جابجایی و حمل و نقل امروزه به عنوان یک صنعت محسوب شده و از اهمیت و تاثیر زیادی در اقتصادی بین المللی برخوردار است. برای ورود به این صنعت بهتر است با برخی از اصطلاحات فنی و تخصصی آن آشنا شوید. یکی از این اصطلاحات مهم، CBM است. ما در این مطلب قصد داریم در مورد این واژه، نحوه محاسبه و اندازه گیری آن و همچنین تاثیر آن در هزینه های حمل و نقل با شما صحبت کنیم. پس تا پایان همراه ما باشید.

CBM چیست؟ نحوه محاسبه آن چگونه است؟

در یک تعریف ساده از CBM می توان گفت، این اصطلاح به معنای متر مکعب بوده و نوعی واحد اندازه گیری برای محاسبه حجم و در نهایت هزینه حمل بار محسوب می شود. محاسبه CBM بسیار راحت بوده و همه افراد با کمی تجربه می توانند این محاسبه را انجام دهند. برای به دست آوردن CBM بار و محموله، باید طول، عرض و ارتفاع کالا و یا بسته بندی آن را اندازه گیری کنید. برای این کار ابتدا باید واحد اندازه گیری خود را از بین واحد های متریک یا امپریلیستی انتخاب کنید. نکته مهم اینجاست که همیشه بسته ها به یک شکل و یا دارای ابعاد هم اندازه نیستند، مثلا ممکن است برخی به شکل استوانه باشند. بنابراین باید به روش های محاسبه CBM آشنایی داشته باشید. در ادامه نحوه محاسبه برخی از شکل های رایج بسته بندی کالا ها را توضیح خواهیم داد.

CBM مربع یا مستطیل

محاسبه میزان و مقدار CBM بسته های مربع یا مستطیل شکل بسیار راحت است. هر فردی که از سواد کافی برخوردار باشد، به راحتی می تواند آن را محاسبه کند. برای این کار باید اندازه طول، عرض و ارتفاع مربع یا مستطیل را گرفته و در هم ضرب کنید. به عنوان مثال، چنانچه بسته بندی کالای مورد نظر دارای 3 متر طول، دو متر عرض و یک متر ارتفاع باشد، با ضرب این اعداد در یکدیگر به عدد 6 خواهید رسید.

CBM استوانه ای

همانطور که گفتیم همه بسته ها به یک شکل و یک اندازه نیستند. یکی دیگر از بسته بندی های رایج در صنعت حمل و نقل، بسته بندی های استوانه ای شکل هستند. برای محاسبه CBM اینگونه بسته ها نیاز به اندازه گیری شعاع دایره بسته بندی مورد نظر دارید. همانطور که می دانید شعاع دایره نصف قطر آن است. برای به دست آوردن CBM باید شعاع را به توان دو رسانده و در ارتفاع مورد نظر ضرب کنید.

CBM اشکال نامنظم

برخی بسته بندی ها هم هستند که هیچ شکل خاصی نداشته و متناسب با کالای مورد نظر، بسته بندی نامنظم دارند. برای محاسبه CBM اینگونه از بسته بندی ها باید بیشترین میزان طول و عرض و ارتفاع بسته بندی را پیدا کرده و آن ها را در هم ضرب کنید. این عمل همانند محاسبه CBM مربع و مستطیل است. برای محاسبه حجم بار در تمامی اشکال بسته بندی ها می توانید به راحتی از ماشین حساب های تخصصی و یا حتی ساده استفاده کنید.

CBM چه نقشی در حمل و نقل دارد؟

همانطور که متوجه شدید، CBM حجم بار و یا محموله مورد نظر شما را مشخص می کند. حمل و نقل محموله ها به شکل های مختلفی از قبیل هوایی، دریایی و زمینی صورت می گیرد. برای حمل و نقل از طریق هر کدام از این راه ها باید اصول و مقرراتی را رعایت کرد. حجم بار باید با توجه به قوانین، ظرفیت هواپیما، کشتی و یا ماشین های باربری همخوانی داشته باشد. همچنین وزن محاسبه شده می تواند هزینه حمل و نقل را نیز مشخص کند.

بنابراین باید در محاسبه CBM محموله ها دقت زیادی داشت تا هزینه اضافه ای پرداخت نشود. با محاسبه وزن حجمی محموله ها می توان وسیله حمل متناسبی را انتخاب کرد. همچنین نحوه بارگیری و چیدمان جعبه ها در داخل کانتینر ها نیز به شکل اصولی و مشخصی انجام خواهد شد. همانطور که اشاره کردیم در هر کدام از روش های حمل و نقل، نحوه محاسبه CBM متفاوت است. در ادامه به بیان نحوه محاسبه CBM در مسیر های مختلف حمل و نقل خواهیم پرداخت.

نحوه محاسبه CBM در حمل و نقل هوایی

در حمل و نقل هوایی برای محاسبه CBM از روش خاصی استفاده می شود. در این روش تمامی اندازه گیری ها باید به سانتی متر باشد. ابتدا طول، عرض و ارتفاع را در هم ضرب کرده و سپس عدد به دست آمده را بر عدد 6000 تقسیم می کنید. با این کار چگالی محموله بر حسب کیلوگرم به دست خواهد آمد. با به کارگیری این فرمول به راحتی می توانید برای حمل و نقل از راه هوایی، متناسب با حجم و فضای موجود، برنامه ریزی کنید.

محاسبه CBM در حمل و نقل دریایی

برای اندازه گیری CBM در حمل و نقل دریایی، ابتدا باید ابعاد بسته بندی کالا را بر اساس متر اندازه گیری کنید. بعد از اندازه گیری طول، عرض و ارتفاع، آن ها را در هم ضرب کرده و عدد به دست آمده را بر 1000000 تقسیم می کنید.

فاکتور های محاسبه هزینه های حمل و نقل

علاوه بر CBM فاکتور های دیگری نیز در تعیین هزینه های حمل و نقل موثر هستند. هر کدام از این فاکتور ها نیز به نوعی متاثر از CBM یک محموله خواهند بود. آشنایی با این فاکتور ها موجب می شود افراد بتوانند محاسبه دقیقی از هزینه های حمل و نقل داشته و برنامه ریزی متناسبی انجام دهند. این فاکتور ها عبارتند از:

• هزینه های جابجایی ترمینال: هزینه های جابجایی دربرگیرنده موارد زیادی می شوند که شامل هزینه هایی مانند تجهیزاتی که در پایانه های مبدا و مقصد مورد استفاده قرار می گیرند و یا استفاده از نیروی انسانی برای تخلیه یا بارگیری کانتینر ها و حمل و نقل محموله ها، خواهد شد. هزینه های جابجایی به طور مستقیم با میزان و حجم بار در ارتباط بوده و هر چه حجم بار بیشتر باشد نیاز به ماشین آلات و نیروی کار برای جابجایی بیشتر خواهد بود.
• هزینه های حمل و نقل داخلی: هزینه حمل و نقل داخلی، شامل هزینه جابجایی بار از انبار کانتینر داخلی و ایستگاه باربری کانتینری به بندر بارگیری مورد نظر و بالعکس است.
• ضریب تعدیل ارز: همانطور که می دانید نرخ ارز به طور همیشگی دچار نوسان می شود. برای جبران نوسانات نرخ ارز اپراتور ها هزینه اضافی را به نرخ مبادله پایه اضافه می کنند.
• ضریب تنظیم بانکر: ضریب تنظیم سوخت که نام دیگر ضریب تنظیم بانکر است، برای محاسبه نوسانات قیمت سوخت به کار می رود. شرکت های حمل و نقل این مقدار را از افراد دریافت می کنند.

حمل بار با کانتینر

کانتینر یکی از مهمترین و پرکاربردترین وسایل برای حمل کالا ها و محموله های مختلف است. هر کانتینر ظرفیت و حجم محدودی دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر می تواند به مقاله حمل کانتینر از چین مراجعه کنید. بنابراین باید در انتخاب اندازه و ظرفیت کانتینر دقت زیادی داشته باشید. برای این کار ابتدا بهتر است حجم محموله خود یا همان CBM را به دقت محاسبه کرده و بر اساس آن کانتینری با ظرفیت متناسب انتخاب کنید.

در برخی موارد بعد از محاسبه CBM خواهید دید که محموله شما برای حمل نیازی به کانتینر ندارد و آن ها را می توان با استفاده از ماشین های کوچکتر جابجا کرد. البته لازم به ذکر است که CBM معمولا برای محموله های زیر یک تن به کار می رود. برای محموله هایی با وزن بیش از یک تن هزینه های حمل و نقل بر اساس وزن محاسبه خواهد شد.

واردات و صادرات کالا یکی از فعالیت های اقتصادی پربازده محسوب می شود که پیچیدگی های خاص خود را دارد. برای عملکرد موفق در این زمینه، باید با اصطلاحات و واژه های تخصصی آن آشنا شوید. یکی از این اصطلاحات، انوانتر است. ما در ادامه مطلب قصد داریم به تعریف این واژه بپردازیم و نکات مهمی را در این زمینه بیان کنیم. پس تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

ترخیص کالا در ایران

ترخیص کالا در ایران یکی از مهمترین مراحل صادرات و واردات کالا بوده که پیچ و خم های زیادی دارد؛ اما برای جلوگیری از قاچاق و ورود کالاهای غیر استاندارد، بسیار کارآمد است. ترخیص کالا مراحل مختلفی دارد که شامل آماده سازی و ارائه اسناد و مدارک مورد نیاز، پرداخت مالیات و تعرفه های گمرکی، سود بازرگانی و غیره است. برای اینکه بتوانید به طور موفقیت آمیز این مراحل را پشت سر گذاشته و به سرعت کالای خود را به دست بیاورید، بهتر است با نکات و اصطلاحات فنی در این زمینه آشنایی داشته باشید.

 ترخیص کالای وارد شده نیاز به مجوز های مختلف از سازمان های زیادی از قبیل سازمان بهداشت، استاندارد، وزارت بهداشت و غیره دارد. همچنین برای ترخیص کالا از گمرک باید مدارکی مانند فاکتور خرید و غیره را ارائه داد. بعد از اخذ مجوز ها و ارائه آن ها، به همراه مدارک مورد نیاز می توان کالای مورد نظر خود را از گمرک ترخیص کنید. البته در این بین باید هزینه هایی مانند هزینه حمل و نقل، انبارداری و غیره را نیز پرداخت کنید. معمولا صاحبان کالا تمامی این مراحل را به افراد متخصص و باتجربه در این زمینه واگذار می کنند که به این افراد ترخیص کار گمرک گفته می شود.

انوانتر چیست؟

انوانتر یکی کلمه فرانسوی بوده و در اصطلاح گمرکی به معنای صورت برداری از کالا در انبار های ذخیره سازی و نگهداری گمرک است. انوانتر در فرایند واردات و صادرات کالا جزء یکی از مراحل ترخیص کالا به شمار می آید. در این مرحله از ترخیص کالا از گمرک، صاحب کالا اجازه دارد به بررسی کالای خود بپردازد. در واقع انوانتر این امکان را به صاحب محموله می دهد که مهر و موم و پلمپ محموله خود را باز کرده و به بررسی محتویات بسته ها بپردازد.

اعمال انوانتر شرایط مخصوص به خود را دارد. از مهمترین شروط اجرای انوانتر، رضایت و اجازه اداره گمرک و حضور مامور گمرک است؛ در غیر ایون صورت قابلیت اجرا نخواهد داشت. این قانون در سراسر کشور و در تمام ادارات گمرک قابلیت اجرا دارد. برای این کار، صاحب کالا ابتدا باید درخواست خود را به صورت کتبی به اداره گمرک تقدیم کرده و بعد از صادر شدن اجازه، اقدام به این کار کند.

نکته مهم این است که صاحب کالا باید هر کاری که قصد انجام آن را دارد، از قبیل خشک کردن، وزن کردن، تغییر لفاف و غیره را به صورت دقیق و جزئی در درخواست کتبی خود مطرح کند. مامور گمرک نیز قبل از انجام و شروع انوانتر باید تمامی مشخصات ظاهری بسته بندی را بررسی و قید کند. در پایان یک نسخه از تمامی آنچه توسط مامور گمرک ثبت شد، باید در اختیار انبار قرار داده شود.

کاربرد انوانتر در ترخیص کالا

همانطور که متوجه شدید، انوانتر یکی از مراحل اساسی برای ترخیص کالا بوده و تقریبا شبیه به پکینگ لیست است. این مرحله به صاحب محموله این امکان را می دهد که به بررسی و ارزیابی محموله وارداتی یا صادراتی خود بپردازد. به طور کلی، طبق قانون 99 گمرک، شخص که مالکیت کالا و محموله را دارد، می تواند در هر مرحله از ترخیص کالا به بازرسی محموله خود پرداخته و اقداماتی مانند جابجایی، وزن کردن کالا ها و غیره را انجام دهد.

البته لازم به ذکر است تمامی این اقدامات در حضور مامور گمرک انجام می شود. هر گونه اقدامی که صاحب کالا انجام می دهد، باید توسط مامور گمرک ثبت شده و مورد تایید هر دو طرف قرار بگیرند. همچنین مامور باید دقت داشته باشد، صاحب کالا حق انجام کارهایی را دارد، که درخواست آن را به صورت کتبی ارائه داده است. برای استفاده از امکان انوانتر، نیاز به درخواست کتبی صاحب کالا و ارائه اسناد و مدارک کتبی به اداره گمرک است.

در صورت اجرای انوانتر هیچگونه مسئولیتی به گردن اداره گمرک نخواهد بود. مامور گمرک قبل از باز کردن محموله توسط صاحب کالا، آن را به دقت بررسی می کند و سپس در اختیار صاحب کالا قرار می دهد. بعد از این مرحله هرگونه صدمه و خسارت به کالا بر عهده صاحب کالا خواهد بود و گمرک معاف از هرگونه تعهد مالی است.

مزیت های مدیریتی انوانتر

انواتر و اجرای آن به عنوان یک حق قانونی برای صاحب کالا، می تواند مزیت های مدیریتی زیادی به همراه داشته باشد. از جمله مهمترین مزیت این فرایند، کاهش تلفات کالا ها است. کالاهای مختلفی در انبار گمرک ذخیره می شوند که هر کدام از آن ها در معرض خطرات مختلفی از قبلی جابجایی نادرست، حوادث حمل و نقل، مکان نادرست ذخیره سازی و غیره قرار دارند. در مواجهه با این عوامل خطر ساز، ممکن است برخی کالا ها آسیب دیده و حتی گم شوند.

انجام مرحله انوانتر توسط صاحبان کالا و شناسایی کالا توسط خود آن ها، می تواند مانع از این تلفات و آسیب ها شود. از طرفی انوانتر می تواند موجب مدیریت منابع اقتصادی نیز شود. ذخیره سازی کالا های آسیب دیده و از بین رفته در گمرک می تواند هزینه های نگهداری را از بین ببرد. انوانتر که به معنای بازدید و بررسی کالا قبل از اظهار کالا است، این امکان را ایجاد می کند که تعیین تعرفه، شمارش کالا و غیره به درستی و به دقت انجام شود. در ادامه به توضیح برخی از نتایج انوانتر خواهیم پرداخت.

مطمئن شدن از سلامت کالا

مهمترین مزیت اجرای انوانتر، اطمینان از سلامت کالا ها است. همانطور که می دانید در حمل و نقل کالا ها ممکن است اتفاقات زیادی رخ داده و موجب آسیب رسیدن به محموله ها شود. با بررسی و کنترل کالا ها در انبار قبل از ترخیص کالا می توان از سلامت کامل آن ها اطمینان پیدا کرد.

انطباق کالا با سفارش و قرارداد

در روند واردات و صادرات کالا به دلیل حجم زیاد ممکن است خطاهایی رخ دهد. برای اطمینان بیشتر از درست بودن تعداد و خصوصیات کالا با موارد سفارش داده شده، بهتر است یکبار دیگر محموله قبل از ترخیص توسط صاحب کالا یا نماینده قانونی او مورد بررسی قرار بگیرد.

تخمین هزینه های گمرکی

با استفاده از حق انوانتر صاحب کالا یا نماینده قانونی او می تواند به تخمین و تعیین هزینه های گمرکی پرداخته تا از پرداخت هزینه های اضافی جلوگیری شود.

انتخاب روش اظهار

همانطور که می دانید، انتخاب روش درست و صحیح برای اظهار کالا باید بر حسب مقدار، نوع و ارزش کالا تعیین شود. چنانچه در انتخاب روش اظهار اشتباهی رخ دهد، ممکن است ترخیص کالا به تاخیر افتاده و یا به طور کلی ممنوع شود. بنابراین با استفاده از حق انوانتر صاحب کالا می تواند به بررسی دوباره محموله پرداخته و روش درستی را برای اظهار انتخاب کند.

افزایش سرعت و کارآمدی ترخیص

یکی دیگر از پیامد های مثبت انوانتر، بالا بردن سرعت ترخیص کالا است. با استفاده از این روش می توان از بروز اشتباهاتی که موجب اتلاف انرژی، پول و زمان افراد می شود، جلوگیری کرد.

مواجهه با خطرات مختلف در تجارت، ضرورت بیمه را به طور قابل توجهی افزایش می دهد؛ اما چرا بیمه در تجارت صادراتی تا این حد اهمیت دارد؟ چطور می توان از بیمه برای محافظت از کالاهای صادراتی در تجارت بین المللی بهره برد؟ و چه روش هایی برای بیمه کردن محموله های صادراتی وجود دارد؟ در این مقاله به تمامی جوانب مرتبط با بیمه نامه صادرات، از جمله انواع بیمه های مربوط به کالاهای صادراتی و مزایای بیمه در فرآیند حمل و نقل، پرداخته شده است.

بیمه صادرات چیست؟

به نوعی بیمه گفته می شود که برای محافظت از محموله های صادراتی در برابر خطرات مختلف طراحی شده است. وقتی کالایی از یک کشور به کشور دیگر ارسال می شود، در مسیر حمل و نقل ممکن است با خطراتی مثل آسیب های فیزیکی، سرقت یا حوادث طبیعی مواجه شود. بیمه نامه صادرات این خطرات را پوشش می دهد و در صورت وقوع این مشکلات، هزینه های مربوطه را جبران می کند.

به عبارت دیگر، بیمه به صادرکنندگان و خریداران کمک می کند تا از ضررهای مالی ناشی از آسیب یا گم شدن کالا جلوگیری کنند و امنیت بیشتری در تجارت بین المللی داشته باشند. با این بیمه، صادرکنندگان می توانند با اطمینان بیشتری کالاهای خود را به بازارهای جهانی ارسال کنند.

ضرورت بیمه صادرات

دلایل زیر ضرورت این بیمه برای انواع کالا را نشان می دهند:

• حفاظت در برابر ریسک های غیرقابل پیش بینی: در تجارت بین المللی، محموله های صادراتی به دلیل جابجایی از یک کشور به کشور دیگر در معرض خطرات مختلفی مانند سرقت، آسیب های فیزیکی یا خسارت های ناشی از حوادث طبیعی هستند. این بیمه این نوع خطرات را پوشش می دهد و خسارات احتمالی را جبران کند.
• امنیت مالی: در صورت وقوع حادثه، بیمه به شرکت های صادرکننده کمک می کند تا از ضررهای مالی بزرگ جلوگیری کنند و به بازپرداخت هزینه ها بپردازند. این امر به ویژه در تجارت های بزرگ و با حجم بالا اهمیت دارد.
• ایجاد اعتماد و امنیت: با داشتن بیمه، صادرکنندگان می توانند به مشتریان خود اطمینان دهند که محموله هایشان در برابر خطرات محافظت شده اند. این امر می تواند به تقویت روابط تجاری کمک کند.
• مطابقت با الزامات قراردادی: برخی از قراردادهای تجاری بین المللی نیازمند داشتن بیمه برای محموله های صادراتی هستند. عدم رعایت این الزامات ممکن است منجر به نقض قرارداد و مشکلات حقوقی شود.

انواع بیمه نامه صادرات

هر یک از انواع این بیمه دارای شرایط و قوانین خاصی هستند که برای نوع خاصی از کالاهای صادراتی مناسب است. صادرکنندگان ایرانی با کارت بازرگانی می توانند از این بیمه نامه ها بهره مند شوند. انواع مختلف بیمه های صادراتی شامل موارد زیر است:

• بیمه اعتبار صادرات: این بیمه برای مواقعی است که خریدار قادر به پرداخت هزینه کالاها نیست. با ارائه اطلاعات درباره اعتبار خریدار، این بیمه نامه به جلوگیری از مشکلات مالی کمک می کند و در صورت بروز مشکل، تا 90٪ بدهی را پوشش می دهد.
• بیمه دریایی: این بیمه برای تمامی مراحل حمل و نقل کالا از تامین کننده تا تحویل به خریدار، از جمله حمل و نقل از کارخانه و انبار، پوشش فراهم می کند و تنها محدود به حمل و نقل دریایی نمی شود.
• بیمه ریسک سیاسی: این بیمه برای بازرگانانی که با کشورهای در حال توسعه همکاری دارند، طراحی شده و در برابر خطرات ناشی از دخالت های دولتی مانند مصادره کالا یا عدم پرداخت هزینه، محافظت می کند.
• بیمه تبدیل ارز: برای محافظت در برابر خسارات ناشی از نوسانات نرخ ارز که ممکن است منجر به ضررهای مالی شود، بیمه نامه صادرات در نظر گرفته شده است.
• بیمه کل گردش صادرات: این بیمه در طول یک سال تمامی صادرات یک صادرکننده به کشورهای مختلف را در برابر ریسک های سیاسی و تجاری پوشش می دهد.
• بیمه بلا اثر شدن قرارداد صادراتی: این بیمه نامه خسارت ناشی از بی اثر شدن اعتبار اسنادی یا قراردادهای صادراتی را جبران می کند، به شرطی که خسارت ناشی از قصور صادرکننده نباشد.
• بیمه نامه سرمایه گذاری: این بیمه اصل و سود سرمایه گذاری های میان مدت و بلندمدت سرمایه گذاران ایرانی در کشورهای دیگر را پوشش می دهد.
• بیمه خرید دین اسناد صادراتی: برای پوشش ریسک عدم بازپرداخت وجه اسناد صادراتی که توسط صادرکننده به بانک ارائه می شود، طراحی شده است. در صورت عدم پرداخت توسط خریدار، خسارت به بانک پرداخت می شود.
• بیمه صدور خدمات فنی و مهندسی: این بیمه نامه برای طرح ها و پروژه های فنی و مهندسی ایرانی در خارج از کشور، در برابر ریسک های سیاسی و تجاری پوشش ایجاد می کند و در صورت عدم دریافت مطالبات از کارفرما، جبران خسارت خواهد شد.

مزایای بیمه نامه صادرات

بیمه نامه صادرات مزایای مختلفی دارد که برخی از این مزایا عبارتند از:

• حفاظت مالی: جبران خسارات مالی ناشی از آسیب، گم شدن یا سرقت کالا در طول حمل و نقل
• کاهش ریسک تجاری: کاهش نگرانی های مربوط به عدم پرداخت هزینه ها توسط خریداران و مشکلات مالی
• ایجاد امنیت: افزایش اعتماد مشتریان و تاجران با داشتن بیمه که نشان دهنده جدیت در محافظت از محموله ها است.
• پوشش جامع: پوشش خطرات مختلف از جمله حوادث طبیعی، جنگ و نوسانات ارزی که می تواند بر تجارت تاثیر بگذارد.
• مدیریت ریسک: کمک به مدیریت و کاهش ریسک های تجاری و سیاسی در بازارهای بین المللی
• مطابقت با قراردادها: رعایت الزامات قراردادی و جلوگیری از مشکلات قانونی ناشی از عدم وجود بیمه
• حمایت از سرمایه گذاری: حفاظت از سرمایه گذاری های میان مدت و بلندمدت در کشورهای خارجی
• ایجاد اعتماد به نفس: تسهیل در معاملات و مذاکرات با اطمینان از پوشش خطرات احتمالی

معایب بیمه نامه صادرات

در حالی که این بیمه مزایای زیادی دارد، نباید از معایب و ریسک های صادرات غافل شد:

• هزینه های اضافی: خرید این بیمه ممکن است هزینه های بالایی به همراه داشته باشد که بر سود نهایی تأثیر می گذارد.
• پوشش محدود: برخی بیمه ها ممکن است پوشش کاملی نداشته باشند و بعضی ریسک ها را استثنا کنند.
• فرایند پیچیده: ادعای خسارت و دریافت پرداختی می تواند زمان بر و پیچیده باشد.
• ریسک انتخاب نادرست: انتخاب بیمه نامناسب یا نداشتن اطلاعات کافی می تواند باعث پوشش ناقص یا عدم پوشش برخی خطرات شود.
• تغییرات در سیاست های بیمه: ممکن است تغییرات در قوانین و مقررات بیمه به مشکلات جدیدی منجر شود.

نحوه بیمه کردن محموله های صادراتی

با توجه به پیچیدگی های تجارت بین المللی، این بیمه به عنوان یک ابزار حیاتی برای مدیریت ریسک ها و حفظ امنیت مالی در تجارت بین المللی عمل می کند. در ادامه به نحوه بیمه کردن کالاهای صادراتی می پردازیم.

1. انتخاب شرکت بیمه معتبر: ابتدا باید یک شرکت بیمه معتبر و با تجربه در زمینه بیمه نامه صادرات انتخاب کنید و مطمدن شوید که پوشش های لازم برای نوع محموله و مسیر حمل را ارائه می دهند.
2. تعیین نوع بیمه مناسب: بسته به نوع کالا، روش حمل و نقل و خطرات احتمالی، نوع بیمه مناسب را انتخاب کنید؛ برای این کار می توانید با مشاوران بیمه مشورت کنید.
3. بررسی شرایط بیمه: قبل از امضای قرارداد این بیمه، شرایط و استثنائات پوشش را به دقت بررسی کنید؛ مطمئن شوید که تمامی خطرات احتمالی تحت پوشش قرار گرفته است.
4. مستندسازی و اعلام خطرات: در هنگام بیمه کردن محموله، تمامی جزئیات مربوط به کالا، بسته بندی و روش حمل و نقل را به دقت مستند کرده و به شرکت بیمه اعلام کنید. این کار به تعیین دقیق پوشش و محاسبه حق بیمه کمک می کند.
5. پیگیری و نظارت: در طول حمل و نقل، وضعیت محموله را پیگیری کنید و در صورت بروز حادثه، به سرعت با شرکت بیمه تماس بگیرید تا روند دریافت خسارت را هرچه سریع تر آغاز کنید.

حمل یکسره به هر گونه ورود و خروج بار از گمرک بدون آن که تخلیه و تحویلی در گمرک صورت گیرد، می گویند. به عبارتی حمل یکسره در ثبت سفارش به این معنا است که کالا به صورت مستقیم و بدون واسطه گمرکی و توقفی در آن، از مبدا تا مقصد انتقال می یابد. مهم ترین کاربرد حمل یکسره برای کالاهایی است که به هنگام تخلیه و بارگیری مجدد دچار آسیب می شوند. در این مواقع از این حمل استفاده می کنند تا کالاهای فساد پذیری که ممکن است به دلیل تغییرات شرایط آب و هوایی و ماندن در یک فضا، خراب شوند، هیچ آسیبی نبینند. در روش حمل یکسره، بار با کانتینر یا هر ظرف حملی که از قبل در گمرک بازرسی و ترخیص شده است، جابجا می شود.

اظهارنامه حمل یکسره چیست؟

بازرگانان و تجار برای حمل یکسره باید اظهارنامه ای را در اختیار داشته باشند. این سند به حمل و نقل هوایی، زمینی و دریایی سرعت می بخشد. اگر فرایند ترخیص کالا به صورت حمل یکسره انجام گیرد، نیاز است تا طبق اظهارنامه کالای وارداتی بدون تخلیه به مقصد فرستاده شود.

تاجران باید ابتدا تمام مراحل اداری را پشت سر بگذارند تا بتوانند از چنین شرایطی استفاده کنند. فرم اظهارنامه برای ترخیص کالا از گمرک هم ضروری خواهد بود و به تاجران کمک می کند تا جابجایی بار را بدون هیچ مشکلی انجام دهند. در این سند نوع بار، مبدا و مقصد در آن درج شده است.

البته اگر فرد دفترچه بین المللی TIR را در اختیار داشته باشد، دیگر نیازی به فرم اظهار نامه نخواهد بود و کالا هم بدون تخلیه حمل می شود. اما در حمل مشترک داشتن اظهارنامه جز قوانین و اصول است که همه افراد باید از آن پیروی کنند.

حمل یکسره چه مزایایی دارد؟

حمل بار یکسره یکی از روش های بسیار راحت برای صادرات و واردات محسوب می شود و سبب کاهش هزینه های حمل و نقل کالاها می شود. استفاده از این روش مزایای زیادی دارد که در این قسمت به چند مورد از مهم ترین آن ها اشاره می کنیم:

• امنیت حمل و نقل کالاها افزایش می یابد.
• واسطه ها به طور کامل حذف می شوند و حمل بدون واسطه انجام می شود.
• هزینه های شرکت واسطه برای حمل کالا به مشتری تحمیل نخواهد شد.
• چون حمل یکسره است، نگرانی و دغدغه ای برای بازرسی کالا در کشور ثالث وجود نخواهد داشت.
• نگرانی بابت عودت و مرجوع نشدن بار از کشور ثالث وجود نخواهد داشت.
• برای بازرسی کالاها دیگر لازم نیست معطل شوید.
• هزینه های ترخیص در کشور ثالث به مشتریان تحمیل نخواهد شد.
• آلودگی های محیطی هم کاهش خواهد یافت.

چه تفاوتی بین حمل یکسره با ترانزیت داخلی وجود دارد؟

سوالی که ممکن است برای بسیاری از افراد پیش بیاید این است که چه تفاوتی بین حمل یکسره با ترانزیت داخلی وجود دارد؟ بهتر است ابتدا در مورد هر یک از این اصطلاحات توضیحاتی را به شما ارائه دهیم. ترانزیت داخلی شرایطی دارد که در آن کالای گمرک نشده از یک گمرک داخلی وارد گمرک دیگر می شود. در واقع محموله در گمرکی که بارنامه در آن صورت گرفته، یعنی همان گمرک مقصد، تخلیه خواهد شد. در این راستا قبض انبار هم برای آن صادر می شود. در صورتی که صاحب کالا بخواهد کالا را به گمرک دیگری ترانزیت کند، به واسطه قبض انبار می تواند به راحتی این کار را انجام دهد. حال در بنادر و اداره کشتیرانی در صورت موافقت، روند حمل یکسره صورت خواهد گرفت و دیگری نیازی به قبض انبار نخواهد بود.

حمل یکسره هم با عنوان ترانزیت به داخل هم شناخته می شود با این تفاوت که در این روش از یک وسیله نقلیه برای حمل کالا از یک گمرک به گمرک دیگر استفاده می شود. به خواست حمل کننده کالا هم گواهی یا پروانه ترانزیت داخلی صادر می شود. در این روش کالا به همان شکلی که از مبدا خارج شده باید به همان شکل هم در گمرک مقصد تخلیه و به صاحب کالا تحویل داده شود. البته بارنامه با قید نام شهر ضروری است. در روش ترانزیت داخلی در ابتدا کالا در گمرک خانه مقصد بارنامه تخلیه شده و قبض هم صادر می شود. در گام بعدی صاحب کالا براساس دلایل موجه می توانید درخواست داشته باید تا کالای خود را در گمرک دیگری تحویل گیرد.

قوانین پرداخت حقوق و عوارض گمرکی کالاهای یکسره

کالاهایی که به روش حمل یکسره منتقل می شوند، نباید عوارض گمرکی پرداخت کنند. این کالاها طبق قانون به هیچ وجه نباید تخلیه شوند و بازرسی آن ها هم مانند بارهای معمولی نخواهد بود. سازمان گمرک هم برای اطمینان از عدم فروش این کالاها در کشور سندی را از صاحبان کالا دریافت خواهد کرد. تا زمانی که کالا به طور کامل از کشور مبدا خارج نشده باشد، سند نزد گمرک باقی می ماند. بعد از خروج کالا از کشور مبدا هم با روش حمل یکسره، در اختیار صاحب کالا قرار می گیرد. این بارها شامل بیمه نامه می شود و در صورتی که خسارتی به آن ها وارد شود، بیمه باید هزینه خسارت کالا به تاجران را پرداخت کند. بیمه به صورت بن صادر می شود و مطابق با ارزش کالا است. برای محموله هایی هم که قرار است با حمل یکسره انتقال یابند، پروانه ترانزیت داخلی صادر خواهد شد. تاجرانی که در این حوزه فعالیت می کنند، به کمک سیستم حمل یکسره می‌توانند در کمترین زمان اقلام مورد نیاز را به کشور وارد کنند. اگر ثبت سفارش کالا طبق اصول و قوانین باشد، هزینه کمتری را هم در برمی گیرد. اما این قوانین پرداخت حقوق و عوارض کالاهای یکسره همیشه از طرف سازمان گمرک مشخص خواهد شد و تعرفه دقیق و مشخصی ندارد.

هزینه حمل یکسره چقدر است؟

تمام هزینه هایی که برای حمل یکسره در نظر گرفته می شود، روی وسیله نقلیه حمل بار اعمال خواهد شد. حتی قبض انبار هم به صورت جداگانه و تفکیک شده محاسبه می شود. در این روش هزینه ها کمتر است چرا که هیچ واسطه ای در این بین وجود ندارد. این رویه گمرکی شما را از پرداخت هزینه های اضافی معاف خواهد کرد. باری که در وسیله نقلیه بسته بندی می شود، در انبار می ماند تا در زمان مشخص و تعیین شده به کشور مقصد فرستاده شود. محموله های تجاری شامل یک سری هزینه ها می شوند که باید قبل از خروج کالا ابتدا پرداخت شوند.

در کل باید بگوییم هزینه حمل بار یکسره شامل فاکتورهای مختلفی همچون هزینه انبارداری، بیمه کردن محموله تجاری، هزینه حمل و نقل و غیره است که هر کدام از آن ها مقدارشان متفاوت است. اما تجاری که از این روش برای حمل و نقل کالاهای خود استفاده می کنند، نباید عوارض و حقوق گمرکی را پرداخت کنند. این معافیت به شرطی است که صاحب کالا سند به فروش نرسیدن کالا را ارائه کند.

حمل و نقل یکسره برای چه کالاهایی مناسب است؟

حمل و نقل یکسره مناسب کالاهای حساس و با ارزشی است که نیازی به تخلیه ندارند و باید هر چه سریع تر به دست صاحب کالا برسند. کالاهایی که ممکن است در مدت زمان طولانی دچار فساد و آسیب شوند. با این تکنیک ها کالاها از آسیب دور می ماند و کاملا سالم به دست صاحب کالا می رسند. اگر مصرف کننده نیاز فوری به کالا داشته باشد، نیاز است تا بار از طریق حمل یکسره فرستاده شود. این کالاها می توانند شامل اقلامی همچون داروها، مواد غذایی و نوشیدنی شوند. اگر گمرک تجهیزات لازم برای بازرسی و تخلیه بار را نداشته باشند، برای حمل و نقل آن ها از این روش استفاده می کنند.

تخصیص ارز و تامین ارز دو مفهوم کلیدی در اقتصاد کشورها هستند که نقش مهمی در مدیریت منابع مالی و تبادلات بین المللی ایفا می کنند. تخصیص ارز به معنای تعیین و تخصیص منابع ارزی به فعالیت های خاص مانند واردات کالاها است، در حالی که تامین ارز به روش های به دست آوردن ارز خارجی اشاره دارد. این مقاله به بررسی تفاوت های این دو مفهوم می پردازد و نقش آن ها را در ایجاد تعادل اقتصادی و حمایت از تجارت خارجی تحلیل می کند. فهم دقیق این تفاوت ها می تواند به تصمیم گیری بهتر در سیاست های اقتصادی کمک کند.

منظور از تخصیص ارز چیست؟

تخصیص ارز به فرآیند تخصیص منابع ارزی به بخش های مختلف اقتصاد، از جمله واردات کالاها و خدمات، اشاره دارد. این فرآیند به ویژه در کشورهایی که با محدودیت های ارزی و تحریم ها مواجه هستند، اهمیت ویژه ای پیدا می کند. در این سیستم، بانک مرکزی یا نهادهای مرتبط ارز را بر اساس نیازهای اقتصادی و تجاری کشور به بخش های مختلف تخصیص می دهند. این تخصیص بر اساس اولویت های اقتصادی، استراتژیک و سیاست های کلان کشور انجام می شود.

تخصیص ارز شامل تنظیم و نظارت بر نحوه استفاده از منابع ارزی، تخصیص ارز به واردکنندگان بر اساس نیازهای مشخص و تعیین میزان ارزی است که به هر بخش اختصاص می یابد. این فرآیند به طور مستقیم بر قیمت کالاها و خدمات داخلی، واردات و صادرات و در نهایت، بر تعادل تجاری کشور تاثیر می گذارد.

بر خلاف تامین ارز که به روش های به دست آوردن ارز خارجی از منابع مختلف معطوف است، تخصیص ارز به تعیین چگونگی استفاده از این منابع محدود می پردازد. به طور کلی، تخصیص ارز و تامین ارز هر دو اجزای حیاتی در مدیریت اقتصاد کلان هستند، اما نقش و تاثیرات متفاوتی در ثبات اقتصادی و تجاری کشور دارند.

منظور از تامین ارز چیست؟

تامین ارز به فرآیندهایی اطلاق می شود که هدف آن ها فراهم کردن منابع ارزی برای نیازهای اقتصادی کشور است. این منابع ارزی می توانند از چندین منبع مختلف تامین شوند، از جمله درآمدهای حاصل از صادرات کالاها و خدمات، سرمایه گذاری های خارجی، وام های بین المللی و انتقالات مالی از خارج. منشا ارز در اینجا به طور مستقیم با منابع خارجی که از آن ها تامین می شود، مرتبط است. تامین ارز به ویژه در کشورهایی که با کمبود ارز مواجه اند یا در شرایط تحریمی قرار دارند، اهمیت زیادی دارد.

در این فرآیند، دولت و نهادهای مالی مسئول باید راهکارهایی را برای جذب و مدیریت منابع ارزی تدوین کنند تا نیازهای اقتصادی کشور به طور موثر تامین شود. این می تواند شامل مذاکره با کشورهای دیگر برای ایجاد توافقات مالی، جلب سرمایه گذاران خارجی، یا استفاده از تسهیلات مالی بین المللی باشد. تامین ارز در واقع به ایجاد جریان مالی از خارج به داخل کشور کمک می کند، که این امر می تواند بر نرخ ارز، تعادل پرداخت ها و وضعیت اقتصادی کلی کشور تأثیرگذار باشد.

تخصیص ارز و تأمین ارز هر دو بخش های حیاتی از مدیریت اقتصادی هستند که به طور مستقیم با یکدیگر مرتبط اند. در حالی که تامین ارز به تامین منابع ارزی جدید می پردازد، تخصیص ارز به نحوه استفاده و تخصیص این منابع برای نیازهای مختلف اقتصادی کشور مربوط می شود. شناخت دقیق این فرآیندها می تواند به بهبود مدیریت مالی و اقتصادی کشور کمک کند.

تفاوت های کلیدی بین تخصیص ارز و تامین ارز

تفاوت های اساسی بین تخصیص ارز و تامین ارز عبارتند از:

فرآیندها و مراحل هر کدام

تخصیص ارز و تامین ارز هر دو مراحل اساسی در مدیریت منابع ارزی هستند، اما فرآیندهای متفاوتی را شامل می شوند. تخصیص ارز به معنای تعیین و اختصاص منابع ارزی موجود به بخش های مختلف اقتصادی است. در این فرآیند، بانک مرکزی یا نهادهای مالی تصمیم می گیرند که چه مقدار ارز به هر بخش اقتصادی، مانند واردات کالاها یا پروژه های سرمایه گذاری، اختصاص یابد. این تصمیمات بر اساس اولویت های اقتصادی و استراتژیک کشور اتخاذ می شود.

در مقابل، تامین ارز به فرآیند تامین منابع ارزی جدید از منابع مختلف مانند صادرات، سرمایه گذاری های خارجی، یا وام های بین المللی اشاره دارد. این فرآیند شامل تلاش برای جذب ارز از منابع خارجی و مدیریت جریان های مالی از خارج به داخل کشور است. تامین ارز نیاز به استراتژی های ویژه ای برای جذب و حفظ منابع ارزی دارد که می تواند شامل مذاکره با کشورهای دیگر یا تشویق به سرمایه گذاری های خارجی باشد.

تاثیرات اقتصادی و تجاری

تخصیص ارز و تامین ارز تاثیرات متفاوتی بر اقتصاد و تجارت کشور دارند. تخصیص ارز به طور مستقیم بر نحوه استفاده از منابع ارزی موجود تاثیر می گذارد و می تواند بر قیمت ها، تولید و واردات تاثیرگذار باشد. تصمیمات در این زمینه می توانند به افزایش یا کاهش عرضه کالاها و خدمات و بهبود یا بدتر شدن تعادل تجاری منجر شوند. به طور مثال، تخصیص ارز به واردات کالاهای اساسی می تواند به کاهش تورم کمک کند.

در عین حال، تامین ارز بر منابع ارزی کل کشور تاثیر می گذارد و می تواند بهبود وضعیت مالی کشور را تسهیل کند. افزایش منابع ارزی از طریق تامین ارز می تواند به تثبیت نرخ ارز و تقویت قدرت خرید کشور کمک کند. همچنین، تامین ارز می تواند به تسهیل تجارت خارجی و جذب سرمایه گذاری های جدید منجر شود که این امر به رشد اقتصادی و توسعه کشور کمک می کند.

تجربه های موفق و ناموفق

تجربه های موفق و ناموفق در تخصیص ارز و تامین ارز می توانند به روشن تر شدن تفاوت های کلیدی این دو مفهوم کمک کنند. به عنوان مثال، برخی کشورها با تخصیص مناسب ارز به بخش های کلیدی اقتصادی توانسته اند به بهبود شرایط اقتصادی و کنترل تورم کمک کنند. در این موارد، تخصیص دقیق ارز به واردات کالاهای اساسی و پروژه های توسعه ای تاثیرات مثبتی داشته است.

در مقابل، مشکلات در تامین ارز ممکن است منجر به بحران های اقتصادی و نوسانات شدید در نرخ ارز شود. برای مثال، کشورهایی که در جذب سرمایه گذاری های خارجی و تامین ارز از منابع بین المللی دچار مشکل بوده اند، ممکن است با مشکلات جدی در تامین نیازهای اقتصادی و تجاری خود مواجه شوند. تحلیل تجربیات موفق و ناموفق می تواند به ارائه راهکارهایی برای بهبود فرآیندهای تخصیص و تامین ارز کمک کند.

شرایط تخصیص ارز توسط بانک مرکزی

تخصیص ارز توسط بانک مرکزی که شامل روش هایی مانند حواله ارزی است و مستلزم رعایت مجموعه ای از الزامات و رویه های مشخص می باشد: مهمترین این الزامات به شرح زیر است:

• مسدودیت تمدید گواهی: هنگام تمدید گواهی ثبت آماری، بانک باید اطمینان حاصل کند که گواهی ارز تخصیصی به درستی مسدود شده است. این اقدام به حفظ انسجام در تخصیص ارز کمک می کند.
• درخواست خرید ارز: اگر متقاضی بخواهد ارز تخصیصی را از طریق بانک خریداری کند، بانک باید با رفع مسدودیت، نسبت به برداشت ارز اقدام نماید.
• ابطال ثبت نام: در صورتی که گواهی ثبت به هر دلیلی باطل شود یا ارز به فرد تخصیص داده نشود، بانک موظف است درخواست لغو تخصیص ارز را ظرف هفت روز از زمان درخواست متقاضی انجام دهد. این مدت زمان به خروج ارز از تخصیص مرتبط است.
• تمدید و تخصیص مجدد: اگر در فرآیند تخصیص ارز، متقاضی گواهی ارز تخصیصی را باطل کرده و درخواست تخصیص جدید از همان بانک داشته باشد، این اقدام به عنوان تمدید تخصیص اولیه محسوب می شود.

لازم به ذکر است که این شرایط به طور عمومی برای تخصیص ارز اعمال می شود، اما برخی استثنائات نیز وجود دارد. به عنوان مثال، تخصیص ارز برای تجهیزات دارویی و پزشکی تحت شرایط ویژه ای قرار دارد که به دلیل اهمیت ویژه این اقلام برای سلامت و رفاه عمومی، فرآیند تخصیص آنها ممکن است ساده تر و سریع تر انجام شود.

کلام آخر

تخصیص ارز و تامین ارز دو مفهوم اساسی در مدیریت مالی کشورها هستند. تامین ارز به فرآیند به دست آوردن منابع ارزی از منابع مختلف مانند صادرات و وام های بین المللی اشاره دارد. این فرآیند به ایجاد جریان ارز جدید کمک می کند و نقش مهمی در ثبات اقتصادی دارد. برعکس، تخصیص ارز مربوط به تخصیص منابع ارزی موجود به بخش های مختلف اقتصاد است. این فرآیند توسط بانک مرکزی انجام می شود و شامل تصمیم گیری درباره استفاده از ارز برای واردات یا پروژه های خاص است.