مقالات

کارگزار

کارگزار

کارگزار مانند توزیع کننده ای است که نقش واسطه را بازی می کند؛ گرچه کارگزار مالکیت کالاها را در اختیار نمی گیرد و در مقایسه با توزیع کننده خدمات کمتری ارائه می دهد. نقش کارگزار گرفتن سفارش و معمولا دریافت حق الزحمه بابت خدماتش است.

شکل زیر ارتباط کارگزار، تأمین کننده و خریدار را نشان میدهد.

فرض کنید شرکت بین المللی CDI کارگزار صادرات و واردات مستقر در نیویورک است. شرکت CADE مطلع است که شرکت بین المللی XYZ تولید کننده ی ژاکتهای با کیفیت زنانه در ژاین است و فروشگاه های بزرگ و مشهور، به تهیه ی این ژاکتها برای فروش به مشتریان شان علاقه مندند. شرکت CDI واسطه ای است که بین خریدار و فروشنده ارتباط برقرار می کند، ولی مالکیت کالاها را در اختیار نمی گیرد و هیچ یک از خدمات توزیع کنندگان را نیز ارائه نمی کند.

کارگزار:

مالکیت مستقل دارد؛

مالکیت محصولات خریده و فروخته شده را در اختیار نمی گیرد؛ به شکل فعالی در مذاکرات خرید یا فروش محصولات دخالت دارد.

انواع کارگزار :

در تجارت مبتنی بر واردات و صادرات دو نوع اصلی کارگزار وجود دارد:

 کارگزار سنتی واردات و صادرات:

کارگزار صادرات در کشوری فعالیت می کند که محصولات ساخته می شوند؛ مثلا، ممکن است یک تولید کننده ی آمریکایی را شناسایی کرده باشید و در جایگاه کارگزار صادرات تلاش کنید آن تولید کننده )فروشنده) را در بازارهای خارجی معرفی کنید. یا ممکن است در جایگاه یک کارگزار واردات مستقر در کشوری که کالاها در آن به فروش می رسد، فعالیت کنید که در این صورت، کارگزار خریدار خواهید بود؛ مثلا، شرکتی آمریکایی را می شناسید که برای خرید به دنبال نوع خاصی از یک محصول در خارج از کشور است. شما فروشندگان آن محصول را در خارج از کشور شناسایی می کنید و در مقام کارگزار واردات، نماینده ی خریدار در بازار خارجی خواهید بود.

دلال: دلال یک کارگزار مستقل است که فروشنده و خریدار را به یکدیگر مرتبط می کند. در اغلب موارد دلال ها برای فروشندگان کار می کنند؛ گرچه برخی از دلال ها نماینده ی خریداران هستند. تفاوت یک دلال با کارگزار واردات و صادرات سنتی در این است که او معمولا نماینده ی هیچ شرکتی نیست. دلال معمولا استخدام می شود تا معاملات خاص یا تکرار نشدنی را جوش دهد. مثلا، یک دلال باخبر می شود که شرکت A در نیویورک موجودی مازاد محصولاتی را در اختیار دارد که به زودی تولیدشان متوقف خواهد شد. این یک معامله ی خاص است؛ چرا که به مجرد خریداری کالاهای دیگر موجود نخواهد بود. دلال، شرکت «سنگاپور الکترونیکس» را مشتری بالقوه ی این محصولات شناسایی می کند؛ بنابراین شرکت A و شرکت سنگاپور الکترونیکس را برای انجام این معامله ی خاص به یکدیگر مرتبط می کند و در مقابل، برای تلاش هایش از شرکت A حق الزحمه دریافت می کند.

نگاهی به منافع و چالش های کارگزار بودن هزینه های اندک راه اندازی فعالیت و نیز سرمایه ی محدود مورد نیاز برای کار، از جمله منافع کارگزار بودن به شمار می آید. س رمایه ی اولیه و هزینه ی تجارت کارگزاری بسیار کمتر از هزینه های مشابه برای یک توزیع کننده است. کارگزار بودن این خطر را هم دارد که طرفین، شرکت شما را دور بزنند و به صورت مستقیم، در موارد آتی با یکدیگر معامله کنند. برای به حداقل رساندن خطر حذف از معاملات آتی، یادتان باشد که کارگزار کسی نیست که فقط تلفن می زند و افراد را به یکدیگر مرتبط می کند تا حق الزحمه بگیرد. کلید موضوع، ایجاد رابطه ی مطلوب با افرادی است که می شناسید (مشتریان بالقوه و فعالیت مستمر به منظور افزایش فروش و بهبود این روابط نمایندگی مشتریان و دریافت حق الزحمه زمانی که به عنوان کارگزار فعالیت می کنید، نرخ حق الزحمه به ماهیت و نوع محصولات، ماهیت بازاری که محصولات را در آن میفروشید و س طح رقابت بستگی دارد (برای اطلاع از نرخ عمومی حق الزحمه، به مبحث «سنجش سود بالقوه» در ادامه ی این فصل رجوع کنید). اگر بین خریداری از یک کشور و فروشنده ای از کشوری دیگر ارتباط برقرار کنید، آیا می توانید از هر دو طرف حق الزحمه دریافت کنید؟ پاسخ منفی است. چرا؟ زیرا کارگزاری یک طرف را بر عهده دارید. اگر کارگزار فروشنده هستید، وظیفه دارید محصولات آن شرکت را به بالاترین قیمت ممکن بفروشید. در عوض، اگر کارگزار خریدار هستید، وظیفه دارید محصولات را به کمترین قیمت ممکن برای خریدار به دست آورید. بدیهی است دریافت حق الزحمه از هر دو طرف، از نظر اخلاقی مشکل ساز خواهد بود. کارگزار واردات و صادرات شبیه بنگاه معاملات ملکی است: خریدار، یک کارگزار دارد و فروشنده نیز یک کار گزار، ولی یک کارگزاری هر دو طرف را همزمان نمایندگی نمی کند. اگر قصد دارید به عنوان کارگزار فعالیت کنید، تصمیم بگیرید نماینده ی چه کسی خواهید بود، سپس در همان مسیر برای گسترش روابطتان اقدام کنید. هر چه بیشتر برای توسعه ی رابطه و نمایندگی شرکت تلاش کنید، شرکت نیز برای حفظ رابطه اش با شما بیشتر تلاش خواهد کرد. |تجزیه و تحلیل هزینه های راه اندازی سرمایه پولی است که برای شروع و ادامه ی تجارت مبتنی بر واردات یا صادرات به آن نیاز دارید. سه نوع سرمایه در زیر آمده است: سرمایه ی اولیه ثابت: پولی است که برای خرید داراییهای ثابت (دائمی) مانند فضای اداری، تجهیزات، ماشین آلات، مبلمان و مانند آن هزینه می شود، به علاوهی پولی که برای شروع تجارت لازم است. شما به منابع مالی برای پرداخت هزینه های قانونی اولیه، سپرده نزد شرکتهای خصوصی آب و برق، پروانه ها، مجوزها، تجهیزات اداری، پول برای اجاره ی املاک و مانند آن نیاز دارید. در نهایت، باید منابع مالی را صرف مراسم افتتاحیه کنید که به آن سرمایه ی تبلیغی می گویند؛ سرمایه ی در گردش این بودجه ی موقت تجارت شماست . پولی است که صرف فعالیت های روزمره ی تجارت مانند حقوق، لوازم اداری، هزینه های آب و برق و مانند آن می شود؛ سرمایه ی توسعه ذخیرہ: به منزله ی پولی است که برای توسعه یا تغییر جهت تجارت موجود، همین طور پوشش هزینه های زندگی مورد نیاز است. زمانی که سعی دارید دریابید برای شروع کار به چقدر پول نیاز دارید، باید حجم فروشی را که توقع دارید تجارتتان در سال اول فعالیت به آن دست یابد، پیش بینی کنید. این کار کمک می کند تا برآوردی از سرمایه ی کلی مورد نیازتان به دست آورید. سعی کنید تا حد امکان پیش بینی تان دقیق باشد و اطمینان یابید که این پیش بینی، برآوردی کم و بیش واقعی از کل فروش واقعی شماست. بار در این پیش بینی یک برآورد است، یک حدس علمی. اگر به اطلاعاتی در مورد پیش بینی ) فروش نیاز دارید، کتاب EXCel Sales For Dummies نوشته ی کنراد کارلبرگ را از انتشارات وایلی مطالعه کنید. براساس این برآورد از حجم فروش و هر اطلاعاتی که بتوانید از اتحادیه های تجاری و رقبایتان به دست آورید (مانند کشش بازار و عوامل بازار)، می توانید سایر اطلاعات، مانند هزینه های بهره برداری، ابعاد تأسیسات مورد نیاز و هزینه های متفرقه را پیش بینی کنید. کشش بازار به برآورد حجم کلی فروش همه ی شرکتها، در یک دوره زمانی، در یک صنعت و در شرایط عادی اطلاق می شود. عوامل بازار به میزان تقاضای محصول ارتباط دارد (مثلا، نرخ تولد با میزان تقاضا برای گهواره ی بچه ارتباط دارد).

این موضوع که در تجارت، واردکننده باشید یا صادر کننده، میزان سرمایه ی مورد نیازتان را تحت تأثیر قرار میدهد. در مقام توزیع کننده به سرمایه ی بیشتری نیاز دارید؛ چرا که سود بالقوه ی شما نیز باید بیشتر باشد

یک کارگزار به سبب اینکه مالکیت کالا را در اختیار نمی گیرد، هزینه های فعالیت کمتری دارد.

سنجش سود بالقوه در واردات و صادرات، سود، منعکس کننده ی انتخاب شما بین فعالیت به عنوان کارگزار یا توزیع کننده است

اگر می خواهید به عنوان توزیع کننده فعالیت کنید، سود بالقوه ی شما باید بیشتر باشد؛ چرا که شما هزینه های فعالیت بیشتری دارید. هزینه های یک توزیع کننده با خدمات کامل قطعا، از یک کارگزار بیشتر است که شامل انبارداری، موجودی، تأمین مالی، حمل و نقل و خواهد بود. سطح سود نهایی تان بر پایه ی هزینه های شماست، ولی قانون کلی آن است که سود ناخالص بر مبنای درصدی از فروش، حداقل ۴۰ درصد، باشد.

/0 تعليقات/بواسطة
,

جایگاهتان در زنجیره ی غذایی: واردات، صادرات یا هر دو؟

می دانید که برای تجارت بین المللی آماده اید؛ ولی آیا میدانید که می خواهید واردکننده باشید یا صادر کننده؟ پاسخ شما عمدتا به این بستگی دارد که چرا به تجارت بین المللی علاقه مندید. واردات زمانی مناسب است که: ارزش دلار آمریکا بالا باشد. هرچه دلار قوی تر باشد، می توانید محصولات خارجی را ارزان تر بخريد؛ بازار رقابت روز به روز داغ تر می شود و تنها راه حفظ قدرت رقابت این است که کالاها را از تأمین کنندگان خارجی و با هزینه ی پایین تر تهیه کنید؛

اگر می خواهید محصولات جدید را شناسایی کنید

 

یا گروه محصولاتتان را گسترش دهید؛ امکان دسترسی به محصولات با فناوری تأمین کنندگان داخلی را ندارید؛ کشور دیگری، به دلیل منابع موجودش، می تواند یک محصول را به صورت مقرون به صرفه تری تولید کند؛

مذاکره کننده ی خوبی هستید و از فروش کالا لذت می برید.

صادرات زمانی مناسب است که:

ارزش دلار آمریکا پایین است. هرچه دلار ضعیف تر باشد، محصولات آمریکایی ارزان تر تولید می شوند؛ می خواهید فروش و سودتان را افزایش دهید. افزایش سطح درآمد در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، خرید محصولات را برای افراد بیشتری امکان پذیر کرده است؛ می خواهید احتياجات بازاری را فراهم کنید که کارخانجات تولیدی محدودی دارد یا به کلی فاقد آن است؛ ، پیش از اینکه روی کارخانجات تولیدی خارج از کشور سرمایه گذاری کنید،

می خواهید بازار خارجی محصولتان را بیازمایید؛ به منظور کاهش هزینه های ثابت در واحد محصول، می خواهید از مازاد ظرفیت تولیدتان استفاده کنید؛ می خواهید با صادرات به بازارهایی که در آنها فعالیت ندارید، چرخه ی زندگی محصولتان را افزایش دهید؛

از فروش و معامله با افرادی از کشورها و فرهنگ های مختلف لذت می برید. صادرات و واردات به شکل همزمان، وقتی مناسب است که:

کشورها در مورد ترتیبات تجارت ترجیحی با یکدیگر مذاکره کرده باشند؛ می خواهید قدرت رقابتتان در زمینه ی قیمت را در کشور حفظ کنید. بسیاری از تجارتها، قطعاتی را که تهیه شان به نیروی کار نیاز دارد، از کشورهای خارجی وارد می کنند یا قطعات را برای مونتاژ به کشورهایی با نیروی کار ارزان صادر و سپس کالای تکمیل شده را وارد می کنند؛ از خرید و فروش و معامله با افرادی از فرهنگ های مختلف و نیز سفر کردن لذت می برید؛ برای سر و کله زدن با عوامل محیطی متعدد و خارج از کنترل در واردات و صادرات مشکلی ندارید

تصمیم گیری درباره ی توزیع کننده یا کارگزار بودن

پس از اینکه تصمیم به واردات و صادرات گرفتید، باید در خصوص وضعیت تجارتتان نیز تصمیم گیری کنید. دو گزینه پیش رو دارید: توزیع کننده باشید (یک واسطه که محصولات را می خرد و مالکیتشانرا در اختیار می گیرد). مثلا، از تولید کننده ای در ژاپن ژاکت می خرید و به ایالات متحده وارد می کنید. اگر توزیع کننده هستید، ژاکتها را می خرید، آنها را انبار می کنید، آنگاه به دنبال مشتری می گردید و سرانجام آنها را به شرکتهای خرده فروشی مثل میسیز، بلومینگدیلز، نورداستروم و… میفروشید. کارگزار باشید (یک شرکت که خریدار و فروشنده را به هم وصل می کند، ولی مالکیت کالا را در اختیار نمی گیرد). مثلا، تولید کننده ی ژاپنی ژاکتها را می شناسید و می دانید که میسیز، بلومینگدیلر، نورداستروم به خرید ژاکتها علاقه مند هستند. می توانید دست تولید کننده ی ژاکتها را در دست فروشگاههای آمریکایی بگذارید، بدون اینکه مالکیت کالاها را در اختیار بگیرید. در هر دو صورت، شما یک تجارتی مبتنی بر واردات و صادرات راه اندازی کرده اید. انتخاب صحیح برای شما به میزان پولتان برای سرمایه گذاری و مقدار درآمدی که انتظار دارید، بستگی دارد. یک توزیع کننده نسبت به یک کارگزار، ریسک و هزینه های بیشتری را می پذیرد؛ ولی در عوض، بر فرایند کار کنترل بیشتری خواهد داشت. در اینجا ضمن تشریح ماهیت توزیع کنندگان و کارگزاران به شما کمک می کنیم تصمیم بگیرید، کدام مسیر برایتان مناسب تر است.

توزیع کنندگان

توزیع کننده، تجارتی با مالکیت مستقل دارد که به امر عمده فروشی می پردازد و مالکیت کالاهایی را که توزیع می شود، در اختیار می گیرد. توزیع کننده یک واسطه است که با مصرف کننده و همچنین با کالاهای ساختنی یا غیر ساختنی (مثل تولیدات کشاورزی)، واردشده یا صادر شده و در نهایت فروخته شده سرو کار دارد. شکل زیر ارتباط توزیع کننده را با خریدار و فروشنده نشان می دهد.

گراف واردات

توزیع کنندگان عموما با هزینه ی خود کالاها را می خرند و به قیمت بالاتری می فروشند؛ در حالی که ریسک را می پذیرند و حق مالکیت کالا را بر عهده دارند؛ مثلا شرکت واردات ABC در نیویورک، ژاکت های زنانه را از شرکت بین المللی XYZ در ژاپن، وارد می کند. اگر شرکت واردات ABC به عنوان توزیع کننده عمل کند، کالاها را از XYZ در ژاپن میخرد و آنها را به نیویورک حمل و از گمرک ترخیص می کند. شرکت ABC پس از ترخیص کالاها، آنها را در انبارش نگهداری می کند و اقدامات لازم را در خصوص فروش و تحویل آنها به مشتریان، مانند فروشگاه های بزرگ و معروف، انجام میدهد.

توزیع کننده:

مالکیت مستقل دارد؛

مالکیت کالاهایی را که توزیع می کند، در اختیار می گیرد (مالکیت به محض خرید از فروشنده به خریدار منتقل می شود) ، غالبا براساس گروه محصول دسته بندی می شود (مانند پزشکی، سخت افزار یا محصولات الکترونیکی). در تجارت مبتنی بر واردات و صادرات، توزیع کنندگان به دو نوع اصلی تقسیم می شوند:

توزیع کننده با خدمات کامل’:

این توزیع کنندگان خدمات زیر را به مشتریان و تأمین کنندگان شان ارائه می کنند

خرید:

توزیع کننده نقش یک خریدار میانی (واسطه) را برای مشتریانش بازی می کند؛

جور کردن جنس:

توزیع کننده کالاها را از تولید کنندگان مختلف می خرد و مجموعه ای از کالاها را تدارک می بیند که نیاز مشتریانش را برآورده می کند؛

خرده فروشی:

توزیع کننده کالا را به صورت عمده میخرد و آنها را به شیوه ی خرده فروشی به مشتریانش عرضه می کند؛

فروش:

توزیع کننده نقش واحد فروش تأمین کنندگانش را بازی می کند؛

نگهداری:

توزیع کننده با نگهداری کالاها در انبار، امکان ارائه ی آنها را به مشتریانش در زمان تقاضای ایشان فراهم می کند؛

حمل ونقل:

توزیع کننده هماهنگی های لازم را برای تحویل کالاها به مشتریانش انجام می دهد؛

تأمین مالی:

توزیع کننده شرایط پرداخت نسیه ای را برای مشتریانش فراهم می کند.

توزیع کنندگان مستقیم:

توزیع کننده ی مستقیم کسی است که کالاها را مستقیما از تولید کننده به مشتری تحویل می دهد و در این بین، کالاها را به صورت فیزیکی در اختیار نمی گیرد؛ اگرچه مالکیت کالاها را پیش از تحویل به مشتری، در اختیار دارد.

اگر وارد کننده هستید و از یکی از مشتریان تان سفارش عمده ای دریافت کرده اید، حمل مستقیم کالاها از تأمین کنندهی خارجی به خریدار، به دلیل حجم سفارش، مقرون به صرفه تر است

در این حالت شما نقش یک توزیع کننده ی مستقیم را ایفا کرده اید؛ مثلا، شرکت واردات ABC در نیویورک از یک فروشگاه بزرگ مشهور سفارش سیصد دوجین ژاکت دریافت می کند. شرکت واردات ABC ژاکتها را از شرکت بین المللی XYZ در ژاپن می خرد. سیصد دو جین ژاکت برای پر کردن کامل یک کانتینر بیست فوت (۶ متری) کافی است. شرکت ABC هنگام سفارش ژاکتها، دستورالعملی نیز برای حمل به شرکت بین المللی XYZ میدهد، مبنی بر اینکه هرگاه کالاها برای حمل آماده بود باید در کانتینر قرار بگیرد، صورت حساب برای شرکت واردات ABC صادر و کالاها یک راست به فروشگاه بزرگ و مشهور ارسال شوند. اگر نگران احتمال ارتباط مستقیم تأمین کننده و مشتری تان در آینده هستید، می توانید به تأمین کننده دستور دهید کالاها را در بسته بندی بدون ذکر نام و مشخصات فرستنده بارگیری و محموله را برای یک نماینده ی حمل (ترخیص کار گمرکی ) ارسال کند و شما دستورالعمل لازم برای حمل را به کارگزار حمل بدهید. هر یک از این موارد مزایا و معایبی دارد. زمانی که به عنوان توزیع کننده با خدمات کامل عمل می کنید، توانایی کنترل بیشتری دارید. ضعف کار هم این است که ریسک بیشتری را می پذیرید و به دلیل هزینه های مازاد س نگین، باید سرمایه ی بیشتری را به کار بگیرید.

/0 تعليقات/بواسطة