یکی از موارد مهم در زمینه معاملات اقتصادی اشخاص مقیم یک کشور با خارج، تراز پرداخت است که به نوعی، سند ثبت شده ای از انجام معاملات و مبادلات افراد حقیقی و حقوقی می باشد. بسیاری از مقامات دولتی، با بررسی تراز های پرداخت، وضعیت اقتصادی کشور را در زمینه انجام فعالیت های اقتصادی داخلی و خارجی مورد ارزیابی قرار داده و تحلیل و بررسی می کنند. در این مطلب، شما را با مفهوم تراز پرداخت، انواع آن و برخی نکات مهم در آن زمینه آشنا می کنیم.

تراز پرداخت چیست؟

تراز پرداخت

همان طور که گفته شد، تراز پرداخت روشی است که کشور ها، به منظور نظارت بر تراکنشات پولی بین المللی در دوره ای خاص استفاده کرده که اغلب، هر سه ماه و هر سال تقویمی محاسبه خواهد شد. در این تراز، تمامی معاملات انجام شده مانند واردات کالا از چین، کره، روسیه و دیگر کشور ها، به وسیله بخش خصوصی و دولتی، برای تعیین مقدار پول در داخل و یا خارج از کشور محاسبه شده که هر کشوری در صورت دریافت پول، اعتبار کسب کرده و اگر پولی پرداخت کرده باشد، به عنوان بدهکار محسوب خواهد شد. به طور کلی، تراز پرداخت باید صفر بوده و تمامی دارایی ها و بدهی ها، دارای تعادل باشند. هر چند در عمل، این گونه نبوده و برخی از کشور ها، دارای کسری یا مازاد در تراز پرداخت هستند.

مراحل محاسبه تراز پرداخت

به طور کلی، مراحل محاسبه تراز پرداخت، به شرح زیر است:

  1. لازم است ابتدا، مانده حساب جاری که شامل اعتبارات و بدهی های تجارت کالا های مختلف است، مشخص شود.
  2. در مرحله بعد، حساب سرمایه که همان واگذاری یا تحصیل دارایی های غیر مالی مانند زمین یا سایر دارایی های فیزیکی است، تعیین شود.
  3. در این مرحله، مانده حساب مالی مشخص شده که همان ورودی و خروجی پول بین المللی مربوط به سرمایه گذاری است.
  4. در مرحله آخر نیز، فرمول محاسبه تراز پرداخت با اضافه کردن مانده حساب جاری، مانده حساب سرمایه، مانده حساب مالی، معین خواهد شد.

اهمیت تراز پرداخت

وجود داده های تراز پرداخت، برای بسیاری از کاربران و مدیران مهم و ضروری بوده و بسیاری از سرمایه گذاران، سیاست گذاران دولت، بانک مرکزی، تجار و غیره، از این تراز برای تصمیمات مهمی استفاده می کنند. بسیاری از داده های موجود در تراز پرداخت، متاثر از برخی متغیر های کلان اقتصادی مانند نرخ ارز، سطح قیمت، نرخ بهره، اشتغال و تولید ناخالص داخلی می باشند. تمامی سیاست های پولی و مالی به صورتی شکل می گیرند، که به اهداف خاصی دست پیدا کرده و تاثیر فراوانی بر تراز پرداخت ها بگذارند. همچنین، بسیاری از کسب و کار ها نیز، برای انجام تجزیه و تحلیل پتانسیل بازار کشور در کوتاه مدت، از تراز پرداخت استفاده می کنند. لازم است بدانید، احتمال واردات در یک کشور با کسری زیاد، به میزان کشوری با مازاد زیاد نبوده و دولت ممکن است برخی سیاست های محدودیت تجاری، مانند سهمیه بندی یا تعرفه ها را، برای آن ها اعمال و اجرا کند.

انواع تراز پرداخت

تراز پرداخت

به طور کلی، تراز پرداخت به سه دسته تقسیم می شود که هر کدام، دارای زیر مجموعه های مختلفی بوده و نوع متفاوتی از تراکنش های پولی بین المللی را به خود اختصاص داد اند. در ادامه، به بررسی هر کدام از انواع مختلف تراز پرداخت می پردازیم:

1. حساب جاری

یکی از انواع تراز پرداخت ها حساب جاری می باشد که از آن، برای علامت گذاری ورودی و خروجی کالا ها و خدمات به یک کشور استفاده می شود. همچنین، سود به دست آمده از بسیاری از سرمایه گذاری ها، چه به صورت دولتی و چه خصوصی، به حساب جاری وارد خواهد شد. حساب جاری، شامل اعتبارات و بدهی های تجارت کالا مانند مواد خام و کالا های ساخته شده که خریداری یا فروخته و واگذار می شوند، همچنین خدمات دریافت های گردشگری، حمل و نقل، هزینه های مهندسی، خدمات تجاری، حق اختراع، حق چاپ و غیره می باشد. علاوه بر این، بسیاری از دریافتی ها از طریق دارایی های درآمد زا مانند سهام نیز، در حساب جاری ثبت خواهد شد. آخرین قسمت حساب جاری، نقل و انتقالات یک طرفه بوده که اعتباراتی هستند که اغلب حواله های کارگری می باشند. این حواله ها، حقوق بازگردانده شده به کشور اصلی یک تبعه کار در خارج از کشور و یا کمک های خارجی است که مستقیما دریافت خواهد شد.

2. حساب سرمایه

نوع دیگری از تراز پرداخت، حساب سرمایه است که تمامی نقل و انتقالات سرمایه بین المللی در آن ثبت خواهد شد. این نقل و انتقالات، شامل تحصیل یا واگذاری دارایی های غیر مالی مانند زمین و دارایی های تولید نشده مانند مواد معدنی که برای استخراج الماس استفاده می شود، می باشند. همچنین، حساب سرمایه به تمامی جریان های پولی حاصل از بخشودگی بدهی، انتقال کالا و دارایی های مالی از طریق مهاجران خروجی یا ورودی به کشور، انتقال مالکیت بر دارایی های ثابت، انتقال وجوه دریافتی برای فروش یا تحصیل دارایی های ثابت، مالیات هدیه و ارث، عوارض فوت و خسارات بیمه نشده به دارایی های ثابت نیز گفته می شود.

3. حساب مالی

یکی دیگر از انواع تراز پرداخت، حساب مالی است که در آن، جریان های پولی بین المللی مربوط به سرمایه گذاری در تجارت، املاک و مستغلات، اوراق قرضه و سهام ثبت شده و علاوه بر آن، تمامی دارایی های دولتی مانند ذخایر جهانی، طلا، حق برداشت ویژه، دارایی های خصوصی در خارج از کشور، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، دارایی های متعلق به اتباع خارجی چه به صورت خصوصی و چه رسمی، در حساب مالی ثبت خواهند شد.

مفهوم قانون تعادل در تراز پرداخت

تراز پرداخت

یکی از قوانین مهم در تراز پرداخت، قانون تعادل بوده که در آن لازم است، حساب جاری در مقابل مجموع حساب های سرمایه و مالی دارای تعادل باشد. هر چند وجود برخی عوامل، مانند نوسانات ارز و تغییر در ارزش پول، به این ناهماهنگی و عدم تعادل دامن خواهد زد. در صورتی که کشوری، دارایی ثابت خارج از کشور داشته باشد، این مبلغ، به عنوان خروجی حساب سرمایه مشخص شده و فروش آن دارایی، به عنوان جریان ورودی حساب جاری محسوب شده و در نهایت، کسری حساب جاری تامین خواهد شد. وقتی کشوری کسر حساب جاری داشته باشد، کشور از دارایی های سرمایه ای برای کالا ها و خدمات بیشتر چشم پوشی کرده و در صورتی که کشوری برای تامین کسری خود اقدام به دریافت وام کند، این موضوع به عنوان جریان ورودی سرمایه، در تراز پرداخت ثبت خواهد شد.

اهمیت آزاد سازی حساب ها در تراز پرداخت

به دلیل افزایش مبادلات مالی و تجارت جهانی در اواخر قرن بیستم، آزاد سازی اقتصاد کلان و تراز پرداخت در بسیاری از کشور های در حال توسعه آغاز شد. همچنین، با ظهور رونق اقتصادی در بازار های جدید، از بسیاری از کشور های درحال توسعه خواسته شد، تا محدودیت های مبادلات سرمایه و حساب ها را آزاد کرده تا در نهایت، جریان های ورودی از این سرمایه استفاده نمایند. هر چند برخی از اقتصاددانان بر این باور بودند که، آزاد سازی حساب ها و رفع محدودیت ها در تراز پرداخت، منجر به بحران های مالی در برخی از کشور های نوظهور خواهد شد. بسیاری از این کشور ها، دارای سیاست های کلان اقتصادی محدود کننده ای بودند که به موجب آن، از مالکیت خارجی بر دارایی های مالی و غیر مالی جلوگیری می شد.

 با انجام آزاد سازی حساب ها در تراز پرداخت، بسیاری از بازار های سرمایه در زمینه واردات و صادرات کالا، رشد کردند و علاوه بر ایجاد بازاری شفاف تر و پیچیده تر برای سرمایه گذاران، سرمایه گذاری مستقیم خارجی نیز به وجود آمد. به طور مثال، سرمایه گذاری در یک نیروگاه جدید، کشور را با فناوری های نوین و کارآمد آشنا کرده و در نتیجه، تولید ناخالص داخلی کشور با حجم بیشتر افزایش خواهد یافت. همچنین، آزاد سازی حساب ها در تراز پرداخت، به دلیل اجازه دادن به تنوع بیشتر در بازار های مختلف، ریسک کمتری نیز دارد.

بروز هر تخلف و مشکلی در گمرک، می تواند باعث شود روند ترخیص کالا به مشکل بخورد. این تخلفات گمرکی می توانند باعث دردسر و جریمه هایی برای مالک کالا شوند. پس اگر در حوزه واردات و صادرات ورود کرده اید، بهتر است با مفهوم کسر تخلیه آشنا شوید. بنابراین در ادامه به طور مفصل به مفهوم کسر تخلیه، نحوه جلوگیری از آن و نحوه حل این مشکل می پردازیم، پس با ما همراه باشید.

کسر تخلیه (اختلاف کمبود) چیست؟

کسر تخلیه

طبق قوانین گمرک، باید وزن و مقدار کالای وارداتی، با مقداری که در اسناد گمرکی ثبت شده است برابر باشد. در صورت برابر نبودن وزن و مقدار بار، کسر تخلیه رخ می دهد. کسر تخلیه یا اختلاف کمبود به حالتی گفته می شود که کالای وارداتی نسبت با آن چیزی که در اسناد گمرکی مثل بارنامه، فهرست کل بار و اظهار نامه گمرکی قید شده، کمتر باشد. مثلا اگر بخواهید 500 عدد کالا را از گمرک خارج کنید، اما در اسناد گمرکی 550 عدد کالا ثبت شده باشد، 50 عدد کسر تخلیه دارید.

کسر تخلیه به چند دلیل می تواند رخ دهد:

  • عوامل فنی: مواردی مثل خرابی باسکول یا خراب شدن بسته بندی کالاها.
  • عوامل انسانی: ممکن است اطلاعات غلط توسط عامل انسانی درج شده باشد.
  • عوامل قانونی: تفاوت قوانین گمرکی در دو کشور می تواند عامل بروز مشکل گردد.

بناراین ملاک تفاوت وزن در گمرک، کسر تخلیه بالای 3 درصد است. یعنی اگر تفاوت وزن بار در گمرک و وزن ثبت شده در اسناد گمرکی کمتر از 3 درصد باشد، از این مقدار تفاوت صرفه نظر می شود. اما اگر بیش از 3 درصد باشد، این اختلاف خطا محسوب شده و صاحب بار باید جریمه شود. اگر مقدار تفاوت وزنی بیشتر از مقدار اندازه گیری شده اولیه باشد، صاحب بار باید به گمرک جریمه پرداخت کند.

اما اگر وزن بار باسکول از وزن اظهار شده کمتر باشد، باید به میزان ارز نیمایی که به صورت اضافه دریافت شده است دلار آزاد خریداری شده و به بانک مرکزی ارائه شود. با توجه به تفاوت قیمت زیاد ارز نیمایی و ارز آزاد، این کار باعث کاهش حاشیه سود صاحب بار می گردد. حال در صورتی که مدارک و اسناد ثابت کند که کسر تخلیه به صورت عمدی رخ داده است، عواقبی شامل حال فرد خطاکار خواهد بود. این عواقب شامل جریمه گمرکی، ابطال بیمه و مشکلات قانونی است. اما اگر ثابت شود که کسر جریمه به دلایلی مثل وزن کردن اشتباه یا جذب رطوبت بوده، صاحب بار جریمه نمی شود.

کسر تخلیه از دیدگاه بانک

وقتی ورود محموله ای توسط سیستم بانکی ثبت می شود، باید روش پرداختش نیز مشخص گردد. قبل از تحریم های اقتصادی در ایران از LC اعتبارات اسنادی برای واردات کالا استفاده می شد. در این روش تعهدی از طرف بانک به خریدار و فروشنده داده می شد. بنابراین اگر خریدار نمی توانست تمام مبلغ بار را پرداخت کند، بانک باقیمانده یا تمام هزینه بار را پرداخت می کرد. در این روش، بانک به صورت تعهدی، خودش را صاحب کالای خریداری شده می داند. بنابراین تا زمانی که مشتری با بانک تسویه نکند، مالکیت بار در اختیار بانک است.

اما اخیرا ثبت سفارش از طریق سامانه جامع تجارت صورت می گیرد. در این سامانه علاوه بر بانک، اتصال گمرک نیز برقرار است. در سامانه جامع تجارت، بانک علاوه بر تامین مالی، قراردادها را نیز بررسی می کند. بانک بعد از بررسی اسناد، ارز مورد نیاز تجار را به آن ها تخصیص می دهد و به اظهارکننده کالا کد رهگیری برای ترخیص کالا ارائه می دهد. با ثبت هر اطلاعاتی در رابطه با کالا در سیستم ثبت سفارش به عنوان اظهارکننده، این اطلاعات وارد سیستم بانکی نیز خواهند شد. چرا که بانک باید در این مرحله به تخصیص و تأمین ارز پرداخته و به اظهارکننده به منظور ترخیص کالا، کد رهگیری ارائه دهد.

همچنین بانک در این مرحله باید تمام اطلاعات و اسناد را مورد بررسی قرار دهد. بانک به عنوان نماینده دولت، ارز نیمایی به تجار تخصیص می دهد. بنابراین باید اسناد را با دقت بررسی کند تا کسر تخلیه صورت نگیرد. بانک برای جلوگیری و رفع کسر تخلیه وظیفه دارد که به خوبی در مورد نحوه تأمین ارز و همچنین میزان کالای وارد شده در ازای آن ارز، بررسی های لازم را انجام دهد.

در صورتی که از نظر گمرک کسر تخلیه صورت گرفته باشد، صاحب محموله باید برای رفع تعهد و رفع کسر تخلیه اقدام نموده و به میزان کسر تخلیه مبلغ معادل ارز دریافت شده را به بانک مرکزی پرداخت کند. ممکن است گاهی در صورت اعلام شدن کسر تخلیه از گمرک صاحب محموله مدعی شود که این مشکل از درج کردن نادرست اطلاعات در اظهارنامه گمرکی ناشی شده است؛ در این شرایط پس از مکاتبه های لازم بانک با گمرک، موضوع به خوبی و در نهایت دقت بررسی خواهد شد.

یکی دیگر از موضوعات مهم در حوزه کسر تخلیه در گمرک و رفع کسر تخلیه، مساله مدت زمان تعهد به بانک است. تاجر یا اظهار کننده از زمانی که تامین ارز صورت گرفته است، به مدت سه ماه فرصت دارد تا نسبت به رفع تعهد اقدام کرده و هزینه ها را پرداخت کند. البته این زمان با توجه به شرایط، ممکن است تمدید شود. اگر در بازه تعیین شده، اظهار کننده اقدامی برای رفع تعهد بانک انجام ندهد، بانک پرونده را به تعزیرات حکومتی ارجاع می دهد و در نتیجه صاحب کالا در سیستم بانکی سابقه منفی و قرمز می خورد.

چگونه از وقوع کسر تخلیه جلوگیری کنیم؟

کسر تخلیه

برای جلوگیری از وقوع مشکل کسر تخلیه، حتما باید با تامین کننده های معتبر و حرفه ای همکاری کنید. تامین کننده معتبر، بیمه کردن بار، همکاری با شرکت حمل قابل اطمینان و تهیه مدارک گمرکی دقیق باعث جلوگیری از این مشکل می شود. دقت داشته باشید که تمام اسنادی که از سوی فروشنده به صاحب کالا ارائه می شوند درست باشند. از فروشنده بخواهید پکینگ لیست را بررسی کند تا اطلاعات دقیقی از حجم و وزن بار در اختیارتان بگذارد.

در این شرایط اگر وزن بار با وزن ثبت شده در سامانه متفاوت باشد، صاحب بار این امکان را دارد که سفارشش را بر اساس وزن نهایی در سامانه تصحیح کند. در صورتی که در زمینه قرارداد بستن و پیگیری امور تجاری تجربه بالایی ندارید، بهتر است کار را به یک ترخیص کار حرفه ای بسپارید. شرکت های بازرگانی با توجه به تجربه بالایی که در زمینه ترخیص کاری و سایر امور تجاری دارند، می توانند مدیریت واردات کالای شما را بر عهده بگیرند تا مشکلاتی مثل کسر تخلیه گریبان گیر شما نشود.

چگونه مشکل کسر تخلیه را حل کنیم؟

کسر تخلیه مساله ای است که می تواند برای صاحب کالا، مشکلات جدی ایجاد کند. این مساله باعث می شود که اعتبار تاجر در سیستم بانکی و گمرک کم شود. همچنین کسر تخلیه باعث می شود که سود و درآمد تاجر از واردات کالا کاهش پیدا کند. راهکار مهم برای رفع مشکل، ثبت شکایت از تامین کننده یا شرکت بازرگانی است. شما باید از فروشنده بخواهید که علت کسر تخلیه را توضیح داده و خسارات شما را جبران کند.

در صورت وجود کسر تخلیه، باید از ضمانت ها یا بیمه هایی که برای کالا در نظر گرفته اید، استفاده کنید. با مراجعه به شرکت بیمه، از آن ها درخواست کنید که کسر تخلیه در گمرک را پوشش دهند و خسارت شما را جبران کنند. در برخی مواقع در صورتی که ثابت کنید کسر تخلیه عمدی نبوده است، پرداخت جریمه منتفی شده و سابقه منفی برایتان درج نمی شود.

قاعده CPT نیز مانند قاعده EXW یکی از اینکوترمزهای بین المللی حمل و نقل است که در سراسر دنیا کاربرد دارد. در این قاعده فروشنده کالا وظیفه دارد امور مربوط به کالا را تا مرحله حمل و نقل بر عهده بگیرد. این قاعده باعث کمتر شدن نقش خریدار شده و کار را برای خریدار راحت تر می کند. در ادامه این مقاله بیشتر در خصوص قاعده CPT، وظایف و مزایا و معایب آن برای خریدار و فروشنده توضیح خواهیم داد، پس با ما همراه باشید.

قاعده CPT چیست؟

قاعده CPT

Incoterms یا شرایط و قواعد تجارت بین المللی، مجموعه ای از قوانین و الزامات است که توسط کمیسیون بین المللی تجارت ساخته شده و برای تعیین حقوق و وظایف خریدار و فروشنده در قراردادهای خرید و فروش بین المللی، مورد استفاده قرار می گیرد. قوائد اینکوترمز باعث می شوند تا پروسه تجارت بین المللی با نظم و روالی مشخص و دقیق طی شود. یکی از این قواعد، CPT است.

CPT مخفف عبارت “Carriage Paid To” می باشد. در این قاعده، فروشنده مسئولیت انتقال کالا از محل مبدأ به محل مقصد را برعهده می گیرد و هزینه حمل و نقل کالا را می پردازد. اما، بعد از تحویل کالا به حامل (حمل کننده)، هرگونه ریسک و ضرری که کالا را تهدید کند، بر عهده خریدار است. قاعده CPT در روش های حمل و نقل دریایی، ریلی، جاده ای و هوایی کاربرد دارد.

طبق قاعده CPT ، فروشنده باید کالا را آماده کرده و بعد از بسته بندی و طی کردن مراحل اداری صادرات کالا، آن را به کشور مقصد بفرستد. تفاوت اصلی CPT با سایر قواعد تجاری، قاعده تحویل کالا به حامل است. در CPT، تحویل کالا به حامل در محل مبدأ صورت می گیرد و از لحظه تحویل دادن کالا به حامل، خریدار مسئولیت حمل و نقل کالا را بر عهده دارد. یعنی تا قبل از تحویل کالا به حامل، مسئولیت هر ضرر و زیانی که به کالا وارد می شد، بر عهده فروشنده می باشد.

فهمیدیم که در CPT، تا زمانی که بار به حامل تحویل نشده، مسئولیت سلامت بار بر عهده فروشنده است. اما بعد از اینکه بار در سلامت کامل به حامل تحویل داده شد، هر مسئولیتی در قبال خرابی بار، برعهده خریدار می باشد. همچنین بعد از تحویل بار به حمل کننده کالا، تمام هزینه ها از جمله هزینه بیمه، هزینه بازرسی کالا و… بر عهده خریدار است.

وظایف فروشنده کالا در قاعده CPT

وظایف فروشنده در قاعده CPT عبارتند از:

  1. پرداخت هزینه حمل و نقل: فروشنده مسئولیت پرداخت هزینه حمل و نقل کالا از محل مبدأ تا محل مقصد را برعهده دارد. این هزینه شامل هزینه بارگیری، حمل، هزینه های مربوط به تخلیه کالا و… در مقصد را دارد.
  2. انتخاب حامل: فروشنده مسئولیت انتخاب حامل (وسیله حمل و نقل) را بر عهده دارد. او باید با حامل مورد نظر قرارداد بسته و مطمئن شود که حامل مجوزها و مدارک لازم برای صادرات و ورود کالا به مقصد را دارد.
  3. تحویل کالا: فروشنده مسئولیت حمل کالا و تحویل کالا به حامل در بندر مبدأ را بر عهده دارد. تخلیه کالا در بندر مقصد و حمل کالا تا نقطه تعیین شده در مقصد نیز از وظایف فروشنده است. او باید به تعهدات قراردادی خود در مورد زمان و مکان تحویل کالا پایبند باشد. همچنین وظیفه تخلیه بار در مبدا و بارگیری کالا بر روی وسیله حمل (مثل کشتی) بر عهده فروشنده است.
  4. دریافت مدارک صادراتی: فروشنده باید مدارک صادراتی لازم را تهیه کند. این شامل صدور فاکتور فروش، بسته بندی، بارنامه و سایر مدارک مورد نیاز است.
  5. بررسی وضعیت بار: بازرسی کالا شامل بررسی وزن، کیفیت، تعداد و… بر عهده فروشنده است.
  6. اطلاع رسانی به خریدار: فروشنده باید خریدار را در مورد جزئیات حمل و نقل کالا مطلع کند، از جمله زمان و محل تحویل مقصد، شماره بارنامه و اطلاعات مربوط به حامل.

در قاعده CPT، فروشنده مسئولیت حمل و نقل کالا را برعهده دارد و باید کالا را در محل مبدأ به حامل تحویل دهد. پس از آن، وظایف و مسئولیت های حمل و نقل، خطر و ضرر کالا به عهده خریدار می باشد. بنابراین، فروشنده باید از صحت و سلامت کالا در زمان تحویل مطمئن شود، اما خطر کالا در طول حمل و نقل بر عهده خریدار است.

حالا بیایید هزینه هایی که بر عهده فروشنده است را بررسی کنیم. مهم ترین این هزینه ها عبارتند از:

  • هزینه های مربوط به کالا تا زمان تحویل
  • هزینه های مربوط به حمل و نقل کالا
  • هزینه بارگیری در مبدا
  • هزینه تخلیه در مقصد
  • هزینه ترانزیت کالا از کشورهای مسیر، بر اساس شرایط قرارداد
  • پرداخت هزینه مربوط به دریافت مدارک گمرکی
  • پرداخت هزینه عوارض گمرک، مالیات و…
  • هر هزینه دیگری که طبق توافق در قرارداد ذکر شده و فروشنده موظف به پرداخت آن است.

وظایف خریدار کالا در قاعده CPT

قاعده CPT

وظایف خریدار در قاعده CPT عبارتند از:

  • انجام امور مربوط به بیمه بار
  • پرداخت عوارض بار
  • انجام تشریفات و امور گمرکی در کشور مقصد
  • ترخیص کالا از گمرک مقصد

طبق قاعده CPT بعد از تحویل کالا به حامل، خريدار مسئول هرگونه خطر از ميان رفتن يا آسيب ديدن كالا است و از لحظه تحویل به حمل کننده، فروشنده هیچ گونه مسئولیتی در رابطه با بار شما ندارد. مهم ترین هزینه هایی که خریدار در این قاعده پرداخت می کند عبارتند از:

  • تمام هزینه های مربوط به بار، بعد از تحویل گرفتن بار (تشریفات مربوط به واردات بار)
  • هزینه ترانزیت بار
  • هزینه های واردات کالا از جمله مالیات (در صورت معاف نبودن از مالیات)، هزینه عوارض گمرکی و…
  • هزینه های مربوط به بیمه بار (به طور کلی در قانون CPT، فروشنده وظیفه ای در رابطه با بستن قرارداد بیمه ندارد. اما، در صورت درخواست خریدار، فروشنده باید اطلاعات لازم را برای بیمه کردن در اختیار خریدار بگذارد.)

مزایا و معایب CPT برای خریدار

قاعده CPT ریسک حمل و نقل خریدار را کاهش می دهد. از آنجایی که بخشی از وظیفه حمل و نقل بر عهده فروشنده است، ریسک خریدار کاهش پیدا کرده و مسئولیت خریدار کم می شود. مزیت دیگر قاعده CPT برای خریدار، ذخیره زمان و ساده تر شدن فرایند خرید و تحویل گرفتن کالا است. از آن جایی که فروشنده موظف است امور گمرک و تحویل کالا به حامل را انجام دهد، کار برای خریدار ساده می شود و خریدار فقط مسئول ترخیص کالا از گمرک در کشور مقصد است. بعد از تحویل کالا به حامل، تمام مسئولیت ها بر عهده خریدار بوده و هر حادثه ای باعث ضرر خریدار می شود.

اگر جزو آن دسته افرادی هستید که ترجیح می دهید با یک فروشنده خوب همکاریتان را ادامه دهید، قاعده CPT به ادامه دار شدن روابط تجاری شما کمک می کند. در این صورت شما می توانید خریدتان را بدون حضور خودتان ثبت کنید و فروشنده مسئولیت تمام مراحل آماده سازی و تحویل کالا تا گمرک مبدا را بر عهده بگیرد.

مزایا و معایب CPT برای فروشنده

از آنجایی که حمل و نقل کالا برعهده فروشنده است و همچنین با در نظر گرفتن این نکته که مسئولیت کالا تا رسیدن به حامل خریدار برعهده فروشنده است، قاعده CPT می تواند برای فروشندگان ضرر ایجاد کند. اما از آنجایی که این قاعده مورد علاقه خریداران است و کار را برای خریدار راحت می کند، در صورتی که فروشنده در قرارداد با قاعده CPT موافقت کند، باعث راحتی خریدار شده و خریدار را برای قرارداد بستن راغب می کند. در نتیجه استفاده از قاعده CPT باعث فروش بیش تر فروشنده می شود. این قاعده مخصوصا برای خریدهای غیر حضوری و قراردادهای اینترنتی بسیار کاربردی است.

اگر فروشنده این اینکوترمز را برای قرارداد انتخاب کند، خریدار تمایل بیش تری پیدا می کند که دفعات بعدی هم از شما خرید کند. اگر تأمین کننده یا فروشنده مسئولیت تمام هزینه ها را تا رسیدن کالا به حامل خریدار برعهده بگیرد و ریسک را برای خریدار کاهش دهد، احتمالا خریدار برای دفعات بعدی همکاری اش را با این فروشنده ادامه می دهد.

یکی از اصطلاحات رایج در صنعت تجارت بین المللی، بیش بود ارزش گمرکی کالا یا بیش اظهاری است. این مفهوم، نوعی تخلف گمرکی محسوب شده که از سوی برخی تاجران و بازرگانان، برای کسب سود بیشتر صورت می گیرد. بیش بود یا بیش اظهاری در ارزش گمرکی کالا، موجب افزایش هزینه های گمرکی و بسیاری آسیب های جدی دیگر به بدنه اقتصاد کشور خواهد شد. در این مطلب، شما را با مفهوم بیش بود در ارزش کالا، نحوه اعتراض به آن، قوانین بازدارنده در زمینه بیش اظهاری و بسیاری موارد دیگر در این زمینه، آشنا می کنیم.

بیش بود یا بیش اظهاری ارزش کالا چیست؟

بیش بود

همان طور که گفته شد، بیش اظهاری نوعی تخلف از سوی تاجران و بازرگانان در قبال دولت و ارز دولتی است که در آن، تاجران کالایی را با قیمتی مشخص، از فروشندگان خارجی خریداری کرده و در زمان انجام روند ترخیص و ثبت سفارش کالا و دریافت اظهار نامه گمرکی، ارزش گمرکی کالا را بیش تر از آن قیمت اعلام و در سامانه ثبت می کنند. این کار، با هدف گرفتن ارز دولتی بیشتر از دولت و کسب سود بالاتر صورت می گیرد.

نکته مهم در زمینه بیش بود ارزش کالا که نیاز به توجه ویژه ای دارد این است که، در روند ترخیص کالا از گمرک، اطلاعات وارد شده در زمینه ثبت سفارش و ارائه اظهار نامه گمرکی، چندین بار به دست کارشناسان مربوطه با دقت بررسی شده و در صورت وجود هرگونه خطا یا تخلف مانند بیش بود، تاجر، مشمول جریمه سنگینی شده که برای ترخیص کالا، نیاز به پرداخت این جریمه می باشد. در برخی موارد، امکان توقیف محموله به طور کامل به دلیل تخلف بیش بود یا بیش اظهاری در ارزش کالا نیز وجود دارد.

چه میزان بیش بود تخلف گمرکی محسوب می شود؟

لازم است بدانید، در صورتی که میزان بیش بود کالا های وارداتی بالای 10 درصد باشد، گمرک کشور آن را تخلف محسوب کرده و با متخلفین، برخورد قانونی خواهد کرد. سنجش میزان بیش بود در ارزش گذاری کالا های وارداتی، از طریق سیستم های بانکی و تحلیل های گمرکی انجام و ثابت شده و متخلفان، جریمه و مجازات خواهند شد.

دلایل اعلام بیش بود در ارزش کالا

همان طور که گفته شد، برخی از تاجران و صاحبان بار، با داشتن اهداف مختلفی، اقدام به بیش بود یا بیش اظهاری در ارزش کالا کرده که نوعی تخلف گمرکی محسوب شده و این افراد، مشمول جریمه های سنگینی نیز خواهند شد. برخی از دلایل و اهداف برای انجام بیش بود در ارزش گذاری کالا های وارداتی، شامل موارد زیر است:

  • واردات کالا از کشور های خارجی از طریق سازمان ها و شرکت های دولتی
  • ارائه تسهیلات بانکی
  • استفاده از حساب ذخیره ارزی به صورت بلند مدت با بهره پایین
  • تامین منابع مالی به منظور واردات کالا های قاچاق و ممنوعه

تفاوت بیش بود با کم اظهاری

بیش بود

یکی دیگر از مسائل مهم در زمینه تجارت بین المللی که از سوی تاجران و بازرگانان اتفاق می افتد، کم اظهاری ارزش کالا است که به نوعی، نقطه مقابل بیش بود می باشد. کم اظهاری نیز نوعی تخلف گمرکی محسوب شده که در آن، تاجران مبلغ کالا را کمتر از مبلغ خریداری شده در سامانه ثبت می کنند. هر چند بیش بود و کم اظهاری هر دو نوعی تخلف گمرکی هستند، با این حال با هم تفاوت دارند.

کم اظهاری بر خلاف بیش بود، زمانی صورت می گیرد که تاجران، کالا هایی را با استفاده از ارز آزاد وارد کرده و با این هدف که مبلغ کمتری به عنوان حق گمرک پرداخت کنند، اقدام به کم اظهاری ارزش کالا می کنند. هر چند دقت در این نکته ضروری است که، در زمان انجام روند ترخیص کالا و ثبت سفارش و ارائه اظهارنامه گمرکی، قیمت تمامی کالا ها از طریق سامانه به دقت بررسی شده تا از بروز تخلفاتی مانند بیش بود یا کم اظهاری، جلوگیری شود.

اهمیت تعیین درست بیش بود

همان طور که گفته شد، انجام بیش بود در ارزش گذاری گمرکی کالا ها نوعی تخلف محسوب شده و تاجران با انجام این کار، مشمول مجازات و جریمه خواهند شد. بر این اساس، لازم است افرادی که قصد انجام بیش بود در محموله های تجاری خود را دارند، این کار را به میزان معقولی انجام داده تا تخلف گمرکی محسوب نشود.

انجام بیش بود، به گونه ای که تخلف گمرکی محسوب نشود، فرآیندی بسیار حساس بوده و لازم است تاجران، انجام این کار را به شرکت های بازرگانی و کارشناسانی این کار را انجام می دهند واگذار کنند تا بیش بود کالا در حد معقول و بدون عبور از قوانین و خط قرمز های ممنوعه گمرکی صورت گیرد. البته تنها برخی از شرکت های بازرگانی چنین کاری را برای مشتریان خود انجام می دهند.

اعتراض به بیش بود ارزش کالا چگونه است؟

همان طور که گفتیم، تمامی مدارک و مستندات ارائه شده برای ترخیص محموله های تجاری، در مراحل مختلف ثبت سفارش و تهیه اظهارنامه گمرکی، توسط کارشناسان با دقت بررسی شده و اطلاعات داده شده به سامانه جامع تجارت نیز، با اطلاعات سامانه های دیگر تطبیق داده می شود. این کار، به منظور جلوگیری از هرگونه تخلف از سوی تاجران و صاحبان کالا صورت می گیرد.

در برخی موارد که کارشناسان، متوجه بروز هر گونه تخلف مانند بیش اظهاری در ارزش کالا شده و این مسئله، موجب اختلاف نظر کارشناس مربوطه با صاحب کالا شود، پرونده محموله وارداتی با تخلف صورت گرفته، به دفتر مرتبط با این موضوع، در اداره گمرک ارجاع داده می شود. در این شرایط، کارشناسان در دفتر مربوطه، به مسئله بیش اظهاری ارزش کالا رسیدگی کرده و نظر خود را در مورد وقوع یا عدم وقوع این تخلف گمرکی، اعلام خواهند کرد.

اگر صاحب کالا و یا کارشناس مربوطه طرف مقابل او، از رای داده شده توسط گمرک کشور در زمینه تخلف بیش اظهاری ناراضی باشند، می توانند اعتراض خود را، به کمیسیون رسیدگی به اختلافات گمرکی یا کمیسیون بدوی برای حل اختلاف ارائه نمایند. در صورتی که یکی از طرفین اعتراض یعنی صاحب کالا، باز هم به رای داده شده اعتراض کند، لازم است پرونده تخلف گمرکی را به کمیسیون تجدید نظر ببرد. آخرین مرجع برای رسیدگی به اعتراضات در زمینه تخلف بیش اظهاری کالا، دیوان عدالت اداری است که در آن صورت، رای صادر شده توسط دیوان، لازم الاجرا بوده و باید هر دو طرفین اعتراض، نسبت به انجام آن اقدام نمایند.

قوانین گمرکی در زمینه بیش بود ارزش کالا

بیش بود

به طور کلی، گمرک کشور به عنوان مجری دولت، در زمینه اجرای سیاست های اقتصادی و کنترل روند واردات و صادرات کالا در کشور بوده و در راستای داشتن مدیریت بهتر و بی نقص، قوانین و مقررات مختلفی را برای تخلفات گمرکی از جمله بیش بود ارزش کالا وضع کرده است. برخی از مهم ترین قوانین وضع شده از سوی گمرک در زمینه بیش بود ارزش کالا، شامل موارد زیر می باشد:

  • توقف فعالیت در صورت بروز بیش بود که در این قانون، کارشناسان گمرک با متوجه شدن بروز تخلف، می توانند ترخیص کالا را متوقف کرده و اسناد و مدارک مرتبط با ترخیص کالای گمرک و محموله وارداتی را نیز، توقیف نمایند.
  • جریمه در صورت تایید بروز بیش بود در ارزش کالا که در این شرایط، صاحب محموله، مطابق با میزان تخلف انجام شده، مشمول جریمه خواهد شد.
  • ثبت شکایت که در آن، صاحب کالا در صورت رد بروز تخلف بیش بود و تاخیر در ترخیص از سوی گمرک، می تواند نسبت به شکایت از گمرک، اقدام کند.

واردات و صادرات انواع مختلف کالا یکی از فعالیت های اقتصادی افراد و سازمان های مختلف است که می تواند سودآوری بالایی داشته باشد. برای وارد کردن کالا های مختلف به کشور باید کالای مورد نظر را از کشور مبدا خریداری کرده و با پرداخت هزینه های جانبی دیگر مانند هزینه گمرک و غیره اقدام به وارد کردن کالا به کشور خود کنید. برای سهولت در امر واردات کالا به خصوص کالاهای اساسی مانند لوازم یدکی و مواد دارویی و غیره، دولت با اختصاص ارز دولتی به وارد کنندگان کمک می کند. اما امروزه واردات بدون انتقال ارز و یا استفاده از ارز دولتی مطرح شده است. ما در این مطلب قصد داریم پیرامون این موضوع صحبت کرده و مزایای واردات بدون انتقال ارز را برایتان شرح دهیم، پس تا پایان همراه ما باشید.

واردات بدون انتقال ارز چیست؟

واردات بدون انتقال ارز

همانطور که گفته شد واردات کالا به خصوص کالا های ضروری و اساسی بسیار مهم بوده و تاثیر مهمی در اقتصاد کشور دارد. برای وارد کردن کالا های ضروری دولت به افراد و سازمان ها کمک کرده و ارز دولتی را برای این کار اختصاص می دهد. اما در برخی مواقع ارز دولتی محدود شده و بسیاری از کالا ها در گمرک دپو می شوند. امروزه یکی از شرایط جدیدی که توسط دولت برای واردات کالا ایجاد شده، واردات برخی از کالا ها بدون انتقال ارز است.

واردات بدون انتقال ارز یعنی این که بدون استفاده از ارز دولتی و بدون نیاز به این که بانک مرکزی در جریان منشا ارز مورد نیاز قرار بگیرد، می توان کالای مورد نظر را از گمرک آزاد کرد. البته این قانون برای برخی از کالا های ضروری و خاص اعمال می شود. در تعریف واردات بدون انتقال ارز می توان گفت که به وارداتی که تامین کننده ارز مورد نیاز آن بانک مرکزی و دولت نباشند، واردات بدون انتقال ارز می گویند.

البته دولت برای استفاده از امکان واردات بدون انتقال ارز شرایط خاصی را در نظر گرفته است. این طور نیست که هر کالایی را بدون محدودیت و بدون در نظر گرفتن شرایط خاص بتوان بدون انتقال ارز وارد کرد. برای استفاده از چنین موقعیتی باید شرایطی را در نظر گرفت. برخی از این شرایط عبارتند از:

  1. کالای مورد نظر برای واردات بدون انتقال ارز نباید تجاری باشد. لازم به ذکر است که تشخیص تجاری بودن یا نبودن کالا بر عهده گمرک می باشد.
  2. برای واردات کالا بدون انتقال ارز باید پروسه ثبت سفارش در سامانه جامع تجارت توسط واردکنندگان طی شود.
  3. مدارک لازم و مورد نیاز برای واردات کالا به طور کامل و جامع در اختیار گمرک قرار داده شود.
  4. کالایی که قصد وارد کردن آن را بدون انتقال ارز دارید، نباید جزء لیست کالا ممنوعه وارداتی معرفی شده توسط دولت باشد.

مدارک مورد نیاز برای واردات کالا بدون انتقال ارز

به طور کلی برای واردات هرگونه کالا از کشوری به کشور دیگر باید مدارک و اسناد مختلفی را ارائه داد. از جمله مدارکی که برای واردات بدون انتقال ارز ضروری است می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • مجوز های قانونی لازم از قبیل کارت بازرگانی
  • گواهی موسسه استاندارد
  • گواهی سازمان حمایت
  • اسناد مربوط به حمل و خرید کالا
  • اسناد مربوط به ترخیص کالا
  • اسناد مربوط به انبارداری
  • اسناد مربوط به ثبت سفارش بازرگانی
  • اسناد مربوط به بارنامه
  • کاتالوگ ها و بروشورها
  • پروانه بهره برداری و پروانه های صادراتی
  • وکالت نامه های رسمی

کالاهای مجاز برای واردات بدون انتقال ارز

همانطور که گفتیم همه کالا ها را نمی توان بدون انتقال ارز وارد کرد. از این رو دولت لیستی از کالاهای ضروری که قابلیت واردات از این طریق را دارند، منتشر کرده است. تمامی افرادی که می خواهند اقدام به واردات کالا بدون انتقال ارز کنند، باید به این لیست توجه داشته و مطابق با آن عمل کنند.

 از جمله این کالا ها می توان بهموارد زیر اشاره کرد:

  • قطعات یدکی
  • ابزار های برش
  • کالا های نمونه برای تحقیق و کپی برداری
  • نمونه های دارویی برای تحقیق و آزمایش
  • برخی از تجهیزات و ملزومات پزشکی و آزمایشگاهی
  • شیر و غذای کودک
  • برخی از نشریات و کتب علمی
  • و غیره

همچنین باید توجه داشت که تمامی این موارد نباید جنبه تجاری داشته باشند. تجاری بودن یا نبودن این کالا ها باید توسط گمرک تایید شود. چنانچه کالایی که قصد واردات آن را دارید، در لیست مذکور وجود نداشته باشد، باید در جلسات متعدد که از نمایندگان وزارتخانه های بازرگانی، امور اقتصادی و دارایی و بانک مرکزی تشکیل می شود، مورد بررسی قرار گرفته تا ضرورت واردات آن ها و تجاری نبودن آن ها تایید شود.

مزایای واردات کالا بدون انتقال ارز

واردات بدون انتقال ارز

با توجه به مطالبی که گفته شد، واردات کالا بدون انتقال ارز طرحی است که در آن کالا هایی را بدون نیاز به ارز دولتی و پرداخت آن از طرق قانونی می توان وارد کشور کرد. این طرح از مزیت های زیادی برخوردار است. از جمله مهمترین مزیت طرح واردات کالا بدون انتقال ارز، جلوگیری از دپوی کالا ها خصوصا کالاهای ضروری در گمرک و انبار های آن است.

 همانطور که می دانید بسیاری از کالا های وارداتی به دلیل کمبود ارز دولتی از گمرک ترخیص نمی شوند. با ایجاد طرح واردات کالا بدون انتقال ارز و بدون نیاز به ارز دولتی از حجم کالا های دپو شده به طور چشمگیری کاسته خواهد شد. از طرفی روند ترخیص کالا ها با سرعت بیشتری جریان می یابد. با تسهیل واردات و فرایند ترخیص کالا ها از گمرک، میزان واردات کالا ها افزایش داشته و موجب رونق اقتصادی کشور به خصوص در شرایط تحریم خواهد شد.

افزایش واردات در بازار موجب کاهش کمبود و یا از بین بردن کمبود برخی کالا ها مانند کالا های پزشکی و دارویی خواهد شد. در مقابل قیمت کالا های کمیاب در بازار کاهش پیدا خواهد کرد. با ایجاد طرح واردات کالا بدون انتقال ارز تقاضای وارد کنندگان برای ارز دولتی کاهش پیدا می کند. در نتیجه می توان از این طریق به کنترل راحت تر بازار ارز پرداخت.

معایب واردات کالا بدون انتقال ارز

در واردات کالا بدون انتقال ارز می توانید کالاهای مورد نیاز را بدون استفاده از سیستم بانکی کشور وارد کرده و یا از گمرک ترخیص کنید. طرح واردات کالا بدون انتقال ارز بدون ایراد نبوده و معایبی نیز به همراه دارد. از جمله معایب این طرح افزایش پولشویی و فرار های مالیاتی وارد کنندگان است. زمانی که کالاهای غیر ضروری بدون انتقال ارز وارد کشور شود، می تواند ضربه سنگینی به اقتصاد و تولید ملی وارد کند.

به علاوه بدون نظارت بانک مرکزی متخلفان ارز به دست آورده از صادرات و واردات را به دولت باز نمی گردانند. با استفاده از این ارزها می توانند به طور نامشروع درآمد ارزی زیادی را در خارج از کشور کسب کنند. از طرفی واردات بدون انتقال ارز باعث افزایش واردات برخی کالا ها شده و می تواند منجر به ایجاد ترافیک در گمرک برای ترخیص کالا ها شود. ورود کالاهای مازاد به بازار نیز می تواند باعث تضعیف اقتصاد یک کشور شود. علاوه بر این ها این طرح معایب دیگری نیز دارد که عبارتند از:

  • ایجاد مشکلات قانونی و حقوقی
  • کاهش ارزش پول ملی
  • افزایش نرخ ارز خارجی
  • ایجاد رقابت نامناسب با تولید کنندگان داخلی و خارجی
  • جلوگیری از توسعه و پیشرفت صنایع داخلی
  • کاهش درآمد دولتی

یکی از اصطلاحات پرکاربرد در حوزه بازرگانی که بخش حمل و نقل دریایی و خدمات بازرگانی دریایی مربوط می شود، شیپینگ اوردر است. اگر به تازگی وارد حوزه واردات و صادرات شده اید و می خواهید فعالیت جدیدی را آغاز کنید و یا کلا به این صنف علاقه مند هستید تا پایان این مطلب با ما همراه باشید تا هر آن چه را که لازم است در مورد شیپینگ اوردر بدانید را به شما بگوییم.

شیپینگ اوردر چیست؟

شیپینگ اوردر

شیپینگ اوردر از دو واژه انگلیسی ساخته شده است که یکی Shiping و دیگری Order است. شیپ به معنای کشتی و اوردر هم به معنای دستور یا سفارش است. اما قرار گرفتن این دو کلمه در کنار هم مفهوم دیگر دارد و به فرایند خاصی اطلاق می شود. به سفارش حمل و نقل که توسط خطوط کشتیرانی طی سندی مشخص صادر می شود، شیپینگ اوردر می گویند.

در واقع در سند شیپینگ اوردر مواردی همچون فضا و تجهیزاتی که در کشتی در دسترس هستند، مکان تحویل کانتینر، زمان تخلیه کانتینر و همچنین برنامه زمانبندی ارسال محموله درج می شود. نکته ای که باید بدانید این است که در هر کشوری الگوهای مختلفی برای صدور شیپینگ اوردر دارد و این اطلاعات در همه کشورها یکسان نیست. در واقع هر کشوری برای خود با توجه به قوانین و مقرراتی که دارد، الگوی خاصی را برای این سند در نظر می گیرد.

چه اطلاعاتی در فرم شیپینگ اوردر درج می‌شود؟

معمولا الگوی ثابت و استانداردی برای صدور این سند وجود ندارد اما بیشتر شرکت های کشیترانی اطلاعاتی همچون موارد زیر را در سند شیپینگ اوردر ثبت می کنند:

  • جزئیات فرستنده کالا:جزئیاتی مانند آدرس و نام فرستنده باید در این سند قید شود تا بتوان به راحتی مکان فرستنده و یا ارسال کننده را پیدا کرد.
  • نام کشتی و شماره سفر: در این قسمت اطلاعاتی همچون نام کشتی، شماره مسیر یا شماره سفر، کد محموله ها و غیره ثبت می شود.
  • نوع تجهیزات: در این قسمت نوع کانتینری که قرار است کالا ها را حمل کند، ثبت می شود. نوع تجهیزات بسیار مهم است چرا که کمک می کند حمل کننده کانتینری را انتخاب کند که برای حمل کالا مناسب تر است. از جمله کانتینر هایی که به عنوان تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرند، کانتینرهای یخچالی، همه منظوره یا معمولی، روباز، عایق بندی شده و تاشو هستند.
  • نوع کالا: در سند شیپینگ اوردر باید اطلاعات مربوط به نوع کالاها هم درج شود.
  • محل دریافت کانتینر خالی: پس از آن که کالاها به دست گیرنده رسیده و محموله تحویل داده شد، کانتینر باید به صورت خالی یا با بار جدید برگردد. در این سند باید قید شود که قرار است در چه محلی کانتینر برداشته شود.
  • VGM Cut Off :VGM Cut Off اصطلاحی است که برای جرم ناخالص تایید شده محموله به کار می رود که این مورد هم باید به همراه زمان و تاریخ در سند قید شود.
  • جزئیات فوروارد یا حمل کننده: فورواردر یا حمل کننده منظور همان شرکتی است که مسئولیت حمل محموله را به عهده می گیرد. اگر فرستنده و شرکت حمل کننده محموله یکی باشد، این قسمت در سند خالی می ماند. در این شرایط سند سفارش حمل دریایی برای فرستنده یا نمایندگان منسوب به آن صادر خواهد شد.
  • شماره بارنامه: بارنامه یک سند بسیار مهم است که در آن روش های حمل و نقل توسط شرکت حمل کننده صادر می شود. شماره بارنامه نیز برای ردیابی یک محموله در طول مدت حمل و همچنین برای ترخیص و عبور از گمرک ها مهم است. پس باید اطلاعات و شماره بارنامه در این سند قید شود.
  • CY Cut Off :CY Cut Off اصطلاحی است که برای آخرین زمان و تاریخ پذیرش کانتینرها توسط شرکت حمل کننده به کار می رود که این مورد هم باید در سند ثبت شود.
  • محل دریافت کالاها: محل دریافت محموله یا کالا همان محلی است که محموله باید تحویل داده شود. این مکان محل نهایی است که کانتینرها خالی می شوند.
  • بندر بارگیری کالاها: بندر بارگیری کالاها هم همان بندری است که کشتی باید کانتینر های خود را در آن بارگیری کند. پورت باگیری به عنوان بندر مبدا شناخته می شود که باید در سند قید شود.
  • محل تحویل کالاها: محل تحویل محموله هم محلی است که حمل کننده برای تحویل کالاها به گیرنده آن را تعیین می کند. ممکن است این محل کمی دورتر از بندر باشد که باید برای آن هزینه جداگانه ای پرداخت کرد تا کانتینر از طریق حمل و نقل دریایی یا زمینی به محل نهایی تحویل داده شود.
  • بندر تخلیه کالاها: این بندر هم محلی است که کشتی حمل کننده وارد آن می شود و کالاهای خود را به گیرنده تحویل می دهد. بنابراین مسئولیت کالاها از بندر تخلیه به بعد برعهده گیرنده محموله خواهد بود.
  • بندر انتقال یا حمل و نقل کالا: وقتی قرار است یک کانتینر از یک کشتی باری به کشتی دیگری منتقل شود، به بندری می رسد که به آن بندر انتقال می گویند.
  • قطع سند: قطع سند هم منظور زمان و تاریخی است که دستورالعمل های حمل باید برای شرکت حمل کننده ارسال شود. تاخیر در ارسال این دستورالعمل ها در موعد مقرر، ممکن است هزینه هایی را به دنبال داشته باشد و باعث برگشت خوردن سفارش شیپینگ اوردر شود.
  • پایانه بازگشت کانتینر: پایانه یا محل بازگشت محلی است که کانتینر بارگیری شده باید به آن برگردانده شود.

مراحل شیپینگ اوردر

شیپینگ اوردر

در این قسمت مراحل صدور شیپینگ اوردر را برای شما عنوان می کنیم:

مرحله اول: بازاریابی و معرفی سرویس های حمل شرکت به مشتریان

این فرایند توسط بازاریاب ها به صورت تلفنی و یا حضوری انجام می گیرد. بازاریاب ها باید برای مشتریان فایلی تهیه کنند و در آن مسیرها، نحوه کار شرکت، کالاهای صادراتی شرکت و غیره را درج کنند. در این صورت زمانی که نرخ ویژه ای برای مسیر خاصی از طرف شرکت های کشتیرانی اعلام شد، کشتیرانی می تواند بلافاصله از بانک اطلاعاتی خود به شرکت های صادراتی فعال در آن مسیر، اعلام آمادگی کند و نرخ خود را به مشتریان ارائه دهد.

نرخی که توسط خطوط کشتیرانی و کریرها به فورواردها اعلام می شود و نرخی که برای مشتریان توسط فورواردها محاسبه می شود، باید در این فایل درج شود. به این معنی که تمام هزینه های حمل بار در آن لحاظ شود و علاوه بر آن هزینه های ثابتی مانند هزینه صدور بارنامه، هزینه حق توقف، هزینه اصلاحیه بارنامه، هزینه متمم و غیره هم به آن اضافه شود. بعضی از این هزینه ها مانند هزینه صدور بارنامه، هزینه حق توقف، تی اچ سی و هزینه حق توقف از روی تعرفه مربوطه که به شما ارائه می شود، از طریق انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته و یا سازمان بنادر و دریانوردی هر ساله به عموم اطلاع داده می شود.

مرحله دوم: تماس مشتری با مسئولین فروش و بازاریاب ها

این مرحله به منظور اطلاع از قیمت ها انجام می شود. معمولامشتریان برای حمل محصولات خود از چندین شرکت به طور همزمان استعلام می گیرند. بنابراین بهتر است بازاریاب از نرخ مورد نظر مشتری اطلاع داشته باشد تا براساس آن قیمت، توانایی چانه زنی برای دریافت قیمت مناسب از خطوط کشتیرانی را داشته باشد.

مرحله سوم: پیدا کردن بهترین نرخ

سومین مرحله از فرایند شیپینگ اوردر مربوط به پیدا کردن بهترین نرخ با کمترین زمان ترانزیت و بهترین سرویس دهی خطوط کشتیرانی مختلف است. همچنین در این مرحله باید برنامه حرکت کشتی ها و مسیر آن ها توسط مسئولین شرکت های حمل و نقل بین المللی بررسی شود و مورد پیگیری قرار گیرد.

مسئولین باید برای تمام مسیرهای روتین و کالاهای معمولی به صورت هفتگی وضعیت بازار را بررسی کنند. از طرفی باید فایلی را هم برای نرخ های آماده برای ارائه سریع به مشتریان داشته باشند. برای فرایند استعلام توصیه می کنیم درخواست قیمت را به صورت مکتوب از طریق ایمیل انجام دهید تا پاسخ کشتیرانی در آن ذخیره شود تا بعد ها دچار مشکل نشوید. فایل بندی و تهیه بانک اطلاعاتی مناسب و منظم در سرعت ارائه خدمات ثایر بسیار زیادی دارد.

مرحله چهارم; اعلام نرخ به مشتری

چهارمین مرحله از شیپینگ اوردر مربوط به اعلام نرخ به مشتری توسط مسئولین فروش به عنوان Freight Quotation و درخواست تایید نرخ از طرف مشتری است که این فرایند هم بهتر است به صورت مکتوب و از طریق ایمیل باشد.

مرحله پنجم: درخواست رزرو کانتینر

پس از آن که مشتری نرخ اعلامی را تایید کرد، باید درخواست رزرو کانتینر را از طریق ایمیل به خطوط کشتیرانی ارسال کند که در خواست می تواند شامل تعداد و نوع کانتینر، نوع محموله، نوع بسته بندی، بندر مبدا و مقصد، نرخ توافقی و غیره باشد.

مرحله ششم: ارسال شماره رزرو کانتینر

در این مرحله باید یک شماره رزرو کانتینر توسط خطوط کشتیرانی به مشتری ارسال شود. در این مرحله ممکن است برخی از شرکت های کشتیرانی برای بعضی از مسیرها تعهدنامه هایی از صاحب کالا دریافت کنند.

مرحله هفتم: اعلام شماره رزرو کانتینر

در این مرحله، شماره رزرو کانتینر به مشتری اعلام می شود و نماینده حقوقی او در محل مورد نظر حاظر می شود و تمام تعهدنامه ها هم توسط مسئولین فروش ارسال می شود.

مرحله هشتم: تماس با مشتری یا نماینده او

خطوط کشتیرانی بخش ترافیک، با مشتری یا نماینده او ارتباط برقرار می کنند و وی را از زمان تقریبی تحویل اسناد در محل تحویل بار مطلع می کنند. همچنین زمان حرکت هم برای تحویل اسناد، قبل از زمان بسته شدن لیست کشتی به مشتری اعلام می شود. البته این زمان تقریبی است و امکان تغییر وجود دارد.

مرحله نهم: پیگیری دستور حمل از مشتری

پس از آن که اسناد به خطوط کشتیرانی توسط نماینده مشتری تحویل داده شد، دستور حمل از مشتری پیگیری می شود. تا زمانی که این دستور صادر نشود، محموله در لیست انتظار کشتی ها قرار نمی گیرد.

مرحله دهم: انجام هماهنگی لازم با دفتر کشتیرانی

بعد از ارسال شیپینگ اوردر باید با دفتر کشتیرانی هماهنگی های لازم انجام شود تا محموله ها در لیست اولین کشتی قرار گیرند. بعد از آن هم مشتری با پیگیری های تلفنی با کشتیرانی می تواند از نام کشتی ها، ای تی ای، بارنامه و غیره اطلاع پیدا کند.

مرحله یازدهم: دریافت بارنامه از خطوط کشتیرانی

در این مرحله می توان پیش نویس بارنامه را از خطوط کشتیرانی دریافت کرد و آن را به مشتری ارسال کرد تا پس از بررسی های لازم آن را تایید کند. بعد از آن هم می توان صورت حساب را پس از حرکتی کشتی از خطوط کشتیرانی دریافت کرده و سپس آن را به واحد حسابداری صادر کرد تا در نهایت به مشتری ارسال شود.

مرحله آخر: تحویل نامه تلکس ریلیز از خطوط کشتیرانی

در آخرین مرحله از شیپینگ اوردر مشتری صورت حساب را تسویه می کند و اصل بی ال یا همان نامه تلکس ریلیز را از خطوط کشتیرانی تحویل می گیرد. و در نهایت می تواند طبق اصول بارنامه محموله خود را در مقصد مورد نظر تحویل بگیرد.

سخن پایانی

ما در این مطلب در مورد شیپینگ اوردر توضیح دادیم و گفتیم که چه اطلاعاتی در برگه سفارش حمل و نقل ذکر می شود و چه مراحلی دارد. تمام بازرگانانی که قصد حمل خرده بار از چین و یا سایر کشورها را دارند می توانند از این روش استفاده کنند. شیپینگ اوردر یکی از انتخاب همیشگی بازرگانان برای واردات و صادرات محموله های بزرگ و کوچک است. این روش یکی از ایمن ترین راه ها برای حمل بار محسوب می شود. 

به طور کلی، مقررات گمرکی نقش موثری در تضمین تجارت عادلانه و ثبات اقتصادی داشته و دولت نیز به حقوق گمرکی، به عنوان نوعی درآمد حیاتی تکیه می کند. به همین دلیل، رعایت مقررات وضع شده، برای بازرگانان و دولت بسیار ضروری می باشد. با این حال، همچنان تخلفات گمرکی وجود داشته و قانون گذار نیز برای جلوگیری از این تخلفات، مجازات های سنگینی را در نظر گرفته است. در این مطلب، شما را با اهمیت قوانین گمرکی، تخلفات گمرکی و انواع آن، موارد مهم در زمینه تخلفات گمرکی و بسیاری موارد دیگر در این زمینه آشنا خواهیم کرد.

تخلفات گمرکی چیست؟

تخلفات گمرکی

تخلفات گمرکی، یکی از مسائل مهم و رایج در تجارت و دنیای اقتصاد بوده که افراد زیادی با آن مواجه هستند. به عبارت دیگر می توان گفت، این گونه تخلفات به تمامی فعالیت هایی گفته می شود که با قوانین و مقررات گمرکی در تضاد بوده که برخی از تاجران و بازرگانان، با هدف افزایش سود خود، به شکل گسترده ای این تخلفات را در مراحل تشریفات گمرکی انجام می دهند. به این صورت که، در فرآیند تشریفات گمرک و مراحل تجارت بین المللی، تخلفاتی را انجام داده که از جوانب کوچک و بی ارزشی برخوردار بوده و می توان آن ها را نادیده گرفته یا با پرداخت جریمه اندکی، پرونده را مختومه کرد. اما در برخی موارد، بسیاری از تاجران، تخلفات گمرکی بسیار جدی و خطرناکی را انجام داده که عواقب وحشتناکی برای چرخه اقتصادی کشور دارد. لازم است برای بررسی این نوع تخلفات، کمیسیون رسیدگی به تخلفات گمرکی و سایر مراجع بالاتر، به این موضوع ورود کرده و مجازات مناسبی را برای انواع تخلفات گمرکی تعیین کنند.

انواع تخلفات گمرکی

تخلفات گمرکی، به دو دسته کلی تخلفات عام و خاص تقسیم شده که در ادامه، هر کدام از آن ها را بررسی خواهیم کرد:

تخلفات گمرکی عام

گمرک، مجموعه ای از حقوق مهم و اساسی است که توسط قانون تعیین شده تا پروسه واردات و صادرات کالا ها در مسیر ایمن و قانونی صورت گیرد. این حقوق مهم و اساسی، شامل عملیات بازرسی و توزین کالا، تایید اظهارنامه ها و بارنامه ها و غیره می باشد. علاوه بر این، گمرک مسئولیت جمع آوری و اعلام تعرفه های گمرکی را نیز بر عهده داشته که نقش موثری در تامین درآمد دولت دارند. لازم است بدانید، هر گونه سرپیچی و نقض این قوانین، منجر به عواقب جدی و زیان بار، مانند جریمه و مجازات توسط دولت خواهد شد. به طور مثال، عدم اظهار کالا، کم اظهاری، طبق قوانین و مقررات گمرکی نوعی تخلف محسوب شده و موجب برخورد قانونی با وارد کننده یا صادر کننده خواهد شد. در نهایت می توان گفت، شناخت این حقوق گمرکی و رعایت قوانین و مقررات مربوطه، به منظور پیشگیری از بروز هر گونه تخلفات گمرکی و اطمینان از موفقیت وتناسب کسب و کار با این قوانین، بسیار ضروری می باشد.

تخلفات گمرکی خاص

در کنار تخلفات عمومی گمرکی که همان تخلفات غیر مالی مقررات گمرک است، تخلفات جدی تری نیز وجود داشته که پیامد های مالی سنگینی دارد و منجر به مالیات غیر مستقیم خواهد شد. این تخلفات گمرکی، اعم از عمدی یا غیر عمدی بودن، قادر به وارد کردن صدمات و خسارات قابل توجهی به دولت و اقتصاد هستند. علاوه بر این، از آن جایی که مالیات های غیر مستقیم مانند مالیات بر ارزش افزوده، نوعی مالیات بر کالا ها و خدمات بوده و به مصرف کننده منتقل می شوند، بروز تخلفات گمرکی، موجب عدم وصول و پرداخت شدن این مالیات ها شده و درآمد دولت را از بین خواهند برد. به طور مثال، می توان به تخلفاتی مانند عدم گزارش کالا، طبقه بندی نادرست کالا ها و قاچاق اشاره کرد که منجر به عواقب مالی جدی برای دولت و وارد کننده یا صادر کننده خواهد شد. از این رو، شناخت و فهم عواقب این نوع تخلفات گمرکی و اتخاذ تصمیماتی برای رعایت تمامی قوانین مربوط به آن ها، امری مهم و ضروری می باشد. به این ترتیب، کسب و کار ها نیز از خطرات مالی و حقوقی این تخلفات گمرکی در امان بوده و عملکرد موفق و پایداری خواهند داشت.

مواردی از تخلفات گمرکی

تخلفات گمرکی

برخی از رایج ترین نمونه های تخلفات گمرکی، شامل موارد زیر می باشد:

تقلب در اظهار نامه

یکی از موارد تخلفات گمرکی، تقلب در اظهارنامه است که شامل هر گونه اطلاعات نادرستی است که در اظهارنامه ثبت می شود. این اطلاعات، شامل مواردی مانند توصیف ناقص کالا، درج اشتباه نام کشور مبدا یا سایر اطلاعاتی که در اظهارنامه از فرد خواسته شده می باشد. در صورتی که هر کدام از موارد گفته شده، در اظهارنامه به شکل نادرست ثبت و از سوی فرد تایید شده باشد، مصداق تقلب در اظهارنامه بوده و تخلفات گمرکی و قاچاق برای فرد تلقی و ثبت خواهد شد.

عدم اظهار

نوع دیگری از موارد تخلفات گمرکی عدم اظهار است که در آن، صاحب کالا، کالا های اظهار نشده را در بین کالا های اظهار شده قرار داده، به طوری که ارزش حقوق گمرکی و عوارض کالا های اظهار نشده، کمتر از ارزش و سود بازرگانی کالای اظهار شده باشد. در این صورت، صاحب بار مرتکب تخلفات گمرکی شده و باید به عواقب ارتکاب جرم نیز فکر کند. لازم است بدانید، مجاز بودن کالای اظهار نشده، دلیلی بر عدم تخلف و رفع آن نخواهد بود.

اقدام عملی

یکی دیگر از موارد تخلفات گمرکی ناشی از اقدام عملی است که در زمانی رخ می دهد که صاحب کالا بدون ارائه اظهارنامه، اقدام به حمل و جابجایی کالای مجاز می کند. ممکن است این نوع تخلف گمرکی، حین خروج از گمرک یا پس از آن، شناسایی شود.

عدم صداقت در موافقت نامه تجارت آزاد

تخلفات گمرکی

از مصادیق و موارد دیگر در زمینه تخلفات گمرکی، عدم صداقت در موافقت نامه تجارت آزاد است. بر اساس این موافقت نامه، در تجارت با کشورهایی مانند روسیه، ارمنستان، بلاروس و قزاقستان، بیش از 87 درصد کالا های مبادله شده، از تعرفه های گمرکی معاف می باشند. هر چند این امر، به این معنا نیست که می توان معافیت عوارض گمرکی را به طور کامل دریافت نمود، زیرا همه کشور های گفته شده، فهرستی از کالا های حساس که شامل قانون حذف تعرفه نیستند را دارا بوده و علاوه بر آن، گمرک نیز در زمان ترخیص کالا ها، مدارکی مبنی بر معافیت مالیاتی را از افراد طلب خواهد کرد. در صورتی که صاحب کالا یا کارگزار و نماینده او، نتواند ثابت کند که کالای وارداتی شامل موافقت نامه تجارت آزاد است یا خیر، مرتکب تخلفات گمرکی شده و باید عملکرد او گزارش شود.

عدم انطباق کالا

یکی دیگر از تخلفات گمرکی عدم انطباق کالا می باشد که در آن صورت، اگر کالایی در همه مدارک مانند گواهی مبدا، اظهارنامه، بیمه نامه و سایر مدارک ارائه شده، با کالای وارداتی مغایرت داشته باشد، صاحب کالا به صورت خواسته یا ناخواسته مرتکب تخلفات گمرکی و قاچاق شده است. توصیه می شود، در مواردی که متوجه این مغایرت شده اید، تمام محموله را برای یافتن کالای مشابه بررسی کرده و همه را به صورت یکجا اعلام کنید. در غیر این صورت، کالای وارداتی ضبط شده و صاحب کالا نیز مشمول جریمه خواهد شد.

واردات کالا های ممنوعه

از آن جایی که گمرک ایران، فهرستی از کالا های ممنوعه وارداتی، مانند نوشیدنی های الکلی یا سلاح گرم و سرد را در سایت خود قرار داده و واردات آن ها را ممنوع کرده است، درصورت اظهار کالا، صاحب بار متخلف محسوب شده و در صورت عدم اظهار نیز، مشمول قاچاق و تخلفات گمرکی می شود. در این صورت، علاوه بر مجازات های قانونی و توقیف محموله، لازم است جریمه تخلفات گمرکی را نیز بپردازد.

نقض مقررات و آیین نامه ها

نوع دیگری از تخلفات گمرکی که به آن تخلف انتظامی نیز گفته می شود، نقض مقررات و آیین نامه های گمرکی است. به طور مثال، ورود وسایل نقلیه و یا خروج آن ها بدون انجام تشریفات مربوطه از مسیر غیر مجاز و غیر قانونی، نوعی تخلف گمرکی بوده و شامل جریمه خواهد شد.

روش های جلوگیری از تخلفات گمرکی

تخلفات گمرکی

لازم است به منظور جلوگیری از بروز تخلفات گمرکی، سازمان های نظارتی و گمرکی به شکل دقیق و مستمر عمل کرده و با انجام برخی راهکار ها، از بروز هر گونه تخلف گمرکی جلوگیری نمایند. در ادامه، به برخی از روش های جلوگیری از بروز تخلفات گمرکی اشاره می کنیم:

استعلام محموله ها به شکل الکترونیکی

یکی از راهکار های مهم برای جلوگیری از تخلفات گمرکی، الکترونیکی کردن روند استعلام بار است. در این روش، هزاران محموله تجاری در روز، توسط نیرو های مخصوص، به دقت بررسی و استعلام شده و پاسخ آن ها، در عرض چند دقیقه حاضر خواهد شد. استفاده از این روش، امکان شناسایی راحت و سریع محموله های مغایر با استعلام های دریافتی را فراهم خواهد کرد.

تبادل اطلاعات به صورت الکترونیکی بین بانک مرکزی و گمرک

یکی دیگر از اقدامات کاربردی برای جلوگیری از تخلفات گمرکی، برقراری و ایجاد ارتباط بین بانک مرکزی و گمرک است که در این روش، بانک مرکزی با توجه به اطلاعات ثبت شده در گمرک، در مورد کالا های وارداتی در فرآیند ترخیص ارز برای واردات کالا مشورت کرده و از بروز پدیده بیش اظهاری در واردات کالا، توسط تاجران جلوگیری خواهد کرد. علاوه بر این، الکترونیکی شدن این فرآیند، نیازمند استفاده از کاغذ و دستورالعمل های اداری سنتی نیز نمی باشد.

راه اندازی سیستم کارشناس مجازی

یکی دیگر از روش های جلوگیری از بروز تخلفات گمرکی، راه اندازی و ایجاد سیستم کارشناس مجازی است که در آن، کارشناس به شکل کاملا تصادفی و بدون دخالت افراد، شخصی را انتخاب کرده و مسئولیت بررسی درستی یا نادرستی اطلاعات وارد شده در سامانه گمرکی و مقایسه آن با محموله وارداتی را بر عهده می گیرد. در این روش، امکان تبانی و رشوه دهی تاجران به کارشناسان، برای چشم پوشی از تخلفات گمرکی صورت گرفته، از بین رفته و این امر امکان پذیر نخواهد بود.

به طور کلی واژه لجستیک به سیستمی اشاره دارد که در آن فرایند پخش، انبارداری، توزیع و ارسال محموله از مبدا به مقصد آسان تر و سریع تر انجام می شود. لجستیک انواع گوناگونی دارد و یکی از پرکاربردترین انواع آن لجستیک معکوس است. لجستیک معکوس به طور کلی به فرایندی اشاره دارد که محصول یا کالا از مقصد به دست تامین کننده آن می رسد. در واقع به بازگشت کالا از سمت مشتری اشاره می کند. اما در ادامه بیشتر با مفهوم لجستیک معکوس آشنا می شویم.

لجستیک معکوس چیست؟

لجستیک معکوس

در زنجیره تامین، فرایندها و عملیات مختلفی صورت می گیرند که یکی از آن ها لجستیک معکوس است. در لجستیک معکوس محصول به دلایل مختلف از سمت مشتری به مرکز توزیع پس فرستاده می شود. در واقع به فرایند مرجوع کالا از مقصد به انبار، لجستیک معکوس یا Reverse Logistics می گویند. این نوع لجستیک، فرایند بازگشت کالا از مصرف کننده به تولیدکننده را مدیریت می کند.

با این حال که برخی از شرکت های تولیدی داخلی امروزه چندان به این مفهوم توجهی نمی کنند، اما بسیاری از تامین کنندگان بزرگ جهانی روی آن تمرکز داشته و حتی اقدام به اخذ گواهینامه ISO جهت عملیات مرجوع کالا کرده اند.

به کمک لجستیک معکوس، مدیران یک سازمان می توانند فرایندهای بازگشتی و مرجوعی کالا و همچنین کنترل میزان ورودی آن ها به سازمان را به شکل شایسته ای مدیریت کنند. پروسه لجستیک معکوس درست از زمانی آغاز می شود که مصرف کننده یا همان مشتری محصول دریافت شده را به کمک زنجیره تامین مجددا به فروشندگان یا تولید کنندگان آن برمی گرداند. چیزی که لجستیک معکوس بیش از همه به آن توجه دارد این است که بهینه سازی فرایند بازگشت کالا و پیشگیری از به هدر رفتن منابع به بهترین شکل ممکن انجام شود.

کاربردهای لجستیک معکوس چیست؟

لجستیک معکوس

احتمالا برای شما هم این سوال پیش آمده که لجستیک معکوس دقیقا در چه زمان هایی بیشترین کاربرد را دارد؟ اصلا در چه مواقعی از این سیستم استفاده می شود؟ ما در این بخش به برخی از مهم ترین کاربردهای لجستیک معکوس اشاره می کنیم. این موارد به شرح زیر هستند:

  • زمانی که مشتری برای تعمیر قسمتی از کالا یا تعویض آن، اقدام به بازگشت کالا به مرکز فروش آن می کند.
  • زمانی که مشتری تمایل دارد محصول خریداری شده، مجددا نوسازی شود.
  • زمانی که نیاز به بازیافت محصول است. ( این مورد بیشتر در مورد مواد غذایی و مواد بهداشتی است.)
  • همچنین در مواردی که محصولات توزیع شده در بازار بیش از حد لازم هستند. در نتیجه در چنین شرایطی لازم است کالاهای اضافی به سمت مرکز توزیع کننده یا تولیدکننده آن مرجوع شوند.

برای درک بهتر مفهوم لجستیک معکوس، برای یکی از موارد مذکور مثالی را ارائه می کنیم. تصور کنید شما به عنوان یک تاجر اقدام به واردات کالا از چین کرده اید و به طور مثال از یک تامین کننده چینی لوازم خانگی خریداری کرده اید. اما پس از تحویل گرفتن یا در گمرک متوجه می شوید که کالا معیوب است، در این صورت باید اقدام به بازگشت کالا های معیوب به تامین کننده کنید. بنابراین توصیه می شود برای جلوگیری از بروز این اتفاق یک نمونه از کالا را بررسی کنید و از یک بازرس شرکت های بازرگانی واردات در این خصوص کمک بگیرید، چرا که در صورت معیوب بودن کالا گمرک اجازه ورود کالای معیوب را به شما نخواهد داد و باید آن را به تامین کننده بازگردانید که به این فرایند بازگشت کالا به سوی تامین کننده، لجستیک معکوس می گویند.

بهتر است به این نکته اشاره کنیم که شرکت های تامین کننده محصول در عین حال که باید به درستی سیستم لجستیک معکوس را در سازمان خود پیاده سازی کنند، نیاز است تا حد امکان تعداد کالاهای مرجوعی خود را کاهش دهند. این در واقع مفهوم مدیریت درست لجستیک معکوس است.

مهم ترین اجزای لجستیک معکوس

لجستیک معکوس

لجستیک معکوس که به زنجیره تامین معکوس نیز شناخته می شود از چند جزء یا عنصر اصلی تشکیل می شود که در ادامه هر کدام از انواع آن را معرفی می کنیم. این اجزا شامل موارد زیر می شوند:

  • مدیریت بازگشت
  • قوانین و رویه بازگشت
  • بازسازی یا نوسازی
  • مدیریت بسته بندی
  • کالاهای به فروش نرفته
  • پایان عمر
  • شکست در تحویل
  • بازیابی مجدد
  • تعمیرات و نگهداری

1. مدیریت بازگشت

هر فروشگاهی برای بازگشت و مرجوع کردن کالاهای خود از یک سری قوانین پیروی می کند. این در واقع همان مدیریت بازگشت کالاست. به نحوی که مشتریان نیز می توانند براساس این قوانین محصولات را به فروشگاه مرجوع کنند. اقداماتی که در زمینه مدیریت بازگشت کالا انجام می شوند باید سریع، مستقیم و قابل کنترل باشند. همچنین فروشگاه باید تمام تلاش خود را به کار گیرد برای اینکه تا حد امکان از مرجوع شدن کالا جلوگیری کند.

2. قوانین و رویه بازگشت

یک مجموعه فروش باید در حوزه فروش کالا سیاست هایی را تعیین کند. مجموعه این سیاست ها، کمک می کنند تا هم کارکنان سازمان و هم مشتریان برای مرجوع کردن کالا به خوبی راهنمایی و هدایت شوند و براساس این قوانین عمل کنند.

3. بازسازی یا نوسازی

در برخی مواقع یک سری کالاهای مرجوعی قابل بازیافت و قابل استفاده هستند. این عمل کمک می کند تا از هدر رفت منابع به شکل چشمگیری جلوگیری شود. در بخش بازسازی یا نوسازی، محصولات معیوبی که پس از تعمیرکه قابل استفاده هستند، تعمیر یا حتی تعویض می شوند تا امکان استفاده مجدد از آن ها فراهم شود و ضایعات تا حد امکان کاهش پیدا کنند.

4. مدیریت بسته بندی

این بخش نیز بیشترین تمرکز خود را روی کاهش ضایعات تولیدی گذاشته است. از این رو از مواد بسته بندی تا حد امکان چندین بار استفاده می شود تا هم از محصولات در زنجیره تامین محافظت شود و هم میزان پسماندها به حداقل ممکن برسد.

5. کالاهای به فروش نرسیده

گاهی ممکن است خرده فروشان به دلیل داشتن موجودی محصول از قدیم، فروش کم و مواردی از این دست، یک سری محصولات را به محل تولید یا توزیع مرجوع کنند. در اینجا با اصطلاحی به نام کنترل کالاهای به فروش نرسیده مواجه هستیم که مربوط به سیستم لجستیک معکوس می شود.

6. پایان عمر

برای پیشگیری از چالش ها و آلودگی های زیست محیطی باید محصولاتی که عمر آن ها به پایان رسیده و جزء دورریزها هستند مدیریت و کنترل شوند.

7. شکست در تحویل

گاهی اوقات عملیات تحویل محصول به مشتری موفقیت آمیز نیست. در اینگونه مواقع محصولات برای اصلاح و رفع مشکل به مراکز سورتینگ انتقال داده می شوند. کنترل این محصولات برعهده سیستم لجستیک معکوس است.

8. بازیابی مجدد

این بخش به استفاده مجدد و دوباره از محصولاتی اشاره دارد که زمان استفاده از آن ها به پایان رسیده و یا قطعات آن ها از رده خارج شده است و دیگر کارایی ندارند.

9. تعمیر و نگهداری

در این بخش وسایل و محصولاتی که نیاز به تعمیر و رسیدگی دارند، تعمیر شده و بازاریابی و تبلیغات برای عرضه مجدد آن ها به بازار فروش انجام می شود. به نحوی که محصول به گروه دیگری از مصرف کنندگان ارائه می شود.

کلمه لجستیک (Logistic)، کلمه ای است که شاید بیشتر شما را به یاد مفاهیم نظامی و جنگ بیندازد. اما این کلمه امروزه معنا و مفهوم دیگری نیز دارد. در صنایع بازرگانی، حمل و نقل، گردشگری و… از این کلمه استفاده زیادی می شود. در واقع می توانیم بگوییم تمامی این صنایع به نوعی با زیرساخت های لجستیکی مرتبط هستند. بسیاری از تاجران و بازرگان که در زمینه تجارت بین الملل فعالیت دارند با این کلمه و کاربرد آن به خوبی آشنا هستند. در این مطلب قصد داریم با معنای Logistic و انواع آن بیشتر آشنا شویم و کاربردهای آن در زندگی روزمره خود را بررسی کنیم.

لجستیک چیست؟

لجستیک

اگر در خصوص معنای Logistic کنجکاو باشید و کمی در این رابطه تحقیق کنید، با مفاهیم و تعاریف مختلفی روبرو خواهید شد. اما یکی از کاربردهای مهم Logistic در صنعت حمل و نقل است. در واقع تعریف لجستیک را اینگونه می توانیم ارائه کنیم که عبارت است از: جابجایی انواع کالا از نقطه ای به عنوان مبدا به نقطه ای دیگر به عنوان مقصد که طی این فرایند دو عملیات حمل و نقل و همچنین انبارداری را در بر می گیرد.

در واقع می توانیم بگوییم Logistic پروسه حمل و نقل و جابجایی کالا را در عصر امروزی آسان و راحت می کند. شاید از خود بپرسید مفهوم Logistic چگونه شکل گرفته است و به چه صورتی تاثیر خود را در زنجیره تامین گذاشت؟ و اینکه چگونه است که امروزه Logistic را یکی از بخش های مهم و اساسی زنجیره تامین معرفی می کنند؟

تاجران، بازرگانان و تمامی مجموعه هایی که به نوعی در زمینه تجارت و مبادله کالا فعالیت می کنند، همیشه به دنبال راهی برای کاهش هزینه های تولید خود هستند. مسلما در پروسه جابجایی و ارسال بار از نقطه ای به نقطه دیگر، هزینه هایی صرف ارسال و نگهداری آن محموله در انبار می شود. این هزینه نیز در برخی مواقع بسیار قابل توجه است. به عنوان مثال می توانیم به فرایند کارگو کالا اشاره کنیم که مسلما هزینه حمل کالا در آن نسبت به دیگر روش های حمل و نقل بیشتر است. به این صورت بود که مفهوم Logistic شکل گرفت.

مدیریت لجستیک به چه معناست؟

مدیریت لجستیک به مجموعه فعالیت هایی گفته می شود که در آن قرار است چگونگی تامین، ذخیره، انبارداری و همچنین حمل و نقل مرسوله به مقصد نهایی به طور دقیق مدیریت شوند. در واقع Logistic به طور کلی به این مفهوم اشاره دارد که یک محموله از زمانی که تولید می شود تا زمانی که وارد پروسه جابجایی شده تا به دست مشتری برسد، به طور همه جانبه تحت مراقبت قرار گیرد.

فعالیت های لجستیکی با اثربخشی مثبت روی فرایند جابجایی و حمل و نقل محموله، تاثیر زیادی در کاهش هزینه های تولید آن کالا در زنجیره تامین دارند. در زمینه ارائه خدمات لجستیکی، شرکت ها و سازمان های مختلفی فعالیت می کنند که خدمات خود را به شکل گسترده در اختیار شرکت های حمل خرده بار، عمده فروش ها و… قرار می دهند.

انواع لجستیک کدامند؟

اگر بخواهیم خدمات Logistic را دسته بندی کنیم، می توانیم آن ها را در دو دسته اصلی قرار دهیم که عبارتند از:

  • لجستیک درون سوی (Inbound): این نوع Logistic فرایند دریافت کالا از تولید کننده و تحویل آن به انبار یا خرده فروش ها را مدیریت می کند و یکی از مهم ترین فرایندهای زنجیره تامین به شمار می آید.
  • لجستیک برون سوی (Outbound): این نوع Logistic به پروسه دریافت کالا از انبار و تحویل آن به دست مشتری اشاره دارد.

دسته بندی های مربوط به حوزه Logistic تنها به این دو مورد ختم نمی شوند. مفهوم Logistic دارای زیر گروه های دیگری نیز هست که در ادامه با انواع آن بیشتر آشنا می شویم.

1. لجستیک تولید

لجستیک تولید یا Production Logistics، یکی از زیرشاخه های مهم در صنعت است که بیش از هر چیزی روی بهینه سازی فرایند تولید محصولات در کارخانجات تمرکز دارد. آنچه که در لجستیک تولید مورد هدف قرار می گیرد، این است که هر دستگاه تولیدی در کارخانجات بتواند محصول مناسب خود را با کیفیت قابل قبول و در زمان مناسب تولید کند. به این شکل بهره وری و بازدهی در کار بیشتر شده و امکان اینکه بتوان در مدت زمان کمتری تعداد محصول بیشتری تولید کرد نیز افزایش پیدا می کند.

برای درک بهتر این موضوع اجازه دهید مثالی بزنیم: زمانی که در کارخانجات تولیدی، دستگاهی به یک ماده اولیه خاص نیاز دارد، سیستمی که قسمتی از لجستیک تولید را تشکیل می دهد وظیفه دارد تا این ماده اولیه خاص را تحویل دستگاه دهد تا آن دستگاه بتواند وارد مراحل بعدی چرخه تولید شود.

2. لجستیک اضطراری

لجستیک اضطراری یا Emergency Logistic، بیشتر در شرکت های فعالی که در صنعت حمل و نقل کار می کنند کاربرد دارد. تصور کنید در کارخانجات تولیدی اتفاقی غیر قابل پیش بینی می افتد یا یک حادثه طبیعی به وقوع می پیوندد. در این شرایط امکان اینکه در روند تولید محصولات اختلالی ایجاد شود وجود دارد.

بنابراین سیستم برای جبران این مسئله باید با سرعت بیشتری کار کند تا کالا در زمان مناسب به زنجیره تامین منتقل شود. در این مواقع معمولا سازمان ها و موسسات بشردوستانه وارد عمل می شوند تا بتوانند به سیستم تولید و توزیع کمک کنند تا سرعت حمل و نقل کالا تسریع بخشیده شود.

3. لجستیک توزیع

لجستیک توزیع یا Distribution، ممکن است بیش از دیگر انواع Logistic برای شما آشنا باشد. دقیقا از زمانی که پروسه تولید محصول به طور کامل تمام می شود و مصرف کنندگان سفارشات خود را ثبت می کنند، عملیات مربوط به انبار کردن محصول، پردازش در انبار و همچنین تحویل آن به مشتری شروع می شود. این در واقع تعریفی از لجستیک توزیع است.

از آن جایی که ممکن است تعداد هر محصول، زمان و مکان تحویل آن ها در هر پروژه توزیع متفاوت باشد، لجستیک توزیع از اهمیت بالایی برخوردار می شود. این اهمیت از آن جهت است که لجستیک توزیع باید بتواند بین عرضه و تقاضای محصول یک حالت تعادل و توازن ایجاد کند.

4. لجستیک معکوس

لجستیک معکوس یا Reverse Logistics، به نوعی از Logistic اشاره دارد که در آن محموله یا کالا از مشتری گرفته شده و به تامین کننده آن تحویل داده می شود. در واقع همانطور که از نام این Logistic پیداست، در آن محصول از مقصد به انبار بازگشت داده می شود. احتمالا متوجه شده اید که این نوع Logistic بیشتر زمانی کاربرد دارد که مشتری یا مصرف کننده تصمیم به عودت و بازگشت کالا گرفته است و می خواهد محصول را بنا به هر دلیلی مرجوع کند.

5. لجستیک کسب و کار

لجستیک

لجستیک کسب و کار یا Business Logistics، در یک تعریف کلی به این معناست که کالای درست در زمان مناسب و در محل مناسب با تعداد کاملا درست و با قیمت مناسب تحویل مشتری داده شود. اگر بخواهیم یک مثال واضح از این نوع Logistic بزنیم، می توانیم به فروشگاه آنلاین دیجیکالا اشاره کنیم که یک نمونه از لجستیک کسب و کار محسوب می شود. این Logistic به این شکل عمل می کند که پس از ثبت سفارش مشتری، چرخه تامین آن کالا شروع می شود و پس از طی کزدن پروسه پردازش، آن محصول در دست ارسال برای مشتری قرار می گیرد.

6. لجستیک سبز

لجستیک سبز یا Green Logistics، نوعی از Logistic است که در آن توجه زیادی به سلامت محیط زیست می شود. آنچه که در این سیستم بسیار حائز اهمیت است این موضوع می باشد که در آن هیچ نوع آلودگی تولید نشود و هیچ موردی سلامت محیط زیست را تهدید نکند. به عنوان مثال استفاده از محصولات قابل بازیافت به نوعی به لجستیک سبز اشاره دارد.

7. لجستیک نظامی

لجستیک نظامی یا Military Logistics، یکی از مهم ترین و پرکاربردترین انواع Logistic به شمار می رود که در آن افسران و فرماندهان نظامی روی فرایندهای تامین، کنترل و نظارت همه جانبه دارند. این مدیریت همه جانبه باعث می شود تا منابع و امکانات موردنیاز در زمان درست به محل درست برسند. به این شکل می توان عملیات نظامی را بهبود بخشید.

سرمایه گذاری ثابت به عنوان یکی از ستون‌ های اصلی توسعه اقتصادی و صنعتی شناخته می ‌شود. این امر از اهمیت بسیاری برخوردار است، زیرا سرمایه گذاری ثابت نه تنها به افزایش بهره‌ وری و ارتقای صنایع کمک می ‌کند، بلکه اشتغال و رفاه اقتصادی را نیز به همراه دارد. از این رو این مقاله سعی دارد تا به مفهوم و انواع سرمایه گذاری ثابت پرداخته و مزایا و چالش ‌های آن را مورد بررسی قرار دهد. همچنین، نگاهی به مطالعات موردی و تحولات اخیر در این زمینه خواهیم داشت تا نقش این نوع از سرمایه‌ گذاری در روند توسعه اقتصادی را بهتر درک کنیم.

مفهوم سرمایه گذاری ثابت

سرمایه گذاری ثابت

سرمایه گذاری ثابت به عنوان یکی از اصول اساسی در اقتصاد و صنعت مطرح است. این مفهوم به سرمایه‌ گذاری در دارایی‌ هایی اشاره دارد که برای مدت زمان طولانی و به منظور تولید کالا یا ارائه خدمات به کار می ‌روند. این سرمایه گذاری شامل اقداماتی است که به تهیه و انتقال منابعی از جمله تجهیزات، ساختمان ‌ها و فناوری ‌های مورد نیاز برای فعالیت ‌های تولیدی یا خدماتی می ‌پردازد. به طور مثال سرمایه گذاری برای واردات خط تولید از چین برای شروع فعالیت های تولیدی نمونه ای از سرمایه گذاری ثابت است که برای آن تولید کنندگان تحت شرایط خاصی می توانند مشمول طرح معافیت گمرکی شوند.

این نوع سرمایه‌ گذاری نیازمند برنامه ‌ریزی و تصمیم ‌گیری دقیق است زیرا اثرات آن در طولانی‌ مدت قابل مشاهده است.  اصولا، سرمایه گذاری ثابت به منظور افزایش بهره ‌وری، کاهش هزینه ‌ها، بهبود کیفیت محصولات یا خدمات و در نهایت افزایش سودآوری انجام می‌ شود. برای درک بهتر این مفهوم، باید انواع سرمایه گذاری ثابت و نقش آن در توسعه اقتصادی را دقیق تر بررسی کرد.

انواع سرمایه گذاری ثابت

سرمایه گذاری ثابت به عنوان یک فرایند استراتژیک و حیاتی در اقتصادهای جهانی شناخته می ‌شود که به توسعه صنعتی و افزایش توان رقابتی کمک می‌ کند. انواع مختلفی از سرمایه گذاری ثابت وجود دارد که هر کدام نقش و اهمیت خاص خود را در توسعه و رشد اقتصادی دارند. یکی از انواع رایج آن، سرمایه‌ گذاری در تجهیزات و دستگاه‌ های تولیدی است. این شامل خرید و نصب ماشین ‌آلات، ابزار و تجهیزات صنعتی است که برای تولید کالاها یا ارائه خدمات مورد نیاز است. سرمایه‌ گذاری در این زمینه باعث بهبود عملکرد و بهره‌ وری فرآیندهای تولیدی می ‌شود.

ساختمان ‌ها و زیرساخت ‌ها نیز به عنوان دیگر نوعی از این سرمایه ‌گذاری مطرح هستند. سرمایه گذاری در این زمینه شامل ساخت و ساز، بهبود و نگهداری ساختمان ‌های تجاری، صنعتی و مسکونی است که بهبود زیرساخت ‌ها و ایجاد شرایط مناسب برای فعالیت‌ های اقتصادی را فراهم می ‌کند. همچنین، سرمایه‌ گذاری در تکنولوژی و نوآوری نیز یکی دیگر از انواع مهم سرمایه گذاری ثابت است. این شامل تحقیق و توسعه، خرید و پیاده ‌سازی فناوری ‌های جدید و به‌ روز رسانی سیستم ‌ها و نرم ‌افزارهای کسب ‌و کار است که افزایش بهره ‌وری و ارتقای کیفیت محصولات و خدمات را به همراه دارد.

همچنین واردات کالاها مانند واردات کالا از چین می ‌تواند به عنوان یکی از عوامل تحریک ‌کننده سرمایه گذاری ثابت در یک کشور عمل کند. اما این ارتباط معمولا با عوامل دیگری همچون سیاست ‌های دولتی، شرایط بازار، وضعیت اقتصادی و بسیاری عوامل دیگر همراه است. با توجه به تنوع انواع این سرمایه‌ گذاری، انتخاب و تعیین استراتژی مناسب برای سرمایه‌ گذاری و مدیریت صحیح آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است.

مزایا سرمایه گذاری ثابت

سرمایه گذاری ثابت
  1. افزایش بهره ‌وری: سرمایه‌ گذاری در تجهیزات و فناوری‌ های جدید باعث افزایش بهره‌ وری و بهبود فرآیندهای تولیدی می ‌شود.
  2. ایجاد اشتغال: پروژه ‌های سرمایه گذاری ثابت باعث ایجاد فرصت ‌های شغلی در بخش‌ های مختلف اقتصاد می ‌شود.
  3. توسعه صنعتی و اقتصادی: این سرمایه‌ گذاری به رشد و توسعه صنایع و بخش ‌های مختلف اقتصادی کمک می ‌کند.
  4. استفاده از فناوری پیشرفته: این نوع سرمایه‌ گذاری امکان استفاده از فناوری‌ های جدید و نوآوری ‌های تکنولوژیکی را فراهم می ‌کند که بهبود روند تولید و کیفیت محصولات را به همراه دارد.

معایب سرمایه گذاری ثابت

  • هزینه‌ های اولیه بالا: سرمایه‌ گذاری در تجهیزات و فناوری‌ های جدید هزینه‌ های بالایی را به همراه دارد که ممکن است برای شرکت ‌ها یا سرمایه‌ گذاران چالش ‌هایی ایجاد کند.
  • ریسک ‌های بازار و فناوری: تغییرات در بازار یا فناوری می ‌تواند به تغییرات در پروژه‌ های سرمایه گذاری ثابت و افزایش ریسک‌ های مرتبط با آن ها منجر شود.
  • نیاز به مدیریت دقیق: انجام پروژه‌ های سرمایه گذاری ثابت نیازمند مدیریت و برنامه ‌ریزی دقیقی است تا به بهترین نتیجه و بازدهی برسد.
  • وابستگی به تکنولوژی: در برخی موارد، این سرمایه‌ گذاری ممکن است به تکنولوژی ‌های خاص وابسته شود که در طولانی مدت ممکن است منجر به محدودیت‌ ها و مشکلاتی شود.

مراحل سرمایه گذاری ثابت

سرمایه گذاری ثابت

1. ارزیابی پروژه‌ ها و انتخاب بهترین گزینه‌ ها

در ارزیابی پروژه‌ ها و انتخاب بهترین گزینه‌ ها، ابتدا نیاز است تا همه جوانب و جزئیات پروژه‌ های مورد نظر با دقت مورد بررسی قرار گیرد. این شامل بررسی مالی، فنی، عملیاتی و اجتماعی است. در این مرحله، اهداف و اولویت ‌های پروژه‌ ها مشخص شده و معیارهای ارزیابی مشخص می‌ شوند.

پس از آن، مرحله ارزیابی شروع می ‌شود و پروژه ‌ها بر اساس معیارهای تعیین شده ارزیابی می ‌شوند. این ارزیابی می‌ تواند شامل محاسبه هزینه‌ ها و سودآوری، تخمین زمان و نیازمندی‌ های منابع باشد.

سپس، پس از اتمام ارزیابی، پروژه ‌هایی که بهترین بازده و مطابقت با اهداف شرکت را دارند، انتخاب می ‌شوند. این انتخاب ممکن است بر اساس ارزیابی مالی، تجاری یا ریسک ‌های مرتبط با پروژه صورت گیرد.

با این روش، شرکت ‌ها می‌ توانند پروژه‌ هایی را انتخاب کنند که بهترین بازدهی و سودآوری را دارند و از امکانات و منابع خود به بهترین نحو استفاده کنند.

2. مدیریت و برنامه‌ ریزی برای اجرای سرمایه‌ گذاری

در مرحله مدیریت و برنامه‌ ریزی برای اجرای سرمایه گذاری ثابت، نیاز است که یک برنامه جامع و دقیق برای انجام پروژه‌ های سرمایه‌ گذاری تهیه شود. این برنامه باید شامل تخصیص منابع مالی، انسانی و فنی، زمان بندی فعالیت‌ ها، و مدیریت ریسک‌ های مرتبط با پروژه‌ ها باشد.

در این مرحله، تیم‌ های متخصص برای مدیریت هر پروژه تشکیل می ‌شوند و وظایف و مسئولیت‌ های هر فرد مشخص می ‌شود. همچنین، یک سیستم پایش و ارزیابی پیشرفت پروژه‌ ها تدوین می ‌شود تا بهبود پروسه اجرایی و رفع مشکلات به بهترین شکل ممکن انجام شود.

علاوه بر این، در این مرحله، ارتباط مداوم با تمامی نهادها و شرکای مرتبط با پروژه ضروری است. این ارتباطات می‌ تواند از روند پیشرفت پروژه ‌ها آگاهی حاصل کند و به رفع مشکلات و تصمیم‌ گیری ‌های موثر کمک کند.

با انجام مدیریت و برنامه ‌ریزی مناسب، سرمایه‌ گذاران و شرکت‌ ها می ‌توانند اطمینان حاصل کنند که پروژه‌ های سرمایه گذاری ثابت خود را با بهره ‌وری بیشتر و کاهش ریسک انجام داده و به نتایج موفقیت ‌آمیزی دست یابند.

3. بررسی عملکرد و بازده سرمایه‌ گذاری

در مرحله بررسی عملکرد و بازده سرمایه‌ گذاری، ابتدا نیاز است که معیارهای مشخص و کمی برای بررسی عملکرد پروژه ‌های سرمایه‌ گذاری تعیین شود. این معیارها ممکن است شامل بهره ‌وری مالی، بازده سرمایه ‌گذاری، سطح خطرات و ریسک ‌ها و سایر عوامل مرتبط با پروژه باشد.

پس از تعیین معیارها، پیگیری و نظارت دقیق بر عملکرد پروژه ‌ها انجام می ‌شود. این شامل مقایسه عملکرد و وضعیت واقعی پروژه با معیارهای تعیین شده در مرحله قبلی است. سپس، با استفاده از داده‌ ها و اطلاعات به دست آمده، بازده سرمایه‌ گذاری تحلیل می ‌شود. این تجزیه و تحلیل ممکن است شامل محاسبه نرخ بازدهی مالی، ارزیابی ریسک ‌های مرتبط و مقایسه بازده و عملکرد پروژه با هدف ‌ها و انتظارات اولیه باشد.

با اندازه‌گیری دقیق عملکرد و بازده سرمایه‌ گذاری، امکان بهبود پروسه تصمیم‌ گیری و مدیریت پروژه ‌ها فراهم می‌ شود و اطمینان حاصل می ‌شود که سرمایه ‌گذاری‌ ها به بهترین نحو مدیریت شده و به موفقیت مطلوبی دست یافته ‌اند.

مطالعات موردی و نمونه‌ های عملی

سرمایه گذاری ثابت

در این بخش، به بررسی مطالعات موردی و نمونه‌ های عملی از سرمایه گذاری ثابت در صنایع و شرکت‌ ها می ‌پردازیم تا نقش و اهمیت این نوع سرمایه‌ گذاری را در عمل به نمایش بگذاریم.

یکی از مطالعات موردی می ‌تواند مربوط به صنعت خودروسازی باشد که شرکت‌ های این صنعت برای بهبود خطوط تولید و بهره ‌وری، به سرمایه ‌گذاری در تجهیزات و فناوری‌ های پیشرفته اقدام کرده ‌اند. این سرمایه ‌گذاری ‌ها منجر به افزایش تولید، کاهش هزینه ‌ها و بهبود کیفیت محصولات شده است.

همچنین، مطالعات موردی در صنایع فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز می ‌تواند به عنوان نمونه ‌های عملی ارائه شود. شرکت‌ های فعال در این صنایع با سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه و نیز تجهیزات و نرم ‌افزارهای جدید، به بهبود عملکرد و ارائه خدمات بهتر برای مشتریان خود پرداخته ‌اند.

به طور کلی، مطالعات موردی و نمونه‌ های عملی از سرمایه گذاری ثابت نشان می ‌دهند که این نوع از سرمایه‌ گذاری ‌ها نه تنها به بهبود عملکرد و بهره ‌وری شرکت ‌ها کمک می ‌کنند، بلکه نقش مهمی در رشد و توسعه اقتصادی و صنعتی نیز دارند.

تحولات اخیر و آینده سرمایه گذاری ثابت

در دهه ‌های اخیر، سرمایه گذاری ثابت به یکی از اصلی ‌ترین عوامل توسعه اقتصادی و صنعتی تبدیل شده است. تحولات اخیر در این زمینه نشان می‌دهد که شرکت ‌ها و سازمان‌ ها به سمت استفاده از فناوری‌ های پیشرفته و به ‌روز رسانی تجهیزات و زیرساخت ‌های خود روی می ‌آورند تا بازدهی و کارایی خود را افزایش دهند.

یکی از تحولات مهم اخیر در سرمایه گذاری ثابت، افزایش استفاده از فناوری ‌های نوین است. شرکت ‌ها با سرمایه ‌گذاری در تحقیق و توسعه و انتقال فناوری ‌های پیشرفته، به بهبود فرآیندهای تولیدی و کیفیت محصولات می ‌پردازند.

در آینده، انتظار می ‌رود که سرمایه گذاری ثابت به عنوان یکی از مهم ‌ترین عوامل توسعه اقتصادی و فناوری شناخته شود. با رشد فناوری ‌های نوین مانند هوش مصنوعی، اینترنت اشیا و انرژی پاک، شاهد افزایش سرمایه ‌گذاری ‌های بیشتر و پیشرفت ‌های بزرگ ‌تر در این زمینه خواهیم بود.