حمل یکسره به هر گونه ورود و خروج بار از گمرک بدون آن که تخلیه و تحویلی در گمرک صورت گیرد، می گویند. به عبارتی حمل یکسره در ثبت سفارش به این معنا است که کالا به صورت مستقیم و بدون واسطه گمرکی و توقفی در آن، از مبدا تا مقصد انتقال می یابد. مهم ترین کاربرد حمل یکسره برای کالاهایی است که به هنگام تخلیه و بارگیری مجدد دچار آسیب می شوند. در این مواقع از این حمل استفاده می کنند تا کالاهای فساد پذیری که ممکن است به دلیل تغییرات شرایط آب و هوایی و ماندن در یک فضا، خراب شوند، هیچ آسیبی نبینند. در روش حمل یکسره، بار با کانتینر یا هر ظرف حملی که از قبل در گمرک بازرسی و ترخیص شده است، جابجا می شود.

اظهارنامه حمل یکسره چیست؟

بازرگانان و تجار برای حمل یکسره باید اظهارنامه ای را در اختیار داشته باشند. این سند به حمل و نقل هوایی، زمینی و دریایی سرعت می بخشد. اگر فرایند ترخیص کالا به صورت حمل یکسره انجام گیرد، نیاز است تا طبق اظهارنامه کالای وارداتی بدون تخلیه به مقصد فرستاده شود.

تاجران باید ابتدا تمام مراحل اداری را پشت سر بگذارند تا بتوانند از چنین شرایطی استفاده کنند. فرم اظهارنامه برای ترخیص کالا از گمرک هم ضروری خواهد بود و به تاجران کمک می کند تا جابجایی بار را بدون هیچ مشکلی انجام دهند. در این سند نوع بار، مبدا و مقصد در آن درج شده است.

البته اگر فرد دفترچه بین المللی TIR را در اختیار داشته باشد، دیگر نیازی به فرم اظهار نامه نخواهد بود و کالا هم بدون تخلیه حمل می شود. اما در حمل مشترک داشتن اظهارنامه جز قوانین و اصول است که همه افراد باید از آن پیروی کنند.

حمل یکسره چه مزایایی دارد؟

حمل بار یکسره یکی از روش های بسیار راحت برای صادرات و واردات محسوب می شود و سبب کاهش هزینه های حمل و نقل کالاها می شود. استفاده از این روش مزایای زیادی دارد که در این قسمت به چند مورد از مهم ترین آن ها اشاره می کنیم:

• امنیت حمل و نقل کالاها افزایش می یابد.
• واسطه ها به طور کامل حذف می شوند و حمل بدون واسطه انجام می شود.
• هزینه های شرکت واسطه برای حمل کالا به مشتری تحمیل نخواهد شد.
• چون حمل یکسره است، نگرانی و دغدغه ای برای بازرسی کالا در کشور ثالث وجود نخواهد داشت.
• نگرانی بابت عودت و مرجوع نشدن بار از کشور ثالث وجود نخواهد داشت.
• برای بازرسی کالاها دیگر لازم نیست معطل شوید.
• هزینه های ترخیص در کشور ثالث به مشتریان تحمیل نخواهد شد.
• آلودگی های محیطی هم کاهش خواهد یافت.

چه تفاوتی بین حمل یکسره با ترانزیت داخلی وجود دارد؟

سوالی که ممکن است برای بسیاری از افراد پیش بیاید این است که چه تفاوتی بین حمل یکسره با ترانزیت داخلی وجود دارد؟ بهتر است ابتدا در مورد هر یک از این اصطلاحات توضیحاتی را به شما ارائه دهیم. ترانزیت داخلی شرایطی دارد که در آن کالای گمرک نشده از یک گمرک داخلی وارد گمرک دیگر می شود. در واقع محموله در گمرکی که بارنامه در آن صورت گرفته، یعنی همان گمرک مقصد، تخلیه خواهد شد. در این راستا قبض انبار هم برای آن صادر می شود. در صورتی که صاحب کالا بخواهد کالا را به گمرک دیگری ترانزیت کند، به واسطه قبض انبار می تواند به راحتی این کار را انجام دهد. حال در بنادر و اداره کشتیرانی در صورت موافقت، روند حمل یکسره صورت خواهد گرفت و دیگری نیازی به قبض انبار نخواهد بود.

حمل یکسره هم با عنوان ترانزیت به داخل هم شناخته می شود با این تفاوت که در این روش از یک وسیله نقلیه برای حمل کالا از یک گمرک به گمرک دیگر استفاده می شود. به خواست حمل کننده کالا هم گواهی یا پروانه ترانزیت داخلی صادر می شود. در این روش کالا به همان شکلی که از مبدا خارج شده باید به همان شکل هم در گمرک مقصد تخلیه و به صاحب کالا تحویل داده شود. البته بارنامه با قید نام شهر ضروری است. در روش ترانزیت داخلی در ابتدا کالا در گمرک خانه مقصد بارنامه تخلیه شده و قبض هم صادر می شود. در گام بعدی صاحب کالا براساس دلایل موجه می توانید درخواست داشته باید تا کالای خود را در گمرک دیگری تحویل گیرد.

قوانین پرداخت حقوق و عوارض گمرکی کالاهای یکسره

کالاهایی که به روش حمل یکسره منتقل می شوند، نباید عوارض گمرکی پرداخت کنند. این کالاها طبق قانون به هیچ وجه نباید تخلیه شوند و بازرسی آن ها هم مانند بارهای معمولی نخواهد بود. سازمان گمرک هم برای اطمینان از عدم فروش این کالاها در کشور سندی را از صاحبان کالا دریافت خواهد کرد. تا زمانی که کالا به طور کامل از کشور مبدا خارج نشده باشد، سند نزد گمرک باقی می ماند. بعد از خروج کالا از کشور مبدا هم با روش حمل یکسره، در اختیار صاحب کالا قرار می گیرد. این بارها شامل بیمه نامه می شود و در صورتی که خسارتی به آن ها وارد شود، بیمه باید هزینه خسارت کالا به تاجران را پرداخت کند. بیمه به صورت بن صادر می شود و مطابق با ارزش کالا است. برای محموله هایی هم که قرار است با حمل یکسره انتقال یابند، پروانه ترانزیت داخلی صادر خواهد شد. تاجرانی که در این حوزه فعالیت می کنند، به کمک سیستم حمل یکسره می‌توانند در کمترین زمان اقلام مورد نیاز را به کشور وارد کنند. اگر ثبت سفارش کالا طبق اصول و قوانین باشد، هزینه کمتری را هم در برمی گیرد. اما این قوانین پرداخت حقوق و عوارض کالاهای یکسره همیشه از طرف سازمان گمرک مشخص خواهد شد و تعرفه دقیق و مشخصی ندارد.

هزینه حمل یکسره چقدر است؟

تمام هزینه هایی که برای حمل یکسره در نظر گرفته می شود، روی وسیله نقلیه حمل بار اعمال خواهد شد. حتی قبض انبار هم به صورت جداگانه و تفکیک شده محاسبه می شود. در این روش هزینه ها کمتر است چرا که هیچ واسطه ای در این بین وجود ندارد. این رویه گمرکی شما را از پرداخت هزینه های اضافی معاف خواهد کرد. باری که در وسیله نقلیه بسته بندی می شود، در انبار می ماند تا در زمان مشخص و تعیین شده به کشور مقصد فرستاده شود. محموله های تجاری شامل یک سری هزینه ها می شوند که باید قبل از خروج کالا ابتدا پرداخت شوند.

در کل باید بگوییم هزینه حمل بار یکسره شامل فاکتورهای مختلفی همچون هزینه انبارداری، بیمه کردن محموله تجاری، هزینه حمل و نقل و غیره است که هر کدام از آن ها مقدارشان متفاوت است. اما تجاری که از این روش برای حمل و نقل کالاهای خود استفاده می کنند، نباید عوارض و حقوق گمرکی را پرداخت کنند. این معافیت به شرطی است که صاحب کالا سند به فروش نرسیدن کالا را ارائه کند.

حمل و نقل یکسره برای چه کالاهایی مناسب است؟

حمل و نقل یکسره مناسب کالاهای حساس و با ارزشی است که نیازی به تخلیه ندارند و باید هر چه سریع تر به دست صاحب کالا برسند. کالاهایی که ممکن است در مدت زمان طولانی دچار فساد و آسیب شوند. با این تکنیک ها کالاها از آسیب دور می ماند و کاملا سالم به دست صاحب کالا می رسند. اگر مصرف کننده نیاز فوری به کالا داشته باشد، نیاز است تا بار از طریق حمل یکسره فرستاده شود. این کالاها می توانند شامل اقلامی همچون داروها، مواد غذایی و نوشیدنی شوند. اگر گمرک تجهیزات لازم برای بازرسی و تخلیه بار را نداشته باشند، برای حمل و نقل آن ها از این روش استفاده می کنند.

تخصیص ارز و تامین ارز دو مفهوم کلیدی در اقتصاد کشورها هستند که نقش مهمی در مدیریت منابع مالی و تبادلات بین المللی ایفا می کنند. تخصیص ارز به معنای تعیین و تخصیص منابع ارزی به فعالیت های خاص مانند واردات کالاها است، در حالی که تامین ارز به روش های به دست آوردن ارز خارجی اشاره دارد. این مقاله به بررسی تفاوت های این دو مفهوم می پردازد و نقش آن ها را در ایجاد تعادل اقتصادی و حمایت از تجارت خارجی تحلیل می کند. فهم دقیق این تفاوت ها می تواند به تصمیم گیری بهتر در سیاست های اقتصادی کمک کند.

منظور از تخصیص ارز چیست؟

تخصیص ارز به فرآیند تخصیص منابع ارزی به بخش های مختلف اقتصاد، از جمله واردات کالاها و خدمات، اشاره دارد. این فرآیند به ویژه در کشورهایی که با محدودیت های ارزی و تحریم ها مواجه هستند، اهمیت ویژه ای پیدا می کند. در این سیستم، بانک مرکزی یا نهادهای مرتبط ارز را بر اساس نیازهای اقتصادی و تجاری کشور به بخش های مختلف تخصیص می دهند. این تخصیص بر اساس اولویت های اقتصادی، استراتژیک و سیاست های کلان کشور انجام می شود.

تخصیص ارز شامل تنظیم و نظارت بر نحوه استفاده از منابع ارزی، تخصیص ارز به واردکنندگان بر اساس نیازهای مشخص و تعیین میزان ارزی است که به هر بخش اختصاص می یابد. این فرآیند به طور مستقیم بر قیمت کالاها و خدمات داخلی، واردات و صادرات و در نهایت، بر تعادل تجاری کشور تاثیر می گذارد.

بر خلاف تامین ارز که به روش های به دست آوردن ارز خارجی از منابع مختلف معطوف است، تخصیص ارز به تعیین چگونگی استفاده از این منابع محدود می پردازد. به طور کلی، تخصیص ارز و تامین ارز هر دو اجزای حیاتی در مدیریت اقتصاد کلان هستند، اما نقش و تاثیرات متفاوتی در ثبات اقتصادی و تجاری کشور دارند.

منظور از تامین ارز چیست؟

تامین ارز به فرآیندهایی اطلاق می شود که هدف آن ها فراهم کردن منابع ارزی برای نیازهای اقتصادی کشور است. این منابع ارزی می توانند از چندین منبع مختلف تامین شوند، از جمله درآمدهای حاصل از صادرات کالاها و خدمات، سرمایه گذاری های خارجی، وام های بین المللی و انتقالات مالی از خارج. منشا ارز در اینجا به طور مستقیم با منابع خارجی که از آن ها تامین می شود، مرتبط است. تامین ارز به ویژه در کشورهایی که با کمبود ارز مواجه اند یا در شرایط تحریمی قرار دارند، اهمیت زیادی دارد.

در این فرآیند، دولت و نهادهای مالی مسئول باید راهکارهایی را برای جذب و مدیریت منابع ارزی تدوین کنند تا نیازهای اقتصادی کشور به طور موثر تامین شود. این می تواند شامل مذاکره با کشورهای دیگر برای ایجاد توافقات مالی، جلب سرمایه گذاران خارجی، یا استفاده از تسهیلات مالی بین المللی باشد. تامین ارز در واقع به ایجاد جریان مالی از خارج به داخل کشور کمک می کند، که این امر می تواند بر نرخ ارز، تعادل پرداخت ها و وضعیت اقتصادی کلی کشور تأثیرگذار باشد.

تخصیص ارز و تأمین ارز هر دو بخش های حیاتی از مدیریت اقتصادی هستند که به طور مستقیم با یکدیگر مرتبط اند. در حالی که تامین ارز به تامین منابع ارزی جدید می پردازد، تخصیص ارز به نحوه استفاده و تخصیص این منابع برای نیازهای مختلف اقتصادی کشور مربوط می شود. شناخت دقیق این فرآیندها می تواند به بهبود مدیریت مالی و اقتصادی کشور کمک کند.

تفاوت های کلیدی بین تخصیص ارز و تامین ارز

تفاوت های اساسی بین تخصیص ارز و تامین ارز عبارتند از:

فرآیندها و مراحل هر کدام

تخصیص ارز و تامین ارز هر دو مراحل اساسی در مدیریت منابع ارزی هستند، اما فرآیندهای متفاوتی را شامل می شوند. تخصیص ارز به معنای تعیین و اختصاص منابع ارزی موجود به بخش های مختلف اقتصادی است. در این فرآیند، بانک مرکزی یا نهادهای مالی تصمیم می گیرند که چه مقدار ارز به هر بخش اقتصادی، مانند واردات کالاها یا پروژه های سرمایه گذاری، اختصاص یابد. این تصمیمات بر اساس اولویت های اقتصادی و استراتژیک کشور اتخاذ می شود.

در مقابل، تامین ارز به فرآیند تامین منابع ارزی جدید از منابع مختلف مانند صادرات، سرمایه گذاری های خارجی، یا وام های بین المللی اشاره دارد. این فرآیند شامل تلاش برای جذب ارز از منابع خارجی و مدیریت جریان های مالی از خارج به داخل کشور است. تامین ارز نیاز به استراتژی های ویژه ای برای جذب و حفظ منابع ارزی دارد که می تواند شامل مذاکره با کشورهای دیگر یا تشویق به سرمایه گذاری های خارجی باشد.

تاثیرات اقتصادی و تجاری

تخصیص ارز و تامین ارز تاثیرات متفاوتی بر اقتصاد و تجارت کشور دارند. تخصیص ارز به طور مستقیم بر نحوه استفاده از منابع ارزی موجود تاثیر می گذارد و می تواند بر قیمت ها، تولید و واردات تاثیرگذار باشد. تصمیمات در این زمینه می توانند به افزایش یا کاهش عرضه کالاها و خدمات و بهبود یا بدتر شدن تعادل تجاری منجر شوند. به طور مثال، تخصیص ارز به واردات کالاهای اساسی می تواند به کاهش تورم کمک کند.

در عین حال، تامین ارز بر منابع ارزی کل کشور تاثیر می گذارد و می تواند بهبود وضعیت مالی کشور را تسهیل کند. افزایش منابع ارزی از طریق تامین ارز می تواند به تثبیت نرخ ارز و تقویت قدرت خرید کشور کمک کند. همچنین، تامین ارز می تواند به تسهیل تجارت خارجی و جذب سرمایه گذاری های جدید منجر شود که این امر به رشد اقتصادی و توسعه کشور کمک می کند.

تجربه های موفق و ناموفق

تجربه های موفق و ناموفق در تخصیص ارز و تامین ارز می توانند به روشن تر شدن تفاوت های کلیدی این دو مفهوم کمک کنند. به عنوان مثال، برخی کشورها با تخصیص مناسب ارز به بخش های کلیدی اقتصادی توانسته اند به بهبود شرایط اقتصادی و کنترل تورم کمک کنند. در این موارد، تخصیص دقیق ارز به واردات کالاهای اساسی و پروژه های توسعه ای تاثیرات مثبتی داشته است.

در مقابل، مشکلات در تامین ارز ممکن است منجر به بحران های اقتصادی و نوسانات شدید در نرخ ارز شود. برای مثال، کشورهایی که در جذب سرمایه گذاری های خارجی و تامین ارز از منابع بین المللی دچار مشکل بوده اند، ممکن است با مشکلات جدی در تامین نیازهای اقتصادی و تجاری خود مواجه شوند. تحلیل تجربیات موفق و ناموفق می تواند به ارائه راهکارهایی برای بهبود فرآیندهای تخصیص و تامین ارز کمک کند.

شرایط تخصیص ارز توسط بانک مرکزی

تخصیص ارز توسط بانک مرکزی که شامل روش هایی مانند حواله ارزی است و مستلزم رعایت مجموعه ای از الزامات و رویه های مشخص می باشد: مهمترین این الزامات به شرح زیر است:

• مسدودیت تمدید گواهی: هنگام تمدید گواهی ثبت آماری، بانک باید اطمینان حاصل کند که گواهی ارز تخصیصی به درستی مسدود شده است. این اقدام به حفظ انسجام در تخصیص ارز کمک می کند.
• درخواست خرید ارز: اگر متقاضی بخواهد ارز تخصیصی را از طریق بانک خریداری کند، بانک باید با رفع مسدودیت، نسبت به برداشت ارز اقدام نماید.
• ابطال ثبت نام: در صورتی که گواهی ثبت به هر دلیلی باطل شود یا ارز به فرد تخصیص داده نشود، بانک موظف است درخواست لغو تخصیص ارز را ظرف هفت روز از زمان درخواست متقاضی انجام دهد. این مدت زمان به خروج ارز از تخصیص مرتبط است.
• تمدید و تخصیص مجدد: اگر در فرآیند تخصیص ارز، متقاضی گواهی ارز تخصیصی را باطل کرده و درخواست تخصیص جدید از همان بانک داشته باشد، این اقدام به عنوان تمدید تخصیص اولیه محسوب می شود.

لازم به ذکر است که این شرایط به طور عمومی برای تخصیص ارز اعمال می شود، اما برخی استثنائات نیز وجود دارد. به عنوان مثال، تخصیص ارز برای تجهیزات دارویی و پزشکی تحت شرایط ویژه ای قرار دارد که به دلیل اهمیت ویژه این اقلام برای سلامت و رفاه عمومی، فرآیند تخصیص آنها ممکن است ساده تر و سریع تر انجام شود.

کلام آخر

تخصیص ارز و تامین ارز دو مفهوم اساسی در مدیریت مالی کشورها هستند. تامین ارز به فرآیند به دست آوردن منابع ارزی از منابع مختلف مانند صادرات و وام های بین المللی اشاره دارد. این فرآیند به ایجاد جریان ارز جدید کمک می کند و نقش مهمی در ثبات اقتصادی دارد. برعکس، تخصیص ارز مربوط به تخصیص منابع ارزی موجود به بخش های مختلف اقتصاد است. این فرآیند توسط بانک مرکزی انجام می شود و شامل تصمیم گیری درباره استفاده از ارز برای واردات یا پروژه های خاص است.

با وجود قوانین متعدد در زمینه ورود و خروج کالاها از گمرک، هنوز هم برخی افراد به طرق مختلف اقدام به قاچاق کالا به کشور می کنند. این مسئله باعث شده است که بسیاری از خریداران هنگام خرید از بازار نگران باشند که ممکن است کالای خریداری شده قاچاق باشد. نگرانی در مورد تشخیص کالای قاچاق به ویژه در مورد کالاهای بادوام مانند لوازم دیجیتال بیشتر است.

در این راستا، نهادهای مسئول در حوزه واردات، مانند گمرک، با ارائه قوانین و مقررات مربوطه، روش هایی را برای تشخیص کالاهای تقلبی به مصرف کنندگان معرفی می کنند تا بتوانند از قانونی بودن و اصالت کالاها اطمینان حاصل کنند. در این مقاله قصد داریم به بررسی روش های تشخیص کالاهای قاچاق بپردازیم، پس تا پایان با ما همراه باشید.

انواع کالای قاچاق

قانون به دسته بندی های مختلفی برای انواع کالاهای قاچاق پرداخته است که به شرح زیر است:

• انسان: در قوانین بین المللی، قاچاق انسان به دو صورت تعریف می شود: یکی انتقال غیرقانونی انسان ها برای بهره برداری مالی و دیگری انتقال آنها به طور اجباری برای بردگی و استثمار.
• فلزات گرانبها: واردات و صادرات فلزات گرانبهایی مانند طلا، نقره و پلاتین تنها با ارائه رسید از بانک مرکزی و طبق مقررات پول و اعتبار مجاز است.
• فرآورده های نفتی: سالانه مقدار زیادی از سوخت و محصولات نفتی از کشور خارج می شود که دلیل آن تفاوت قیمت های بین المللی این محصولات است.
• اتومبیل: هر خودرویی که بدون مشخصات مورد تایید راهنمایی و رانندگی به کشور وارد شود، به عنوان کالای قاچاق محسوب می شود.
• چای و محصولات کشاورزی: ورود چای تنها در صورتی مجاز است که با چای داخلی مخلوط شده و سپس به فروش برسد.
• دخانیات: کمبود تولید داخلی توتون، تنباکو و سیگار موجب قاچاق این محصولات به کشور شده است.
• ارز: این دسته شامل پول های نقد معتبر و ابزارهای پرداخت خارجی است که به طور غیرقانونی منتقل می شوند.
• سلاح و مهمات: به دلیل تهدیدات امنیتی، ورود سلاح و مهمات به کشور ممنوع است.
• ابزارآلات ماهواره ای: محصولاتی نظیر رسیور، ال ان بی، آنتن و دیگر تجهیزات مشابه به عنوان کالای قاچاق شناخته می شوند.
• فرآورده های چوبی: چوب و زغال به دست آمده از درختان بدون مجوز حمل، کالای قاچاق محسوب می شوند.
• فرآورده های دریایی: انتقال منابع آبزی تنها با مجوز شیلات یا به منظور تحقیق مجاز است.
• برخی حیوانات: قاچاق حیوانات وحشی، نادر و پرندگان شکاری به کشور غیرقانونی است.
• دارو: واردات و صادرات دارو تنها با مجوز وزارت بهداشت امکان پذیر است.
• آثار فرهنگی و تاریخی: معاملات و جا به جایی اشیای تاریخی با ارزش ملی ممنوع است.
• مشروبات الکلی: نگهداری و معامله مشروبات الکلی جرم تلقی می شود.

راه های صحیح و حرفه ای برای تشخیص کالای قاچاق

تشخیص کالای قاچاق امری ضروری است، زیرا بسیاری از کالاهایی که به بازار عرضه می شوند ممکن است برخلاف قوانین گمرکی و به طور غیرقانونی وارد کشور شده باشند. برای شناسایی چنین کالاهایی روش های مختلفی وجود دارد که به کمک آن ها می توانید از قانونی یا غیرقانونی بودن کالاها مطلع شوید.

یکی از روش های ابتدایی و ساده برای بررسی اصالت کالا، استفاده از کد دستوری #7777*4* است. با شماره گیری این کد و انتخاب گزینه های مربوط به سامانه جامع گارانتی و استعلام گارانتی، می توانید با وارد کردن شماره رهگیری کالا، از اصالت آن مطلع شوید. شماره رهگیری، کدی منحصر به فرد است که بر روی بسته بندی هر محصول درج شده و برای مثال، در مورد تلفن همراه، باید کد IMEI دستگاه را وارد کنید.

روش دیگر برای تشخیص کالاهای قاچاق، استفاده از نرم افزار سامانه جامع تجارت است. این نرم افزار در بازارهای اپلیکیشن مختلف در دسترس است و به منظور یکپارچه سازی خدمات تجاری و تسهیل دسترسی به اطلاعات مرتبط با قوانین و مقررات گمرکی طراحی شده است.

همچنین، سامانه جامع گارانتی نیز یکی دیگر از ابزارهای موثر برای بررسی اصالت کالاهای تقلبی است. با مراجعه به سامانه جامع گارانتی و ورود به بخش استعلام اصالت گارانتی، می توانید با وارد کردن شماره رهگیری کالا، اطلاعات مربوط به اصل بودن یا قاچاق بودن آن را مشاهده کنید.

همچنین برای اطلاع از لیست کالاهای ممنوعه وارداتی و پیشگیری از خرید کالاهای قاچاق، می توانید به منابع رسمی گمرکی و سایت های مربوطه مراجعه کنید. این لیست به طور مرتب به روزرسانی می شود و شامل کالاهایی است که واردات آن ها به دلیل مسائل مختلف، از جمله امنیتی و بهداشتی، ممنوع است.

امکان پیگیری کالاهای بدون کد رهگیری

در حالی که برخی کالاها با کد رهگیری به راحتی قابل پیگیری و شناسایی قاچاق هستند، 38 گروه کالا وجود دارند که هنوز کد رهگیری ندارند. با این حال، تشخیص کالای قاچاق این دسته از کالاها نیز از طریق روش های دیگری ممکن است. بر اساس قوانین و مقررات گمرکی، این کالاها دارای اسناد خرید و فروش هستند که در سامانه جامع تجارت ثبت شده اند.

یکی از روش های دیگر برای تشخیص کالای قاچاق، بررسی اسناد تجاری مرتبط با محصول است. با استفاده از این اسناد می توان فهمید که آیا کالا در انبارها احتکار شده است یا اسناد آن به درستی در سامانه ثبت نشده است. همچنین، اگر کالا به افراد غیرمجاز فروخته شده باشد، این موضوع نیز قابل پیگیری است.

تفاوت اصلی میان استفاده از کد رهگیری و بررسی اسناد تجاری در این است که در روش کد رهگیری، علاوه بر پیگیری اطلاعات پایه، امکان مشاهده تاریخ تولید و تغییرات قیمتی کالا وجود دارد. به عنوان مثال، می توان پیگیری کرد که چرا کالایی که شش ماه پیش تولید شده، قیمت جدیدی دارد. کد رهگیری امکانات بیشتری برای شناسایی و پیگیری کالا فراهم می کند و فرآیند تشخیص قاچاق را بسیار ساده تر می سازد.

تولیدکنندگان و شرکت های تجاری نیز به طور گسترده ای از سیستم رهگیری برای کالای تولیدی خود استقبال می کنند و این سیستم را به عنوان بخشی از رعایت قوانین و مقررات گمرکی می پذیرند. در این چهارچوب، شاخص شفافیت نیز محاسبه می شود که بر اساس میزان خرید و فروش کالا تعیین می شود. افرادی که دارای شاخص شفافیت پایین هستند، نمی توانند کالاهای جدید خریداری کنند.

شناسه کالا چیست؟

شناسه کالا که به آن کد کالا یا بارکد نیز گفته می شود، به عنوان شناسنامه ای برای هر محصول عمل می کند و نقش مهمی در تشخیص کالای قاچاق و تفکیک آن از غیرقاچاق دارد. این شناسه به تمامی کالاها اختصاص می یابد و دریافت آن برای تمامی محصولات الزامی است. فرآیند دریافت شناسه کالا از طریق ثبت نام در سامانه جامع تجارت ایران انجام می شود و پس از ورود به بخش مربوطه در این سامانه، شناسه کالا صادر می گردد. سامانه جامع تجارت به همین منظور طراحی شده است تا تاجران و بازرگانان بتوانند به راحتی و بدون پیچیدگی، شناسه کالای مورد نظر خود را دریافت کنند.

تفاوت میان کد رهگیری و شناسه کالا

شناسه کالا یک کد منحصر به فرد است که به هر محصول اختصاص داده می شود و برای شناسایی آن در سیستم های مختلف به کار می رود. این شناسه به هر کالا به طور مستقل داده می شود، اما در برخی موارد، علاوه بر شناسه کالا، نیاز است که یک شمارنده نیز برای آن تعیین شود که به این شمارنده کد رهگیری گفته می شود. کد رهگیری در فرآیند تشخیص کالای قاچاق اهمیت ویژه ای دارد و برای پیگیری کالاهایی که از نظر ایمنی و قیمت بسیار مهم هستند، استفاده می شود.

اما به طور مثال کالاهایی که در مقادیر و انواع مختلف تولید می شوند، مانند شکلات و دستمال کاغذی، نیازی به کد رهگیری ندارند و روش های دیگری برای پیگیری آن ها استفاده می شود. به طور کلی، کد رهگیری بیشتر برای کالاهای بادوام و با ارزش بالا، مانند خودرو، قطعات یدکی، سیگار و سخت افزار موبایل که احتمال قاچاق آن ها بیشتر است و از نظر ایمنی نیز اهمیت دارند، به کار می رود.

پس از صدور شناسه برای یک کالا، تولیدکنندگان و واردکنندگان می توانند در سامانه شناسه کالا، شناسه خاصی برای برند خود دریافت کنند. قوانین و مقررات گمرکی تاکید ویژه ای بر کد رهگیری دارند تا اطمینان حاصل شود که کالاهای وارداتی و صادراتی به درستی پیگیری شده و قاچاق نمی شوند.

در نتیجه، در حالی که شناسه کالا به طور خاص به هر نوع کالا تعلق دارد، کد رهگیری به عنوان یک شمارنده اضافی برای پیگیری و کنترل کالاهای مهم و گران بها به کار می رود. تولیدکنندگان و واردکنندگان باید با این سیستم هماهنگ شده و برای کالاهای جدید مانند سیگار و سخت افزار موبایل که به تازگی به این سیستم افزوده شده اند، اقدام کنند.

آیا شناسه و کد رهگیری برای تمام کالاها الزامی است؟

شناسه کالا برای تقریبا تمام محصولات الزامی است، اما کد رهگیری برای تمامی کالاها به طور قطعی ضروری نیست. به طور کلی، دریافت شناسه کالا برای محصولاتی همچون مواد شیمیایی، محصولات معدنی، فولاد، پتروشیمی، قطعات خودرو، MDF، نخ، الیاف و منسوجات، تلفن همراه، برخی لوازم خانگی، محصولات سلولزی، مصالح ساختمانی خاص، شکر، ماکارونی، قند، روغن های خام و نباتی، کره نباتی، شیر، گوشت مرغ، حبوبات، چای، لاستیک، گوشت قرمز، پودر لباسشویی، لوازم آرایشی و بهداشتی، و روغن موتور الزامی است. بنابراین، تاجران و بازرگانان برای واردات یا صادرات این دسته از کالاها باید شناسه و کد رهگیری مربوطه را دریافت کنند.

سخن آخر

شناسایی کالای قاچاق اهمیت زیادی در بازار و گمرکات دارد، به ویژه برای کالاهای بادوام و با ارزش. با وجود قوانین متعدد، برخی کالاها ممکن است به طور غیرقانونی وارد کشور شوند. برای جلوگیری از خرید کالاهای قاچاق، استفاده از روش های مختلف شناسایی از جمله کدهای رهگیری و شناسه کالا ضروری است. در حالی که شناسه کالا برای اکثر محصولات الزامی است، کد رهگیری برای همه کالاها لازم نیست و بیشتر برای کالاهای با ارزش و حساس به کار می رود. استفاده از سامانه های آنلاین و مشاوره با کارشناسان متخصص می تواند در این زمینه بسیار مفید باشد.

هوش مصنوعی (AI) می‌تواند تأثیر بزرگی بر تجارت و واردات داشته باشد. در حال حاضر، استفاده از برنامه‌های هوش مصنوعی در زمینه‌های مختلف مانند تجزیه و تحلیل داده‌ها و خدمات ترجمه، به کاهش موانع تجاری کمک می‌کند. این مقاله به بررسی فرصت‌های مهم هوش مصنوعی در حوزه واردات و همچنین نقش قوانین تجارت در پیشبرد توسعه هوش مصنوعی می‌پردازد.

منظور از هوش مصنوعی چیست؟

قبل از بررسی تأثیر هوش مصنوعی بر واردات، ابتدا باید مفهوم هوش مصنوعی را مشخص کنیم. به طور خاص، دو نوع اصلی هوش مصنوعی وجود دارد: هوش مصنوعی محدود که شامل خدمات مثل ترجمه متون، ربات‌های چت و خودروهای هوشمند است، و هوش مصنوعی عمومی که به عنوان «سیستم‌های خودآموزی که می‌توانند از تجربیات انسان‌ها یاد بگیرند و در انجام تمام وظایف بهتر از انسان‌ها عمل کنند» تعریف می‌شود. هوش مصنوعی عمومی نگرانی‌های گسترده‌تری ایجاد می‌کند، از جمله چگونگی هماهنگی اهداف این سیستم‌ها با اهداف ما برای جلوگیری از پیامدهای ناخوشایند، اما هنوز هوش مصنوعی عمومی در مراحل توسعه قرار دارد.

برای درک اهمیت هوش مصنوعی محدود در واردات و تجارت، می‌توان به طور مختصر به بخش‌های اصلی آن پرداخت. هوش مصنوعی محدود، به یادگیری ماشینی متکی است، که از داده‌های فراوان و الگوریتم‌های قوی برای ایجاد پیش‌بینی‌های بهتر درباره آینده استفاده می‌کند. داده‌های استفاده شده برای یادگیری ماشینی، داده‌های خام هستند و نیاز به شناسایی الگوها برای استفاده دارند. الگوریتم‌های یادگیری ماشینی به صورت فعال داده‌های آموزشی خود را انتخاب و تولید می‌کنند.

یکی از پیشرفت‌های مهم مبتنی بر هوش مصنوعی، شبکه‌های عصبی عمیق هستند. این شبکه‌ها از لایه‌هایی از توابع گره تشکیل شده‌اند که خروجی هر لایه به لایه‌ی بعدی منتقل می‌شود. هر لایه قابل تنظیم است و می‌تواند به خوبی برای یک نوع خاص داده (مثلاً تصاویر) بهینه شود و با سایر لایه‌ها برای داده‌های دیگر (مثلاً متن) ترکیب شود. وظایف این شبکه‌ها – که به عنوان یادگیری ماشینی با هدف عمومی شناخته می‌شوند – این است که به هوش مصنوعی این امکان را دهند که به خوبی با انواع مختلف داده‌های پیچیده مانند ویدیو، صدا و متن کار کند.

تاثیر هوش مصنوعی بر رشد اقتصادی و واردات

پیشرفت هوش مصنوعی تأثیرات مختلفی بر تجارت بین‌المللی و واردات دارد. یکی از اثرات بزرگ اقتصادی هوش مصنوعی این است که اگر هوش مصنوعی به بهره‌وری کمک کند، باعث رشد اقتصادی و ایجاد فرصت‌های جدید برای تجارت بین‌المللی و واردات می‌شود. در حال حاضر، نرخ رشد بهره‌وری در سطح جهانی کاهش یافته و علت‌های مختلفی دارد. یکی از دلایل کاهش بهره‌وری، به‌ویژه در ارتباط با هوش مصنوعی، این است که بهره بردن یک اقتصاد از فناوری‌های جدید زمان می‌برد.

هوش مصنوعی همچنین بر نوع و کیفیت رشد اقتصادی و تجارت بین‌المللی و واردات تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، استفاده از هوش مصنوعی ممکن است باعث تسریع فرایند انتقال به سمت اقتصاد خدمات شود. این وضعیت نگرانی‌هایی را درباره تأثیر هوش مصنوعی بر مشاغل به وجود می‌آورد، زیرا احتمالاً اتوماسیون را گسترش داده و باعث افزایش اتوماسیون در صنایع تولیدی و از دست دادن شغل‌ها برای کارگران کم مهارت می‌شود.

کاربردهای ویژه هوش مصنوعی در تجارت بین المللی و واردات

هوش مصنوعی و زنجیره‌های ارزش جهانی

در حال حاضر، هوش مصنوعی تأثیر زیادی بر توسعه و مدیریت زنجیره‌های ارزش جهانی دارد. این فناوری می‌تواند بهبود‌های مهمی در پیش‌بینی ترندهای آینده مانند تغییرات در تقاضا، مدیریت بهتر ریسک در زنجیره تامین واحدهای تولیدی پیچیده و گسترده را فراهم کند. استفاده از این ابزارها به کسب و کارها کمک می‌کند تا بهبودی در کارایی کلی زنجیره‌های ارزش خود ایجاد کنند. به عنوان مثال، وارد کنندگان و صادر کنندگان می‌توانند از هوش مصنوعی برای بهبود مدیریت انبار، پیش‌بینی تقاضا و ارتقای دقت تولید و تحویل به موقع استفاده کنند.

گمرکات هم می‌تواند بهره‌وری و کارایی در بسته‌بندی و بازرسی ها را افزایش دهد. همچنین، کسب و کارها می‌توانند از هوش مصنوعی برای بهبود بازرسی فیزیکی و نگهداری بارها در طول زنجیره تامین استفاده کنند. بنابراین با استفاده از هوش مصنوعی، واردات می‌تواند بهبود یابد. اتوماسیون می‌تواند منجر به کاهش نیاز به زنجیره‌های تامین گسترده شود، به ویژه زمانی که وابسته به نیروی کار ارزان قیمت است.

تجارت و واردات با استفاده از پلتفرم های دیجیتال

حوزه دیگری که هوش مصنوعی در حال حاضر در آن مستقر شده است، در پلتفرم های دیجیتالی مانند eBay است. به ویژه برای کسب و کارهای کوچک، پلتفرم های دیجیتال فرصت بی سابقه ای را برای جهانی شدن فراهم کرده اند. استفاده از این هوش مصنوعی همچنین می‌تواند به راحتی موجب افزایش سود واردات و صادرات شود چرا که هم این فرایند را برای وارد کننده و هم برای صادر کننده آسان تر از قبل می‌کند.

مذاکرات تجاری

هوش مصنوعی قادر است بهترین مسیرهای اقتصادی را برای هر واردکننده‌ای که قصد دارد مذاکرات خود با طرف مقابل قرارداد را تحلیل کند، در نظر بگیرد و پیش بینی کند. این تکنولوژی با ملاحظه‌ شرایط گوناگونی از جمله نتایج موقت مذاکرات تجاری، مانند مسیرهای رشد در زمینه‌های مختلفی از آزادی تجارت و همچنین تأثیرگذاری این نتایج به صورت چندجانبه در مواجه با موانع تجاری، فعالیت می‌کند. هوش مصنوعی می‌تواند پیش‌بینی کند چگونه نرخ‌های مختلف در مذاکرت می‌توانند کاهش پیدا کنند و واکنش‌های تجاری کشورهای مختلف به آن‌ها چگونه باشد.

برزیل پیشتر یک طرح هوشمند فناوری و واردات را ارائه داده است که از هوش مصنوعی برای بهبود مذاکرات تجاری استفاده می‌کند. برای انجام راحت تر این مرحله از واردات، علاوه بر این که می توانید از هوش مصنوعی برای راحت تر کردن روند مذاکرات استفاده کنید، همچنین می‌توانید از یک شرکت واردات از چینی نیز کمک بگیرید.

توسعه قوانین تجارت برای پشتیبانی از هوش مصنوعی

علاوه بر تأثیر هوش مصنوعی بر الگوهای تجارت بین‌الملل و فرایند واردات و صادرات، قوانین تجاری نیز می‌توانند در حمایت از توسعه هوش مصنوعی در این صنعت نقش داشته باشند، همانطور که در سازمان جهانی تجارت (WTO) و توافقات تجارت آزاد (FTA) مطرح شده است. در این بخش به توضیح برخی از حوزه‌های اساسی اشاره شده است که قوانین تجاری برای توسعه و پذیرش هوش مصنوعی به مقیاس جهانی اهمیت دارند.

اهمیت داده ها

محلی‌سازی داده‌ها، یعنی محدود کردن انتقال داده‌ها به سطح جهانی، که می‌تواند توانایی گسترش قابلیت‌های هوش مصنوعی را کاهش دهد. تعهدات تجاری در مورد جریان آزاد داده به سطح جهانی، به طور مثال توافقنامه‌های CPTPP و USMCA، به توسعه هوش مصنوعی کمک می‌کند. برای آموزش سیستم‌های هوش مصنوعی، دسترسی به حجم زیادی از داده‌ها ضروری است. برای مثال، توسعه سیستم‌های تشخیص گفتار نیازمند داده‌های گفتاری بسیاری است که شامل عبارات روزمره، لهجه‌های محلی، و کلمات کمتر استفاده شده می‌شود. بنابراین، اقداماتی که منجر به محدودیت انتقال داده‌ها به سطح جهانی می‌شوند، می‌توانند قابلیت گسترش هوش مصنوعی را کاهش دهند.

کشورهایی با جمعیت بزرگ مثل ایالات متحده و چین، به دلیل دسترسی به بازارهای داخلی بزرگتر، کمتر به داده‌های کشورهای دیگر برای توسعه هوش مصنوعی وابسته هستند. از سوی دیگر، کشورهایی با جمعیت کمتر برای توسعه فناوری‌های هوش مصنوعی، به داده‌های جهانی نیاز دارند.

بهبود دسترسی به داده‌ها نه تنها به توسعه هوش مصنوعی کمک می‌کند بلکه باعث پیشرفت اقتصادی و اجتماعی نیز می‌شود. این موضوع در توافقنامه USMCA نیز مورد توجه قرار گرفته است، به‌طوری که دولت‌ها باید به داده‌های خود در قالبی که قابلیت خواندن و پردازش توسط ماشین را داشته باشد، دسترسی فراهم کنند.

حریم خصوصی

در توافق‌نامه‌های تجاری، تعهدات دولت‌ها برای محدود کردن انتقال داده‌ها به منظور رسیدن به اهداف مشروع سیاست عمومی، به جریان‌های داده‌های فرامرزی ملزم می‌شوند. حفظ استانداردهای حریم خصوصی داخلی بسیار حیاتی است و به همین دلیل، دولت‌ها در حال حاضر تلاش می‌کنند تا انتقال داده‌های شخصی را کاهش دهند. به عنوان مثال، قانون GDPR اتحادیه اروپا، بر جلوگیری از انتقال داده‌های شخصی به کشورهایی که توسط کمیسیون اروپا به‌عنوان “تایید شده” تلقی نشده‌اند، تأکید می‌کند.

استانداردها

استفاده از هوش مصنوعی در صنایع، نیازمند توسعه استانداردهای جدید است. USMCA با تأکید بر استفاده از استانداردهای بین‌المللی به جای استانداردهای داخلی ایالات متحده، توانایی همکاری را ترویج می‌کند و موانعی که ممکن است توسعه هوش مصنوعی را در سطح جهانی محدود کنند، را کاهش می‌دهد.

نتیجه گیری

در این مقاله، بررسی شد که استفاده از هوش مصنوعی به عنوان ابزاری قدرتمند می‌تواند بهبود قابل توجهی در تجارت و فرآیندهای واردات به همراه داشته باشد. از جمله مزایای این استفاده می‌توان به افزایش کارایی، کاهش هزینه‌ها، پیش‌بینی بهتر ترندهای بازار و بهبود فرآیندهای تصمیم‌گیری و مذاکره اشاره کرد. با توجه به نتایج به دست آمده، این امر نشان می‌دهد که هوش مصنوعی با امکانات و قابلیت‌های خود می‌تواند به عنوان یک ابزار بسیار موثر در بهبود عملکرد و کارایی تجارت و فرآیندهای واردات مورد استفاده قرار گیرد.