اینکوترمز به زبان ساده و معرفی قواعد و کاربردهای آن

اینکوترمز، مخفف شرایط تجاری بین المللی یا International Commercial Terms است که مجموعه ای از شرایط تجاری استاندارد سازی شده می باشد که در معاملات بین المللی استفاده می شود. اینکوترمز اولین بار در سال 1936 توسط اتاق بازرگانی بین المللی (ICC) برای ایجاد یک زبان استاندارد برای تجارت بین المللی و کاهش سوء تفاهم بین خریداران و فروشندگان معرفی شد.

اینکوترمز مجموعه ای از قوانین و دستورالعمل ها را ارائه می دهد که مسئولیت های خریدار و فروشنده را در معاملات تجاری بین المللی تعریف می کند. این قوانین تعیین می کند که چه کسی مسئول حمل و نقل کالا، پرداخت عوارض و مالیات و جبران خسارات ناشی از ریسک ها از طرف فروشنده به خریدار است.

تجارت بین المللی

تجارت بین المللی به فعالیت های تجاری ای گفته می شود که بین مشاغل یا افراد در کشور های مختلف انجام می شود. این موارد شامل خرید و فروش کالا ها و ارائه خدمات در سراسر مرز های بین المللی است و می تواند اشکال مختلفی از جمله واردات، صادرات، سرمایه گذاری مستقیم خارجی و موافقت نامه های صدور مجوز های مختلف برای انواع فعالیت ها را داشته باشد.

فعالیت های تجاری بین المللی توسط مجموعه پیچیده ای از قوانین و مقررات، از جمله قوانین مربوط به تجارت، مالکیت معنوی، مالیات و قوانین گمرکی اداره می شود. به منظور مشارکت در تجارت بین المللی، کسب و کار ها باید از این قوانین و مقررات آگاه باشند و آن ها را رعایت کنند.

یکی از چالش های اصلی تجارت بین الملل مدیریت ریسک های مرتبط با انجام تجارت در کشور های مختلف است. این خطرات می تواند شامل نوسانات ارز، بی ثباتی سیاسی، تفاوت های فرهنگی و تفاوت های قانونی و نظارتی باشد. آگاهی از اینکوترمز یکی از مواردی است که در برطرف سازی این مشکلات مفید است.

شرایط تجاری استاندارد

جزو پرکاربردترین اصطلاحات تجاری استاندارد شده اینکوترمز هستند که در ابتدای متن، کمی معرفی شدند و به طور سالانه به روز می شوند تا با توجه به تغییرات محیط تجارت جهانی تغییر کنند.

نمونه های دیگر از اصطلاحات تجاری استاندارد، عبارتند از آداب و رسوم و رویه یکسان برای اعتبارات اسنادی (UCP)، که مجموعه ای از قوانین وضع شده توسط ICC است که بر استفاده از اعتبار اسنادی در تجارت بین المللی نظارت دارد و همچنین رویه استاندارد بین المللی بانکداری (ISBP)، که دستورالعمل هایی را برای تفسیر و اعتبار دهی به اسناد مورد استفاده در تجارت بین المللی را ارائه می دهد.

شرایط تجارت استاندارد مزایای زیادی را برای کسب و کار هایی که در زمینه تجارت بین المللی فعالیت می کنند فراهم می کند. اول از همه، آن ها به کاهش سوء تفاهم ها و اختلافات بین طرفین قرارداد ها کمک می کنند که می تواند باعث صرفه جویی در وقت و هزینه هر دو طرف شود. همچنین با ایجاد دستورالعمل های واضح برای معامله، شرایط تجاری استاندارد می تواند به کاهش ریسک و افزایش کارایی شرکت ها در معاملات کمک کند.

همچنین، شرایط تجاری استاندارد می تواند به هموار کردن زمینه تجارت برای کسب و کار هایی با اندازه های مختلف و در کشور های مختلف کمک کند. با ارائه یک زبان مشترک برای تجارت بین الملل، کسب و کار های کوچکتر می توانند راحت تر با شرکت های بزرگ تر رقابت کنند و کسب و کار هایی که در کشور های در حال توسعه اند، می توانند راحت تر در تجارت جهانی شرکت کنند.

به طور کلی، شرایط تجاری استاندارد یک جنبه ضروری از تجارت بین ‌المللی است که یک زبان و چارچوب مشترک برای خریداران و فروشندگان فراهم می کند تا معاملات خود را به طور کارآمد و مؤثر انجام دهند. با پیروی از این شرایط و دستورالعمل ها، کسب و کارها می توانند ریسک تجارت بین المللی را به حداقل برسانند، مشکلات ارتباطی را کاهش دهند و از فرصت های فراوان موجود در بازار جهانی سود ببرند.

انواع اینکوترمز

در حال حاضر 11 اینکوترمز مختلف وجود دارد که هر کدام مجموعه ای از قوانین و دستورالعمل های خاص خود را دارند. این موارد عبارتند از:

• FCA (تحویل به حمل کننده)
• FAS (تحویل کالا در کنار کشتی در مبدأ)
• FOB (تحویل روی عرشه)
• CFR (ارزش کالا و کرایه حمل تا بندر مقصد)
• CIF (هزینه های حمل نقل و بیمه بار)
• CPT (پرداخت كرايه حمل كالا تا مقصد)
• CIP (حمل و نقل و بیمه پرداخت شده)
• DAP (تحویل در محل)
• DPU (تحویل در محل مقرر پس از تخلیه)
• DDP (تحویل کالا در محل مقرر در مقصد بعد از ترخیص)
• EXW ( تحویل کالا در محل کار)

EXW (تحویل کالا در محل کار) ابتدایی ترین بخش از اینکوترمز است و کمترین مسئولیت را بر عهده فروشنده می گذارد. بر اساس این اصطلاح، فروشنده فقط موظف است کالا را در محل مشخص شده توسط خودش، در اختیار خریدار قرار دهد. در این اینکوترم کلیه هزینه های حمل و نقل، بیمه و ترخیص کالا به عهده خریدار می باشد.

از طرف دیگر، DDP (تحویل کالا در محل مقرر در مقصد بعد از ترخیص) بیشترین مسئولیت را بر عهده فروشنده می گذارد. در این اصطلاح فروشنده مسئولیت تحویل کالا به محل مشخص شده توسط خریدار را دارد و همچنین این اینکوترم شامل کلیه هزینه های حمل و نقل، بیمه و ترخیص کالا از گمرک می شود که بر عهده فروشنده می باشد. فروشنده همچنین مسئول پرداخت هرگونه عوارض یا مالیاتی است که بار ممکن است متحمل شود.

اینکوترمز های دیگر، چیزی بین این دو اینکوترم افراطی هستند و سطوح مختلفی از مسئولیت را برای خریدار و فروشنده تعریف می کنند. به عنوان مثال، FOB (تحویل روی عرشه) فروشنده را ملزم می کند که کالا را برای حمل و نقل به بندر تحویل دهد و بار مورد نظر را در کشتی بارگیری کند. کلیه هزینه های حمل و نقل، بیمه و ترخیص کالا از گمرک از آن نقطه به بعد بر عهده خریدار می باشد.

برای خریداران و فروشندگان مهم است که بر اساس شرایط خاص تجارت خود، اینکوترمز مناسبی را برای معاملات خود انتخاب کنند.

اینکوترمز همچنین نقش مهمی در محاسبه قیمت گذاری کالاها دارد. دلیل این موضوع، این است که اینکوترم انتخاب شده تعیین می کند که کدام طرف مسئول هزینه های مختلف مربوط به معامله است. به عنوان مثال، اگر خریدار مسئول تمام هزینه های حمل و نقل و بیمه باشد، ممکن است فروشنده بتواند قیمت کمتری برای کالا ارائه دهد.

در نتیجه، اینکوترمز نقش اساسی ای در تجارت بین المللی دارد و ورود و مشغول شدن در این عرصه را برای انوع کسب و کار ها راحت می کند.