قوانین CIF با مشخص کردن دقیق هزینه ‌ها و اینکه چه کسی مسئول پرداخت آن هاست نظم زیادی به معاملات بین المللی می بخشد و تا حد زیادی از سرپیچی کردن از قوانین، دور زدن‌ های غیرقانونی و کلاهبرداری شرکت ‌های غیر مجاز جلوگیری به عمل می ‌آورد.

موارد استفاده ازCIF

مهم ‌ترین استفاده از CIF در صنعت حمل و نقل، مربوط به حمل و نقل دریایی است. در این نوع معاملات، CIF را به عنوان یک روش برای تحویل کالا بر روی عرشه کشتی معرفی می‌کنند. فرستندگان ابتدا عملیات بارگیری محموله مورد نظر را در کشتی باربری انجام می دهند تا بار در زمان مشخص شده به مقصد مورد نظر تحویل داده شود.

در این پروسه تمامی هزینه ‌های مربوط به بیمه بار، هزینه ‌های عقد قرارداد، هزینه ‌های جابجایی و حمل و نقل بر عهده فرستنده بار است. این مهم ترین شرایط CIF در حمل و نقل دریایی است که در آن بیشترین مسئولیت بر دوش فروشنده کالا قرار گرفته است.

منظور از قیمت CIF چیست؟

برای مشخص کردن قیمت CIF در هر معامله تجاری و حمل و نقل دریایی باید یک سری پارامترهای مختلف را در کنار یکدیگر قرار داده و هزینه آن ها را با هم جمع کرد. این پارامترها به شرح زیر هستند:

• ارزش محموله صادراتی
• هزینه‌ های مربوط به گمرک
• هزینه THC ( این هزینه توسط ترمینال بندری برای حمل و نقل بار در یک بندر خاص تعیین می ‌شود.)
• کل هزینه حمل و نقل و باربری دریایی تا بندر موردنظر
• هزینه بیمه بار
• بارنامه
• هزینه‌ های مربوط به حمل بار از مبدا تا مقصد

با توجه به این موارد می ‌توان نتیجه گرفت قیمت CIF درهر معامله تجاری می ‌تواند برای شرکت ‌های فروشنده متفاوت باشد و همه چیز وابسته به نوع بار، ارزش بار و شرایط بنادر مختلف است. در برخی از معاملات تجاری شرکت‌ های خریدار از فروشنده کالا درخواست بیمه مازاد برای محموله می‌کنند. مسلماً بیمه مازاد هزینه نهایی حمل و نقل را افزایش خواهد داد.

در چنین مواقعی با دو حالت مختلف روبرو خواهیم بود. اگر هر دو طرف قرارداد برای در نظر گرفتن بیمه مازاد مشکل خاصی نداشته باشند و با یکدیگر توافق داشته باشند، مسئله بیمه مازاد باید در قرارداد خرید حتماً ذکر شود. اما در حالت دوم زمانی که بین دو شرکت فروشنده و خریدار توافقی صورت نمی‌گیرد، شرکت خریدار موظف خواهد بود که هزینه لازم برای بیمه مازاد را به طور مستقل پرداخت کند. در این مورد هم باید شرایط جدید در قرارداد به ثبت برسد.

در روش CIF چه وظایفی بر عهده شرکت‌ های خریدار و فروشنده است؟

بسته به اینکه در عقد قرار داد چه شرایطی ذکر شده باشد وظایفی که بر عهده شرکت‌ های خریدار و فروشنده است می ‌تواند متفاوت باشد. اگر در زمان خاصی از پروسه حمل و نقل لازم است تا شرکت خریدار مبلغی را پرداخت نماید باید آن را در زمان مشخص حتماً پرداخت کند. اما به طور کل در روش CIF بیشترین وظایف بر دوش شرکت فروشنده خواهد بود. در این روش تمامی وظایف زیر بر عهده فروشنده است:

• تهیه مدارک لازم مربوط به مشخصات کلی بار
• آماده کردن قراردادهای مربوط به بیمه بار
• بستن قرارداد با شرکت حمل و نقل معتبر
• بستن قرارداد با شرکت بیمه معتبر که مورد تایید شرکت باربری واقع شده باشد.

شرکت بیمه باید مطرح و شناخته شده باشد و خدمات قابل قبولی را به مشتریان خود ارائه کند. معتمد بودن شرکت بیمه باعث می شود تا در صورت ورود هرگونه خسارت به بار، شرکت خریدار بدون مشکل بتواند خسارت وارد شده را دریافت نماید.

مزایای روش CIF

از دلایلی که بسیاری از شرکت های باربری برای حمل و نقل دریایی روش CIF را ترجیح می دهند، امتیازات بی نظیر آن است که می توان از آن ها بهره مند شد. مهم ترین مزایای این روش به شرح زیر هستند:

• مهم ترین دغدغه های شرکت های فروشنده موضوع هزینه حمل و نقل بار است که خوشبختانه این نگرانی با وجود روش CIF برطرف شده است. این روش نسبت به دیگر روش های حمل و نقل هزینه کمتری دارد.
• در این روش عقد قراردادها بر عهده شرکت تولید کننده است. به همین دلیل تولید کننده برای ارائه خدمات، مبلغی را از خریدار دریافت می‌کند و این باعث می ‌شود تا سود بیشتری نصیب فروشنده شود.
• در روش CIF خریدار می ‌تواند بدون هیچ مشکل یا دردسر خاصی بار خود را از بندر دریافت کند.
• ضرر و زیان و خسارات کلی در پروسه باربری به روش CIF به مراتب نسبت به دیگر روش‌ ها کمتر است.

آیا تا به حال کلمه “ترخیص کار گمرک” به گوشتان خورده است؟ آیا می دانید این موقعیت شغلی چه ویژگی هایی داشته و ترخیص کاران گمرک چه وظایفی دارند؟ به طور کلی ترخیص کار گمرک فردی حقیقی یا حقوقی است که در زمینه تجارت و ترخیص کالا از گمرک تخصص دارد و از طرف صاحبان کالاهای وارداتی و صادراتی، برای ترخیص کالا استخدام می شود.
در این مطلب سعی داریم شما را با ترخیص کاری گمرک و حیطه وظایف و مسئولیت های این شغل آشنا کنیم.

معرفی رده شغلی ترخیص کار گمرک

فرایند ترخیص بار از گمرک، پیچیدگی های خاص خود را دارد. در صورت نداشتن تجربه کافی، امور گمرکی برای ترخیص کننده کالا پیچیده و زمانبر خواهد بود. همچنین طولانی شدن زمان ترخیص، هزینه های بالایی را برای صاحب بار ایجاد می کند. واردکنندگان کالا که در امور ترخیص بار از گمرک دانش و مهارت کافی دارند و همچنین وقت لازم برای پیگیری امور ترخیص بار را دارند، خودشان برای ترخیص بارهایشان اقدام می کنند. در غیر این صورت، تجار ترجیح می دهند که برای پیگیری امور گمرکی بارهایشان، از ترخیص کار گمرک کمک بگیرند. این کار باعث می شود که صاحبین کالا بتوانند زمان خود را صرف امور مدیریتی و رقابت با سایر واردکنندگان کرده و کالای خود را به موقع در بازار به فروش برسانند.
ترخیص کار گمرک فرد حقیقی یا حقوقی است که قراردادی با صاحب کالا بسته و طبق قرارداد، تشریفات گمرکی بار را انجام می دهد. در واقع ترخیص کار طبق وکالتی که از صاحب بار دریافت می کند، امور مربوط به خارج کردن و وارد کردن بار را پیگیری می نماید. تجربه و دانش ترخیص کار باعث می شود که امور گمرکی با کمترین هزینه و در کمترین زمان ممکن انجام شوند.
طی انجام فرآیندهای ترخیص، ترخیص کار یک سری اسناد و مدارک نیاز دارد، تا فرآیندهای مربوط به ترخیص کالا از گمرک به شکل اصولی و قانونی انجام شود.
برخی افراد عنوان شغلی ترخیص کار را با حق العمل کار یکسان می دانند. این دو وظایف مشترکی دارند، اما دقیقا با یکدیگر برابر نیستند. حق العمل کار به عنوان نماینده غیر مستقیم صاحب کالا اقدام به انجام فرایند ترخیص کالا می نماید. در هیچ کدام از مراحل ترخیص، نامی از صاحب کالا به میان نخواهد آمد و فرد حق العمل کار، پس از اتمام فرایند ترخیص کالا و ارائه محموله به صاحب بار، دستمزد تعیین شده را دریافت می کند. اما ترخیص کار، نماینده مستقیم صاحب کالا به حساب می آید و پس از دریافت وکالت نامه از صاحب بار، برای انجام فرایند ترخیص کالا، روند ترخیص را با نام و مشخصات صاحب کالا انجام می دهد. اگر در روند ترخیص کالا از گمرک مشکل قانونی ایجاد شود که عامل اصلی آن صاحب کالا باشد، ترخیص کار وظیفه ای در قبال رفع این مشکل بر عهده ندارد.

چرا نیاز به ترخیص کار گمرک داریم؟

ترخیص کالا از گمرک نیاز به رعایت یک سری اصول و قوانین دارد. نداشتن تجربه و تخصص کافی در این زمینه، باعث ایجاد مشکلات زیادی در ترخیص بار از گمرک می شود. نداشتن تجربه در زمینه ترخیص کالا، باعث می شود که بار شما مدت زیادی در انبار گمرک بماند. همین موضوع باعث افزایش هزینه انبارداری گمرک شده و هزینه نهایی ترخیص بار افزایش می یابد.
طولانی شدن زمان ترخیص باعث می شود که رقبای شما سریعتر بازار را به دست بگیرند و شما ضرر کنید. همچنین ماندن بار در انبار گمرک باعث می شود که سرمایه تاجر راکد بماند.
با توجه به شرایط تورمی کشور و نوسانات قیمت دلار و سایر ارزها، طولانی شدن زمان ترخیص، احتمال ضرر شما را افزایش می دهد. چرا که در صورت کاهش قیمت ارز، قیمت تمام شده کالای شما در بازار کمتر خواهد بود. در صورتی که صاحب بار، کالا را با ارز گران تری خریداری کرده است. گاهی اوقات وارد کنندگان در مواجهه با چنین شرایطی، برای جبران خسارت خود قیمت کالاها را افزایش می دهند؛ افزایش قیمت نه تنها بر بازار تاثیر تورمی می گذارد، بلکه باعث می شود قیمت کالای شما از قیمت کالای رقبا بالاتر رفته و شما از دور رقابت خارج می شوید. برای جلوگیری از بروز این مسائل بهتر است از یک ترخیص کار حرفه ای کمک بگیرید.

وظایف ترخیص کار گمرک

ترخیص کار گمرک وظایف مشخصی دارد که با علم به این وظایف، شما می توانید با او جهت انجام وکالتی امور ترخیص بار، همکاری کنید. وظایف اصلی ترخیص کار به شرح زیر می باشد:

• ترخیص کار گمرک تمام امور مربوط به ترخیص کالاهای وارداتی و صادراتی را با دریافت وکالت قانونی از صاحب کالا انجام می دهد.
• اخذ مجوز ثبت سفارش واردات کالا از وظایف ترخیص کار است. دقت داشته باشید که کالا قبل از اخذ مجوز ثبت سفارش حق ورود به کشور را ندارد. بنابراین این اقدام باید به موقع و قبل از واردات کالا توسط ترخیص کار انجام شود.
• ترخیص کار گمرک باید مجوزهای قانونی لازم برای ترخیص بار را پیگیری کرده و دریافت کند. این کار باید در سریع ترین زمان ممکن انجام شود.
• برخی کالاها به طور فصلی یا برای همیشه، نیازمند دریافت یک سری مجوز خاص هستند. برای مثال ممکن است کالای وارداتی شما نیازمند دریافت مجوز از سازمان غذا و دارو و دانشگاه علوم پزشکی باشد. از آنجایی که مجوزهای خاص از یک کالا تا کالای دیگر متفاوت هستند، ترخیص کار شما باید نسبت به مجوزهای خاص به خوبی اطلاع داشته باشد.
• آشنا نبودن با قوانین ورود کالا، عدم شناخت کالاهای ممنوعه وارداتی و موارد مشابه، ممکن است ضررهای بزرگی برای واردکننده کالا به همراه داشته باشد. از این رو نقش ترخیص کار ماهر و مشاوره قبل از واردات کالا، بسیار پر رنگ خواهد بود.
• اگر در برگ سبز گمرک مهر مسیر سبز باشد، ترخیص کار گمرک باید بلافاصله اجازه خروج کالا را بگیرد. سپس با شرکت حمل هماهنگ کرده و با وسیله حمل مناسب، بار را به کارفرما تحویل دهد.
• در صورتی که مسیر زرد باشد، پرونده شما به کارشناس مجازی در یکی از گمرکات کشور ارجاع داده می شود. کارشناس مجازی با دریافت مدارک، دیدگاه خود را اعلام می کند. در این حالت ترخیص کار موظف است تمامی مدارک ابتدایی را مجددا بارگذاری کرده و مدارک دیگری که کارشناس می خواهد را نیز ارائه دهد. ترخیص کار باید کارشناس را برای ارزش کالا قانع کند. در این صورت مسیر سبز شده و کالا اجازه خروج از گمرک را خواهد داشت.
• در صورتی که مسیر قرمز باشد، علاوه بر کارشناس مجازی، کارشناس حضوری دیگری از طرف گمرک جهت ارزیابی حضوری بار تعیین می شود. در این شرایط ترخیص کار موظف است با هماهنگی با ارزیاب، جهت بررسی فیزیکی بار حاضر شود. ترخیص کار باید توجه کند که آسیبی به بار نرسد و چنانچه گمان می کند ارزیابی باعث صدمه به بار می شود، برای جلوگیری از آسیب دیدگی، لیفتراک، جرثقیل یا کارگرانی برای جابجایی ایمن محصول به انبار گمرک بیاورد. در این بازرسی مدارک مجددا بررسی شده و مواردی همچون نو یا مستعمل بودن کالا، همخوانی سال ساخت محصول با ادعای ثبت شده در مدارک، کشور سازنده محصول و… ارزیابی می شوند. اگر در بررسی انجام شده بار مورد تأیید کارشناس قرار گیرد، گزارشی به کارشناس مجازی ارسال می شود و او اجازه ترخیص را صادر می کند.
• ترخیص کار باید با بخشنامه ها آشنا باشد و بخشنامه های جدید را دنبال کند. زیرا قوانین به طور پیوسته در حال به روزرسانی هستند و ترخیص کار برای صرفه جویی در زمان، باید با قوانین آشنا باشد.
• پرداخت عوارض و تعرفه گمرکی از وظایف ترخیص کار گمرک است. وی باید تمام فیش های پرداختی و هزینه هایی که در اداره گمرک انجام می دهد را به شکل مستندات گمرکی به کارفرما ارائه دهد.

ویژگی های ترخیص کار حرفه ای

در این بخش قصد داریم شما را با مشخصه های یک ترخیص کار گمرک معتبر آشنا کنیم تا بتوانید یک ترخیص کار ماهر و با تجربه را به راحتی شناسایی کنید.

• ارزش کالاهای وارداتی در اکثر موارد خیلی بالاست. بنابراین ترخیص کار شما باید از نظر اخلاقی امانتدار، صادق و قابل اعتماد باشد. خوب است بدانید که تجار به مرور زمان، وقتی با ترخیص کاران مختلفی کار می کنند، می توانند به راحتی ترخیص کار امانتدار را شناسایی نمایند.
• ترخیص کار باید دارای کارت و مدارک معتبری باشد که نشان دهد در این زمینه تخصص دارد. در رابطه با مدرک تحصیلی، کارشناس گمرک حداقل باید مدرک کاردانی امور گمرکی یا مدرک کارشناسی سایر رشته ها را داشته باشد.
• داشتن پروانه ترخیص کاری ضروری است. این پروانه قانونی بودن فعالیت ترخیص کار را ثابت می کند.
• روابط عمومی قوی برای برقراری ارتباط با افراد داشته باشد.
• داشتن رزومه کاری موفق یکی دیگر از مواردی است که در انتخاب ترخیص کار حرفه ای به شما کمک می کند.
• داشتن حداقل 25 سال سن، برای فعالیت در حوزه ترخیص کاری گمرک ضروری است.
• نداشتن سوء پیشینه یا سابقه های کیفری و قاچاق از الزامات فعالیت در حوزه تجارت است.
• مطالعه گر بودن و دانش به روز در زمینه قوانین گمرکی باعث می شود که ترخیص کار در حداقل زمان ممکن کارش را به اتمام برساند.

خدمات ترخیص بار شرکت سی دی آی

به دلیل پیچیدگی و زمان بر بودن مراحل ترخیص توسط افراد غیر آشنا، اهمیت وجود شرکت های حمل و ترخیص بیش از پیش برای همه آشکار شده است. شرکت هایی که کلیه خدمات مربوط به حمل و ترخیص کالا را انجام دهند و با تجربه قبلی و نیروهای کارازموده، مراحل گمرکی را در سریع ترین زمان ممکن انجام دهند و کالاهای صادراتی و وارداتی را به طور قطعی از گمرک ترخیص نموده و تحویل صاحب کالا دهند.

بهترین شرکت ترخیص کالا شرکتی است که با استخدام افراد باتجربه و کاردان در زمینه ترخیص کالا و داشتن تجربه قبلی در این زمینه، به عنوان نماینده قانونی صاحب کالا، پس از کسب مجوزهای مورد نیاز، اقدام به ترخیص کالا نماید. سی دی آی اکسپرس از شرکت های بازرگانی است که در زمینه واردات و ترخیص کالا فعالیت می کند. این شرکت با سابقه طولانی در زمینه ترخیص کالاهای وارداتی، می تواند به شما در تجارتی آسان تر و مطمئن تر کمک کند.

از جمله خدمات بازرگانی که شرکت ما ارائه می دهد می توان به ترخیص کالا از گمرک های سراسر کشور، انجام امور مربوط به تشریفات گمرکی، دریافت مجوزهای بانکی، دریافت مجوزهای ترخیص کالا، ثبت سفارش بازرگانی و ارائه مشاوره بازرگانی اشاره کرد. در صورت نیاز به مشاوره با کارشناسان ما تماس بگیرید.

شماره تماس شرکت: 02191300378

تلفن همراه شرکت: 09905935831

افزایش صادرات ایران به کشورهای همسایه در دولت سیزدهم جزو یکی از راهکارهای مورد توجه می‌باشد.

به نقل از خبرنگار خبرگزاری مهر:” از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم، استقبال زیادی به تجارت با ۱۵ کشور همسایه برای تأمین درآمدهای ارزی و کالاهای مورد نیاز صورت گرفته، این در حالی است که دولت گذشته توجه خود را معطوف به روابط با غرب و کشورهای اروپایی کرده بود.”

در بازه زمانی اول مرداد ماه تا پایان دی ماه سال 1400 آمارهای ارزش صادرات تجاری خارجی ایران به 15 کشور همسابه به شرح زیر بوده است:

• صادرات از ایران به ارمنستان 144 میلیون و 420 هزار و 748 دلار.
• صادرات از ایران به افغانستان 841 میلیوم و 702 هزار و 163 دلا.
• صادرات از ایران به امارات متحده عربی 2 میلیارد و 183 میلیون و 158 هزار و 807 دلار.
• صادرات از ایران به بحرین 5 میلیون و 095 هزار و 726 دلار.
• صادرات از ایران به پاکستان 676 میلیون و 883 هزار و 612 دلار.
• صادرات از ایران به ترکمنستان 170 میلیون و 850 هزار و 268 دلار.
• صادرات از ایران به ترکیه 3 میلیارد و 669 میلیون و 408 هزار و 737 دلار.
• صادرات از ایران به آذربایجان 307 میلیون و 658 هزار و 291 دلار.
• صادرات از ایران به عراق 4 میلیارد و 480 میلیون و 329 هزار و 149 دلار.
• صادرات از ایران به عربستان 8 هزار و 134 دلار
• صادرات از ایران به عمان 378 میلیون و 132 هزار و 378 دلار.
• صادرات از ایران به روسیه 299 میلیون و 374 هزار و 15 دلار.
• صادرات از ایران به قزاقستان 96 میلیون و 957 هزار و 436 دلار.
• صادرات از ایران به قطر 71 میلیون و 954 هزار و 549 دلار.
• صادرات از ایران به کویت 82 میلیون و 280 هزار و 599 دلار.

دولت سیزدهم در شش ماه اخیر توانسته میزان 13 میلیارد و 380 میلیون و 934 هزار و 612 دلار به کشورهای همسایه صادرات انجام دهد.

اما آمارهای واردات به ایران از 15 کشور همسایه را در زیر بیان میکنیم:

• واردات به ایران از ارمنستان 8 میلیون و 326 هزار و 453 دلار.
• واردات به ایران از افغانستان 12 میلیون و 535 هزار و 662 دلار.
• واردات به ایران از امارات 8 میلیون و 362 هزار و 453 دلار.
• واردات به ایران از بحرین 882 هزار و 314 دلار.
• واردات به ایران از پاکستان 81 میلیون و 880 هزار و 585 دلار.
• واردات به ایران از ترکمنستان 12 میلیون و 921 هزار و 946 دلار.
• واردات به ایران از ترکیه 2 میلیارد و 725 میلیون و 385 هزار و 33 دلار.
• واردات به ایران از جمهوری آذربایجان 23 میلیون و 329 هزار و 526 دلار.
• واردات به ایران از عراق 779 میلیون و 122 هزار و 831 دلار.
• واردات به ایران از عمان 276 میلیون و 319 هزار و 649 دلار.
• واردات به ایران از روسیه 899 میلیون و 626 هزار 986 دلار.
• واردات به ایران از قزاقستان 21 میلیون و 179 دلار.
• واردات به ایران از قطر 2 میلیون و 759 هزار و 736 دلار.
• واردات به ایران از کویت 7 میلیون و 435 هزار و 179 دلار.
• ایران از عربستان در شش ماه گذشته کالایی وارد نکرده است.

دولت سیزدهم در شش ماه اخیر توانسته میزان 13 میلیارد و 188 میلیون و 466 هزار و 650 دلار از کشورهای همسایه واردات انجام داده است.

در نهایت با توجه به مقایسه حجم صادرات و واردات در 6 ماه گذشته تجارت ایران با کشور های همسایه مثبت بوده ب طوری که صادرات به میزان 192 میلیون و 467 هزار و 962 دلار نسبت به واردات بیشتر بوده است.

 

منبع: مهر نیوز

چرا دبی مقصد مهم کالاهای ایرانی است؟

بعد از گذشت سه ماه از شروع به کار اکسپو دبی، به نظر میرسد که همچنان فرصت های زیادی برای افزایش همکاری های اقتصادی بین کشور ایران و امارات متحده عربی وجود داره که میتوان از این فرصت ها به بهترین شکل ممکن استفاده کرد.

به نقل قول از ایسنا: “اکسپو 2020 دبی که تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا، یک سال دیرتر کار خود را آغاز  کرده، از مهر ماه امسال پذیرای فعالان اقتصاری بوده و تا فروردین سال آینده همچنان برپا خواهد بود.”

در طول هفته های گذشته، تعداد زیادی از شرکت های ایرانی فعالیت خود را در این اکسپو آغاز کرده اند و پاویون ایران هم همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

اتاق بازرگانی ایران در جدیدترین گزارشی ک ارائه کرده به بررسی شرایط اقتصادی امارات متحده عربی پرداخته و تعدادی از فرصت های موجود برای شرکت های ایرانی که در اکسپو میتوانند داشته باشند رو بررسی و تشریح کرده است.

در قسمت ابتدایی گزارش با استفاده از داده های پیچیدگی اقتصاد نسبت به تشریح و معرفی اقتصاد امارات اقدام کرده است. که در سال 2019 اقتصاد امارات 248 میلیارد دلار صادرات و 235 میلیارد دلار وارد بوده که در رده بیست و دومین واردکننده بزرگ جهانی برخوردار بود که جایگاه قابل توجهی در اقتصاد بین‌المللی و زنجیره های ارزش جهانی برخوردار است.

به نقل از ایسنا:
“بررسی داده‌های صادراتی و وارداتی این کشور، دو مسئله در مورد اقتصاد امارات که می‌تواند برای سیاست‌گذاران ما حائز اهمیت باشد را به‌روشنی نشان می‌دهد:

اول آنکه اقلام عمده صادراتی و وارداتی امارات هم‌پوشانی بسیار بالایی با یکدیگر دارند و این مسئله نشان دهنده آن است که صادرات مجدد نقش ویژه‌ای در اقتصاد امارات دارد. توجه به این نکته از زاویه موقعیت خاص ایران و شرایط تحریمی موجود می‌تواند بسیار برای ایران کلیدی باشد. به عبارتی حداقل در کوتاه مدت و تا زمان برطرف شدن کامل محدودیت‌های تجاری و مالی ایران، بخش خصوصی می‌تواند از ظرفیت‌های موجود در اقتصاد امارات برای حفظ حیات تجاری خود استفاده کرده و این کشور به عنوان یک سکو برای صادرات کالاهای ایرانی عمل نماید. به این معنا که با توجه به آنکه بدلیل محدودیت‌های موجود، ایران قادر به فعالیت و حضور مستقیم در بازارهای بین‌المللی نمی‌باشد، اما تمایل امارات به استراتژی صادرات مجدد این فرصت را بوجود آورده است که تاجران ایرانی کالاهای خود را با حاشیه سود کمتر به امارات صادر کند و از این طریق تا زمانی که محدودیت‌های موجود رفع شود، هم سهم خود در بازارهای بین‌المللی را حفظ کنند و هم از بنیه تولیدی و صادراتی کشور در مقابل تحریم‌ها محافظت می‌نمایند.

دوم آنکه آمار تولید ناخالص ملی و تجارت خارجی امارات گویای آن است که ظرفیت‌های بسیار قابل توجهی برای توسعه تجارت با این کشور وجود دارد و با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی و روابط تاریخی و فرهنگی سطح فعلی مبادلات را به‌هیچ عنوان نمی‌توان مطلوب ارزیابی نمود. در حال حاضر ایران جزء شرکای اصلی صادراتی و وارداتی امارات به حساب نمی‌آید و حجم تجارت بین دو کشور در مقایسه با آمار کل تجارت خارجی امارات ناچیز است.”

در قسمت دوم گزارشی که اتاق بازرگانی ارائه کرده بر روی روابط تجاری دو کشور ایران و امارات متحده عربی تمرکز کرده است.

و این بطوری می‌باشد که 57.6 درصد کل صادرات ایران به امارات می‌باشد که ارزش این مقدار برابر است با 656 میلیون دلار که این میزان رو نفت خام به خود اختصاص داده است.

این آمار در حالیست که پانزده قلم کالای اصلی صادراتی ایران به این کشور میباشد و با اینحال هیچکدوم از کالاهای دیگری که در این سبد قرار میگیرند سهم بالاتری از 4درصد را ندارند.

 

به نقل از ایسنا:
” بررسی کالاهای وارداتی امارات نشان می‌دهد که غیر از نفت‌خام (۲۷۰۹)، شش قلم از کالاهای عمده صادراتی ایران، سهمی بالای ۱۰ درصد در بازار وارداتی آن محصول در امارات دارند: سایر سبزیجات (۰۷۰۹)، سرب خام (۷۸۰۱)، ملون‌ها (۰۸۰۷)، انگور (۰۸۰۶)، ادویه (۰۹۱۰) و سیمان (۲۵۲۳) بهترین عملکرد را به‌لحاظ تصرف بازار وارداتی امارات داشته‌اند. “

در این میان سیمان با سهم 55.1 درصدی از کل واردات امارات، موفق‌ترین محصول برای واردات به این کشور به شمار می‌آید.

منبع: ایسنا